سامانه اطلاعات جامع فعالیت‌های
اقتصادی
چای کوهی یا چای چوپان یا چای پشمی گیاهی پایا از سردهٔ سنبله‌ای است. چای کوهی در بن چوبی، کوتاه، دارای ساقه‌های کرک‌دار متعدد به رنگ سبز یا تقریباً متمایل به خاکستری؛ گلهای خوشه مانند به رنگ صورتی، ارغوانی و به ندرت سفید یا متمایل به زرد، کاسه گل لوله‌ای و پوشیده از کرک پرهای بلند، به رنگ سبز تا بنفش تیره و برگ‌ها به صورت ساقه‌ای، پهن و دراز و خطی یا سرنیزه‌ای می‌باشد.
ساقه: متعدد، کرک پوش و خزی، ایستاده یا خیزان وبا طول ۲۵ تا ۶ سانتیمتر، منشعب با شاخه‌های ساده، برخی بارور و گل دار، منتهی به گل آذین. عده‌ای کوتاه و عقیم و با برگ‌های تقریباً دسته‌ای.
برگ: به ابعاد ۸–۴ و۳۰–۱۵ میلی‌متر، پهن، دراز و خطی – سرنیزه‌ای، در انتها کند و مدور، کم و بیش پوشیده از تا کرکهای بلند، کمی زبر، در حاشیه دارای دندانه‌های نامرتب مضاعف، سبز مات و متمایل به سفید، در پایین باریک شده و منتهی به دمبرگ، نسبتاً بلند، دارای رگه‌های برجسته موازی، تخم مرغی یا بیضی شکل، برگشته و کمی بلندتر از کاسه گل.
گل: صورتی یا ارغوانی، به ندرت سفید یا متمایل به زرد، به صورت خوشه، براکته‌ها باریک و نخی شکل و قابل دید، کاسه گل به طول ۱۸ تا ۱۴ میلی‌متر با تقسیمات پردار (پوشیده از کرکهای بلند)، تیره، در پایین سر نیزه‌ای و باریک و در بالا باریک درفشی.
موسم گل: فصل بهار
خواص درمانی و دارویی:
این گیاه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.
- چای کوهی به عنوان مسکّن برای ناراحتی‌های گوارشی استفاده میشود.
- چای کوهی بازکننده قولنج‌های سرد مزاج مدر بول و بازکننده عادت ماهانه در زنان
- متلاشی‌کننده سنگ مجاری ادراری و صفراوی است.
- این گیاه با خاصیت آرامش بخشی، آنتی باکتریال است
- در دفع سنگ کلیه، دردهای مفصلی، رماتیسمی، سردرد، سرگیجه و دردهای عصبی و ناراحتی‌های معده و روده با منشأ روانی مفید است.
- این گیاه ضدتشنج و ضدمیگرن بوده و در درمان سرماخوردگی مؤثر است.
- این گیاه در درمان بی خوابی، نقرس، حساسیت، گرفتگی روده و تقویت دستگاه دفاعی بدن بسیار مؤثر است.
افراد دارای مزاج گرم از این گیاه کمتر بنوشند و با داروهای دیگر مصرف نمایند زیرا خوردن زیاد چای کوهی ادرار را خون آلود میکند. خوردن این گیاه می‌تواند اخلاط بلغمی غلیظ بدن را که در شش‌ها یا امعاء یا رحم متمرکز شده‌اند دفع سازد. همچنین خوردن معجون چای کوهی و عسل قوای جنسی را بهبود می‌دهد.
بهترین شیوه مصرف این گیاه دم کرده آن است.بهترین زمان استفاده از این گیاه تا شش ماه پس از چیدن آن است و بعد از این مدت بهتر است از اسانس آن استفاده شود.
مصرف چای کوهی برای زنان باردار مضر بوده و ممکن است موجب سقط جنین شود.
محل رشد و پراکنش:
این گیاه در ارتفاعات ۱۹۰۰ تا ۳۳۰۰ متری از سطح دریا، به صورت پراکنده و در مواردی به صورت لکه‌های متراکم در سطوح کم رویش دارد. فراوانی این گونه در مناطق کم شیب و به ویژه در یال‌های مناطق کوهستانی بیشتر است.
