سامانه اطلاعات جامع فعالیت‌های
اقتصادی
خصوصیات گیاهشناسی:
پنجه برگ فرشی یا پنجه برگ گسترده گیاهیست خودرو، یکساله یا چندساله از خانواده رز که ارتفاع آن به ۳۰ سانتی متر می رسد.این گیاه به خشکی و شوری خاک مقاوم نیست.
اندامهای مورد استفاده:
برگ
خواص دارویی و درمانی:
- تب بر
- قابض
- مسکن دندان درد
منابع:
سایت شبکه گیاهی ایران (http://www.netplant.ir/)
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی است پایا، به ارتفاع ۲۰ - ۱۲۰ سانتی متر، پوشیده از کرک های دراز که به حالت وحشی در جنگل ها و اراضی بایر می روید .برگ هایی دارد متناوب و بزرگ با دمبرگ دراز شامل ۷-۵ لوب دندانه. گل هایی به رنگ گلی مایل به بنفش با تزئیناتی از خطوط تیره دارد.ساقه منفرد، در قسمت های فوقانی منشعب،دمبرگ بزرگ تر از پهنک، پهنک دارای محیطی قلبی یا تقریبا دایره ای، با دندانه های نا منظم یا دندانه ای – کنگره ای، نوک کند یا نوک تیز، سطح تحتانی دارای کرک های ستاره ای پراکنده، سطح فوقانی تقریبا بی کرک، گل ها ۲ یا ۴ تایی، دمگل ها نا مساوی، کاسه پوشیده از کرک های پراکنده یا انبوه ستاره ای، برچه ها بدون کرک، دانه ها دارای نقاط سفید رنگ پراکنده.
دوره گلدهی: اواخر بهار تا پاییز
دوره رویش: بهار تا پاییز
خواص دارویی و درمانی:
تقریباً کل اندام های گیاه خاصیت دارویی داشته:
- نرم کننده،
- آرام بخش ،
- مدر و رفع کننده ناراحتی های سینه است.
- در غالب بیماری هایی که منشاء التهاب و تورم هستند می توانند مورد مصرف واقع شوند.
- گیاه پنیرک قرمز در طب سنتی الجزایر به عنوان ملین و مسهل و هم چنین ضد عفونی کننده و بهبود دهنده زخم ها مورد استفاده قرار می گیرد.
- در مصارف خارجی نیز از ریشه و برگ له شده پنیرک به منظور رفع التهاب های سطحی بدن و هم چنین رفع جوش صورت و دانه های جلدی استفاده می گردد.
- گل ها و برگ های گیاه پنیرک قرمز خاصیت ضد عفونی کنندگی را دارا می باشند.
- عصاره گیاه پنیرک قرمز و برگ های این گیاه دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی می باشند.
- برگ ها و گل های گیاه پنیرک قرمز را برای درمان مشکلات معده، روده و مجاری فوقانی تنفسی و هم چنین به عنوان ملینی ضعیف به کار می برند.
- مواد لعابداری که در آن ها وجود دارد، موجب درمان زخم های درونی و زخم معده می شود.
- برای مصارف خارجی نیز به عنوان شستشو دهنده و پانسمان به جهت ناراحتی های پوستی و زخم ها به کار می رود.
- گیاه پنیرک قرمز برای درمان سرماخوردگی، عفونت های مثانه و سرفه موثر می باشد و گل ها و میوه های نارس آن برای درمان سیاه سرفه مصرف می شود و گیاه خاصیت ملین و مسکن دارد.
* سایر خواص درمانی این گیاه را می توانید در قسمت اطلاعات فنی - دانش و فناوری مطالعه بفرمایید.
محل رشد و پراکنش:
در جهان: اروپا، نواحی مدیترانه ای، جنوب غرب آسیا و در سایر مناطق نیز کاشته شده می باشد.
پراکندگی در ایران :به صورت علف هرز در حاشیه مزارع و کشت زار هایی که رها شده اند رویش دارد.
در استانهای مازندران، گرگان، آذربایجان، همدان، کردستان، مرکزی، اصفهان، لرستان، یزد، کرمان، فارس، سیستان و بلوچستان، سمنان، خراسان و تهران می روید.
منابع:
سایت صدا و سیمای مرکز قم (http://qom.irib.ir/article/۴۲۵۶۱۳۱۱)
سایت نورگرام (https://mag.noorgram.ir/۱۳۹۸/۰۹/۱۸/معرفی-کامل-گیاه-پنیرک-قرمز-موارد-مصرف/)
خصوصیات گیاهشناسی:
پنیرک گل ریز با نام محلی توله یا تولکه یکی از گیاهان خوراکی خودروی و متعلق به خانواده ختمی یا malvaceae می باشد. پنیرک گل ریز گیاهی یک ساله، به ارتفاع ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر، سبز تیره، سبز روشن، بدون کرک یا کرک پوش باکرکهای ساده ستاره ای می باشد. برگ های این گیاه بزرگ دمبرگ دار، ساده تا قلبی شکل و دارای حاشیه دندانه ای است و به طور متناوب بر روی ساقه های استوانه ای قرار گرفته اند. گل های آن کوچک تر از نوع پنیرک معمولی است. و رنگ آن معمولا سفید تا صورتی و در نمونه خشک شده آن کمی متمایل به بنفش است.
اندامهای مورد استفاده:
از برگ، ساقه های جوان و میوه این گیاه بصورت خام و پخته شده (بورانی، شوربا و دلمه) می توان استفاده کرد.
ترکیبات شیمیایی موثر:
ترکیبات شیمیایی موثر موجود در گیاه توله عبارتند از: ترکیبات پلی ساکاریدها، مواد موسیلاژی (بیشتر از ۱۰ درصد)، آنتوسیان ها و آنتوسیانین ها می باشد.
خواص درمانی و دارویی:
- درمان سرفه: گیاه توله یا پنیرک گل ریز یک خلط آور طبیعی است و به دلیل داشتن موسیلاژ (لیزاب)، برای درمان سرفه بسیار مناسب می باشد. دمنوش برگ این گیاه برای زکام، آنژین، التهاب لوزه، برونشیت، التهاب گلو و گرفتگی صدا بسیار مفید است.
- درمان بیماری های مجاری ادراری و تناسلی: استفاده از گل و برگ این گیاه به رفع مشکلاتی نظیر سوزش مجاری ادراری و عفونت مثانه، کمک می کند. همچنین، در درمان بسیاری از بیماری های کلیوی، مثانه و عفونت های دستگاه تناسلی موثر واقع می شود. علاوه بر این، دمنوش گل توله مقوی رحم بوده و برای التهاب دستگاه تناسلی زنان و ورم پروستات سودمند است.
- رفع اختلالات گوارشی: دمنوش برگ و گل توله، به عنوان یک مسهل و ملین، یبوست را از بین می برد. همچنین، دمنوش گل آن به درمان اسهال، التهاب روده، زخم معده، سوء هاضمه، التهاب معده و دل پیچه کمک می کند. علاوه بر این، استعمال خارجی از جوشانده آن نیز برای بواسیر و شقاق مقعد موثر واقع می شود.
- تقویت کبد:گیاه توله به دلیل داشتن خاصیت ادرار آوری، سبب دفع مواد زائد و سموم از بدن می شود و به پاکسازی کبد و تقویت آن کمک می کند. استفاده از این گیاه برای درمان زردی (یرقان) نیز موثر واقع می شود.
- رفع مشکلات پوستی: استعمال خارجی از این گیاه برای درمان آفتاب سوختگی، جوش ها و زخم های پوستی بسیار سودمند است. ترکیب این گیاه با روغن های گیاهی به نرمی و لطافت پوست کمک می کند. استفاده از ضماد برگ و ریشه پنیرک گل ریز برای سر باز کردن دمل یا کورک نیز موثر است.
- کلاهک پنیرک برای کیسه صفرا بسیار مناسب است.
- پودر پنیرک در ترکیب با روغن های گیاهی و همچنین، روغن پنیرک یک ضد درد قوی می باشند.
- کمپرس گرم پنیرک برای تورم پلک چشم مفید است.
- بخور این گیاه، درد گوش را کاهش می دهد.
- مالش پنیرک و یا غرغره دمنوش آن، زخم ها و تاول های دهان را از بین می برد.
نکته: مصرف خام گل پنیرک سبب بروز اسهال، دل درد و ورم معده می شود، لذا از مصرف خام گل و همچنین، استفاده بی رویه از سایر اندام های این گیاه، اجتناب کنید.