منابع:
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/wiki)
گیاهی است بوته ای ، چندساله، به ارتفاع ۸۰-۲۰ سانتی متر ، برگ ها باریک و دراز به طول ۱۵-۱۰سانتی متر و حتی بیشتر و به عرض ۸-۶ میلی متر ، گل های آن زرد رنگ که در اوایل تابستان ظاهر می شود میوه آن ظاهرا متفاوت وبه شکل بیضوی با خطوط برجسته روی آن است .
این گیاه در شهرهایی همچون اراک و مناطقی همچون سنجان و کوه سفیدجانی به صورت خودرو وجود دارد و گونه ی غیروحشی و قابل کشت آن وجود ندارد.
برگ و دانه چترگندمی قابض و التیام دهنده زخم و جراحات توصیه شده و در برخی نواحی پس از پختن اعضای گیاه در سرکه آن را بر روی محل دردناک مفصل یا بر روی غده ها، فتق و... اثر می دهند .
منابع:
سایت صدا و سیمای قم(Qom.irib.ir)
نامهای دیگر: بيدگياه، گورگياه، قياق
خصوصیات گیاهشناسی:
چمن گندمی رونده گیاهی چند ساله با ارتفاع حدود ۵۰ تا ۸۰ سانتیمتر است. این گیاه دارای ریزوم خزنده با برگ های باریک است. گل های گیاه چمن گندمی رونده به شکل دو ردیفی در کنار هم قرار دارند. معمولاً قسمت ریزوم این گیاه در فصل پاییز برای مصارف دارویی برداشت می شود. یک گونه خاص از این گیاه با نام Agropyron bulbosum بومی ایران است و تنها در این کشور یافت می شود.
قسمت مورد استفاده:
معمولاً قسمت ریزوم گیاه از خواص دارویی و درمانی بسیاری برخوردار است.
تركيبات شيميايي:
پلي ساكاريد، اسانس (آگروپيرن)، موسيلاژ، مواد مغذي.
خواص دارویی و درماني:
- استفاده از این گیاه در درمان عفونت های مجاری ادراری و سنگ های کلیه و مثانه تایید شده است.
- همچنین مدر است.
- براي درمان تورم مثانه، پروستات و التهاب مجاري ادراري بكار مي‌رود.
- برای درمان نقرس، دردهای روماتیسمی و اختلالات مزمن پوستی استفاده می شود.
- به دلیل خاصیت موسیلاژی بالای این گیاه به عنوان یک داروی ضد سرفه می توان استفاده کرد.
- به صورت انما در درمان یبوست بکار می رود.
- همچنین به شکل یک افزودنی فروکتوز دار در افراد دیابتی استفاده می شود.
- اگروپيرن گياه اثر ضدميكروبي و آنتي اكسيداني دارد. فلاونوئيدهاي گياه سمي مي‌باشند.
مصارف:
جوشانده، عصاره مائي، تنتور
مصرف غذايي: طعم دهنده طبيعي مواد غذايي مي‌باشد.
نام تجاري دارو ساخته شده از گياه:
Ger.: Acorus (۶).
دانستنی های مفید:
گیاه چمن گندمی رونده به دلیل شرایط مساعد چمنزارهای بزرگی را در آمریکای شمالی به وجود آورده است.
گیاه چمن گندمی رونده در باغ ها و باغچه ها به عنوان علف هرز و گونه ای مهاجم شناخته می شود و اگر ریشه کن نشود می تواند خیلی سریع همه جا را در بر بگیرد.
نقاط رشد و پراکنش:
در جهان: سراسر اروپا و نواحی معتدله اسیا، نواحی مدیترانه ای، شمال افریقا ، ایران، عراق، افغانستان و شمال امریکا.
در ایران: در گلستان (شاه كوه)، مازندران (گدوك)، گيلان (آستارا)، آذربايجان (سبلان، تبريز)، همدان (فقير)، لرستان (دورود، تي)، سمنان (بشم)، كهكيلويه و بوير احمد (دنا)، اصفهان، یزد، چهار محال بختیاری و تهران پراكنش دارد.