نقاط رشد و پراکنش:
پنیرک گل ریز را می توان در مهران، اهواز، فارس، بوشهر، هرمزگان یافت و در استان کرمانشاه در پاوه، نوسود، ریجاب، سرپل ذهاب و گیلانغرب می توان آن را برداشت نمود. همچنین در مناطق جنوبی ایران از جمله خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر، فارس، شوشتر و اندیمشک به صورت علفی خودرو در مزارع پنبه، چغندر قند و سبزی و صیفی می‌روید.
منابع:
خبرگزاری ایسنا - استان کرمانشاه (www.isna.ir)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
سایت ایرناب (http://comprarbaclofensinreceta.com/)
گیاه پنیرک (Malva neglec) در استان خوزستان با نام توله و در فرهنگ عربی این استان خبازی شناخته می شود که به خاطر ارزش غذایی یا دارویی توسط افراد محلی از مزارع کشاورزی و رویشگاه های طبیعی جمع آوری گردیده و مصرف می گردد.
این گیاه در ایران رویش ندارد و گونهٔ نزدیک به آن به نام M.neglecta مورد استفاده قرار می‌گیرد. گونهٔ موجود در ایران، به بلندی گونه اول نیست و به حالت تقریباً خوابیده‌است و حداکثر تا ۴۰ سانتیمتر مرتفع میشود. برگ‌ها دارای حالت دایره‌ای و دندانه دار و گلها، بنفش رنگ و کوچک هستند.
قسمت مورد استفاده پنیرک در ایران:
دانه، برگ، سرشاخه گلدار
خواص دارویی و درمانی:
تصفیه کننده خون، درمان کننده سرفه های مزمن، خلط آور و درمان کننده گلودرد و تقویت کننده دستگاه گوارشی و درمان کننده اسهال.
محل رویش گیاه در ایران:
نواحی البرز، اطراف تهران، شمال ایران، آذربایجان، آستارا، اصفهان، نواحی مرکزی ایران، خراسان، دامغان، سمنان، بهبهان، جنوب ایران، کرمان، بلوچستان و سایر نقاط می‌باشند.
منابع:
سایت اسپامگ (https://spamag.ir/)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
پونه یکی از گیاهان خانواده نعنائیان است. گیاهی است از سرده نعنا و تیره لب گلی ها و له شده برگ های آن عطر نعنا دارد. مصارف شناخته شده آن در آشپزی و شیرینی پزی و در طب سنتی بعنوان آرام بخش و مسکن و نیز در سقط جنین بکار می رود. اسانس آن در صنعت عطر سازی کاربرد دارد و دارای ماده سمی پولِگون است.پونه گیاهی است علفی چند ساله ساقه ان استوانه ای ، بلندی آن در حدود ۵/۰ متر برگهای آن تقریبا بدون دمبرگ ، سبز ، تیره ، بیضی شکل ، نوک تیز ، با دندانه و در اثر فشردن بوی قوی اسانس پونه از آن استشمام می شود . در پایه هایی از گیاه که در آب می رویند این بو خیلی کم و در مواردی وجود ندارد .
گلهای آن به رنگ صورتی یا بنفش به صورت گروهی از گلهای کوچک در بغل برگ و ساقه در تابستان ظاهر می شود.پونه در نقاط و دشتهای مرطوب در کنار نهرها و یا داخل جوی ها و چشمه ها وکنار باطلاقها می روید . در اروپا ، افریقای شمالی ، حبشه و مناطق مختلفه آسیا به طور وحشی می روید . در ایران در مناطق شمالی ایران د رمازندران و گیلان در اطراف رشت و در ماسه زارهای غازیان و نقاط مرطوب لاهیجان به طور خود رو دیده می شود . در مازندران نوعی از ان که پونه آبی است یا نام محلی سرسم خوانده می شود. پونه را در زبان ترکی «یارپیز» گویند.به دلایل مختلف رویش این گیاه به ندرت و بسیار اندک می باشد به طوری که در سراسر کوه های اطراف تنها در برخی از کوه ها و آن هم در حد تعدادی بوته پراکنده در دره ها و بلندی های خطرناک و صعب العبور روییده است این گیاه در اوایل فروردین ماه به واسطه آب باران در این نقاط گفته شده رشد می کند .
بوی بسیار مطبوع و خوش پونه کوهی از چند متری آن قابل استشمام است. ( یافت بوته های آن کار هرکسی نبوده و معمولا افرادی که سابقا نقطه قابل رویش این گیاه را شناسایی کرده و یا در نقاط کوهستانی رفت و آمد دارند می توانند این گیاه را پیدا کنند).طعم پونه در ابتدا گرم ، کاملاً معطر و تقریباً گس و تلخ است و پس ا مدتی ایجاد احساس خنکی می کند . اسانس پونه دارای طعم تلخ و احساس سردی است .بوی پونه کمی شبیه بوی سیترونل است و از آن در صابون های معطر استفاده می شود . اسانس پونه در حشره کش ها به کار می رود . همچنین ، از آن به صورت پودر برای پاشیدن بدین منظور استفاده می شود . اسانس پونه یکی از منابع تولید طبیعی منتول می باشد. یکی از محصولات پونه عرق طبی آن است .
پونه آبی با نام های دیگر نعنای آبی، پونه جویباری و سوسنمبر یک گیاه پایا و گل دار است که به خانواده نعناییان(Lamiaceae) تعلق دارد. پونه آبی گیاهی دارویی با ساقه های زیرزمینی ریشه مانند (ریزوم) است و تا ارتفاع ۹۰ سانتی متر رشد می کند. ساقه ها به رنگ سبز یا ارغوانی و در برش عرضی مربعی شکل هستند و بسته به گونه گیاه پرزدار یا بدون پرز هستند. ریزوم ها به صورت افشان رشد می کنند و دارای گوشته و ریشه های لیفی هستند. گل های نعنای آبی کوچک، متراکم، تخم مرغی شکل، ارغوانی یا مایل به صورتی تا یاسی رنگ و لوله ای هستند و گل آذین های انتهایی نیم کره ای را تشکیل می دهند. فصل گل دهی آن اواسط تا اواخر تابستان است. حشرات گوناگونی روی پونه های آبی می نشینند و گرده افشانی می کنند. با این حال، این گیاه از طریق ریزوم های زیرزمینی نیز تکثیر می شود. همه بخش های گیاه دارای عطر نعنایی متفاوتی هستند.
به طور معمول خاکی که اندکی اسیدی تا آهکی است مورد پسند پونه آبی است (در زمین آهکی نرم رشد می کند).
خواص درمانی و دارویی:
- از این گیاه برای درمان اسپاسم معده
- تقویت معده
- ضددرد
- باز کننده عروق
- خنک کننده
- محرک
- قابض
- صفرا آور
- برای حل کردن سنگ های مثانه و کلیه استفاده می شود.
- خواص دیگر این گیاه عبارت است ازضدنفخ، مفید برای سیاه سرفه و آسم، رفع سرما خوردگی و دردهای رماتیسمی، نقرس، اشتهاآور، رفع سوءهاضمه، مؤثر در تنظیم ضربان قلب، رفع اسهال و ناهنجاری گوارشی و کبدی، برطرف کننده بوی بددهان، ضد میکروب و کرم کش.
محل رشد و پراکنش:
بومی اروپا، شمال غرب آفریقا و جنوب غرب آسیا است و در بیشتر نواحی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا پراکندگی دارد. گیاهی است که به آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا و برخی از جزایر اقیانوس اطلس وارد شده است. در ایران نیز در استان های مازندران، گیلان، گلستان به وفور یافت می شود.
زیستگاه:پونه آبی در مکانهای مرطوب و در حاشیه های کم عمق نهرها، رودخانه ها، آبگیرها، جویبارها، چمن زارهای مرطوب، مرداب ها و زمین های آبگیری می روید. در صورتی که در خود آب رشد کند، از سطح آب بیرون می آید.
منابع:
سایت روزنامه اطلاعات (https://www.ettelaat.com)
عکس از سایت آی دارو (https://idaroo.net)
پیرگیاه یا -زلف پیر- یا توت مار یا ریش پیر همه نام های این گیاه در زبان فارسی هستند.
"پیرگیاه" یا "زلف پیر" گياهى علفی، يکساله، دوساله و يا به ندرت چندساله، ايستا و به ارتفاع ده تا شصت سانتیمتر است. ساقهٔ آن منشعب و يا منفرد، گوشتی، شياردار و کم و بيش کرکدار است. برگ ها به رنگ سبز روشن با رگبرگ هایی به طور جزیی متمايل به قرمز، متناوب، خطى و سينوسی، لوبدار و يا شانه اى شکافته، به طول ۵/۲ تا ۱۰ سانتیمتر و عرض ۳/۱ تا ۸/۳ سانتیمتر و با حاشيه اى که داراى دندانه هاى نوک تيز است و ممکن است همانند ساقه کرکدار و يا بدون کرک باشند. برگ ها در بخش هاى فوقانى گياه فاقد دمبرگ و در بخش هاى پایينى داراى دمبرگى کوتاه و کلفت هستند.
گل آذين کلاپرک، استوانه ای، به طول شش تا نه ميلیمتر و به تعداد زياد که کم و بيش به صورت دسته اى در کنار يکديگر قرار گرفته اند. هر گل آذين شامل پانزده تا بيست گل لوله اى زردرنگ با ظاهرى زبانه اى است. کاسه گل متمايل به سياه است.
هر گياه حدود هزار بذر توليد مى کند که بذرها به رنگ قهوه ای، باريک، مستطيلى شکل، به طول سه و قطر نيم ميلیمتر بوده و داراى شيارهاى طولى هستند. انتهای هر بذر به يک دسته پاپوس به طول پنج تا شش ميلیمتر متصل است.
بذرها در صورت قرار گرفتن در عمق يک و نيم تا دو سانتیمترى خاک جوانه زنى مناسبى خواهند داشت. موسم گلدهى اين گياه فروردین ماه است و بعد از خشک شدن گل ها بذر ها پراکنده میشوند .
بذر ها باریک و مانند زیره هستند البته با ظاهری کمی متفاوت و به رنگ قهوه ای.
این گیاه معمولاً در زمین های شنی با زهکشی مناسب و خاک های غنی رشد میکند .
اغلب در باغات و مزارع که شرایط فراهم است خوب رشد میکند .
خواص پیر گیاه :
- تمام قسمت های این گیاه دارای خواص داروئی و درمانی است .
- از جمله ریشه و برگ و ساقه و گلها را میتوان جهت مصارف درمانی بکار برد .
- مواد موثره از جمله تانن و سالیسیلیک اسید و ویتامین ث در قسمت های مختلف این گیاه موجود است .
- پیر گیاه یا زلف پیر اغلب برای درمان مشکلات قاعدگی خانم ها استفاده میشود .
-این گیاه قاعده آور است و برای درمان تاخیر در قاعدگی مفید است . . . و به همین دلیل نیز در صورت شک به حاملگی نباید مصرف شود … چون ممکن است باعث سقط شود .
- همچنین درد عادت ماهیانه را در زنان کم میکند و از ناراحتی های قاعدگی میکاهد .
- همچنین علائم سندروم قبل از قاعدگی را نیز کاهش میدهد.
- گذاشتن ضماد این گیاه روی کورک موجب تخلیه چرک و درمان کورک میشود .
- همجنین خوردن دمنوش و گذاشتن ضماد آن روی بواسیر موجب کاهش درد بواسیر میشود .
- دمنوش ریشه پیرگیاه همچنین برای درمان نقرس و بالا بودن اسید اوریک خون درمان کننده است .
- ضمناً گذاشتن برگ له شده و تازه پیر گیاه روی زخم میتواند خونریزی را کاهش داده و بند بیاورد.
شرایط محیط رشد:
اين گیاه به عنوان علف هرز شناخته می شود که به ميزان قابل توجهى در سبزيجات، زمين هاى زراعی، قطعات آيش و تاکستان ها يافت شده و زمين هایی با بافت شنى لومى يا شنى با مواد غذایی فراوان را ترجيح مى دهد.
منابع:
سایت نارگیل
وبلاگ طب سنتی (http://tebsonaty-g.blog.ir)
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی است علفی و یکساله به ارتفاع ۲۰۰ _ ۵۰ سانتیمتر، از تیره سیب‌زمینی و قوی با ساقه ای شاخه دار و برگ های متناوب ، بیضی شکل ، دندانه دار و بدبو . از بغل شاخه ها یا در قسمت های انتهای شاخه گل های بزرگ قیفی شکل به رنگ سفید یا بنفش می روید. میوه آن بصورت کپسولی است که محتوی دانه های سیاهی می باشد . تمام گیاه شدیدا سمی است . موطن اصلی این گیاه احتمالا آمریکای شمالی می باشد . این گیاه برای مصارف دارویی به مقدار زیادی کشت می شود. و از خرداد تا مهر گل میدهد.
اندامهای مورد استفاده:
برگ ها و دانه ها
مواد مؤثره:
از این گیاه ماده آتروپین بدست می‌آید که خاصیت ضدسم دارد؛ ولی خود این گیاه به شدت سمی می‌باشد.برگ ها و دانه های جمع آوری شده از گیاه محتوی آلکالوئیدهای مشتق از تروپان (۴۰%) ، هیوسیامین ، آتروپین ،اسکوپولامین می باشند. علاوه بر آن بذور حاوی حدود ۲۰ درصد روغن می‌باشند.
خواص دارویی و درمانی:
- ترکیبات موجود در تاتوره اسپاسمولیتیک (آرام کننده تشنجات) بوده و ترشح غدد را کاهش داده و برونش ها را متسع می نماید.
- گیاه تاتوره برای کنترل دفع ادرار، نفخ معده، کاهش بیش تعریقی و تسکین حملات آسم مفید است.
- فرآورده‌های دارویی این گیاه، به عنوان ضد درد و مسکن مورد استفاده قرار می گیرند.
- عصاره دانه و میوه تاتوره برای رفع شوره سر و جلوگیری از ریزش مو استفاده می شود.
- جوشانده آن برای رفع ورم‌های بیماری استسقا و پماد آن برای ترمیم و تسکین زخم و سوختگی مؤثر است.
*احتیاط:
- آب موجود در آوندهای این گیاه اگر در چشم ریخته شود باعث بازماندن مردمک چشم میشود. اگر جوشانده این گیاه به کسی خورانده شود، اعصاب ارادی انسان برای مدتی غیرارادی میشود. و مصرف جوشانده این گیاه به مقدار زیاد باعث مرگ میشود.
- گیاه اثر قوی افیونی و مخدر دارد و توهم و دوبینی از نتایج آن است.
- ماده آتروپین این گیاه باعث گشاد شدن مردک چشم و کاهش بزاق دهان میشود.
- تاتوره فقط به صورت فرآوری شده توسط پزشکان و متخصصان داروساز قابل مصرف است و هرگونه مصرف آزاد و سرخود، خطر مرگ و مسمومیت را در پی دارد.
مناطق رشد و پراکنش:
تاتوره در زمین‌های بایر، کنار جاده و نزدیک مناطق مسکونی در ارتفاعات کم تا نسبتاً زیاد در بیشتر مناطق معتدله و نیمه حاره نیمکره شمالی یافت میشود. امروزه این گیاه در تمام کشورهای دنیا یافت میشود.
منابع:
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
سایت داروشفا طرقبه (http://daroushafa.com/)
سایت حامی هنر زندگی (https://honarehzendegi.com/)
تاج خروس سرده‌ای از گیاهان گلدار است که دارای ۶۰ گونه متفاوت می‌باشد که تا ۱ متر هم رشد می کند. تاج خروس یکی از گیاهان بسیار قدیمی می باشد که نزدیک به ۸ هزار سال پیش این گیاه مورد استفاده دارویی و درمانی قرار می گرفته، گیاه تاج خروس از جنس گیاهان گلدار است که گل های آن به رنگ بنفش، زرد و قرمز است، طبع این گیاه سرد و خشک است، برگ های این گیاه سبز روش و تیره است که در آن رگه هایی به رنگ قرمز و بنفش به چشم می خورد. دلیل نامگذاری این گیاه هم به دلیل شباهت فراوانی است که به تاج خروس دارد که به طرز زیبا و شگفت انگیزی در آمده است.
این گیاه در فصل تابستان و پاییز شروع به گل دهی می کند، هر گیاهی که گل دهد قادر است در طول سال چیزی حدود ۶۰ هزار دانه تولید کند که مهم ترین قسمت این گیاه است و تمام خواص گیاه را در خود جای داده. دانه های گیاه تاج خروس گرد بوده و دارای رنگ های زرد، قهوه ای، سفید و سیاه است. البته باید به این نکته توجه کرد که تمام انواع گیاه تاج خروس مفید نیستند چرا که برخی از گونه های آن جزء علف هرز محسوب می شود.با این حال مردم در سراسر دنیا از گونه‌های این سرده به عنوان سبزی، غلات و گیاه زینتی استفاده می‌کنند که سرشار از مواد معدنی مانند کلسیم، پتاسیم، آهن، مس، منیزیم، فسفر و منگنز است. میزان مناسب پروتئین و لیزین موجود در این گیاه برای سلامت موها و ناخن‌ها مفید است. گیاه تاج خروس باعث کاهش کلسترول شده و به این ترتیب خطر سکتهٔ قلبی و بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش میدهد. برخی گونه‌های تاج خروس نیز به عنوان گیاه زینتی شناخته میشوند.
منابع
سایت پارسه گرد
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Amaranth». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی
برگ نیوز