منابع:
سایت آریا کلیک (https://aryaclick.com/)
سایت www.faq.irpsc.com
سایت پینفوپدیا (https://pinfopedia.org/)
چنار شرقی که در برخی از اسامی متداول با عنوان چنار آسیایی نیز شناخته شده است، از گونه های کوتاه قامت چنار است که ارتفاع آن حداکثر تا ۳۰ متر می باشد. در عین کوتاهی، این نوع از چنار دارای تاجی بسیار گسترده است و این تناسب در ارتفاع تا تاج پهن، آن را کاملا مطلوب با هدف خلق فضا های باقی شکل کرده است. پوست تنه این چنار رنگارنگ است و در تنوع قابل توجهی دیده می شود. برگ های این چنار از انواع سه گوش است که در قسمت زیرین کرک دار هستند. چنار شرقی از گونه‌های بومی در منطقه غرب آسیا است و از آن به وفور در خاک ایران دیده می شود. البته اثراتی محدود از حضور این نوع چنار در جنوب شرق اروپا نیز وجود دارد.
شرایط محیط رشد:
این درخت مناسب برای انواع مختلفی از خاک ها از نظر بافت (سبک، متوسط و سنگین) می باشد. ولی برای رشد بهتر به خاک های غنی از مواد غذایی، عمیق و به خوبی آبیاری شده نیاز دارد. ولی خشکی خاک را می تواند تحمل کند.
چنار برای رشد مناسب تر به مکان هایی با آفتاب کامل نیاز دارد.
این درخت می تواند تا حدودی بادهای قوی را تحمل کند. همچنین در برابر آلودگی هوا نیز بسیار مقاوم می باشد.
خواص درمانی و دارویی:
- از برگ های این گیاه به عنوان قابض و همچنین مرهم برای زخم استفاده می شود.
- برگ های تازه این گیاه را کوبیده و ساییده و در درمان بیماری های چشمی استفاده می کنند.
- از جوشانده برگ های این گیاه در درمان اسهال های خونی نیز استفاده می شود. این برگ ها در بهار و تابستان برداشت می شوند و می توان برای استفاده های آینده آنها را خشک نمود.
- جوشانده پوست چنار در سرکه برای درمان اسهال، اسهال خونی و نیز دندان درد کاربرد دارد.
آفات و بیماری ها:
از آفات این درخت می توان به شته، شپشک های گیاهی، کنه تارعنکبوتی و سن توری اشاره کرد.
آنتراگنوز یکی از بیماری های قارچی این گیاه هان است که موجب بدشکل شدن برگ ها و از بین رفتن برگ ها به خصوص برگ های جوان، ساقه های کوچک و گاهی شاخه های بزرگتر می شود. این بیماری در فصل بهار که هوا مرطوب تر است، شیوع بیشتری می یابد.
کپک پودری بیماری دیگری است که اکثر نواحی جوان و همچنین پاجوش های گیاه را گرفتار می کند.
سوختگی برگی باکتریایی نوعی بیماری باکتریایی است که موجب خشکیدگی و بروز نواحی سوخته بر روی برگ ها و ریزش آنها، قهوه ای شدن برگ های جوان و نابالغ و زوال تدریجی درخت می شود.
مناطق رشد و پراکنش:
این گونه بومی ایران نیز می باشد به همین دلیل در برخی از شهرهای ایران به خوبی رشد و نمو می کند.
منابع:
سایت (https://bazrco.ir/mag/%D۹%۸۵%D۸%B۹%D۸%B۱%D۹%۸۱%DB%۸C-%D۹%۸۵%D۸%B۴%D۸%AE%D۸%B۵%D۸%A۷%D۸%AA-%D۸%AF%D۸%B۱%D۸%AE%D۸%AA-%DA%۸۶%D۹%۸۶%D۸%A۷%D۸%B۱-%D۸%A۷%D۹%۸۶%D۹%۸۸%D۸%A۷%D۸%B۹/)
سایت نارگیل (https://nargil.ir/Plant.aspx?Name=Platanus-orientalis&cid=۵۷۰۶)
نامهای دیگر: اوزیها میگویند گل گاری، گراشی ها میگویند گنار ؛ لاری ها میگویند گل گهرو و خنجی ها کنگر و اسامی دیگری بنا به شهر و ولایت و روستاهای منطقه و خارج از منطقه هست ؛ نام هایی مثل خار مریم گرفته تا خارپنیر و گل گوهری و ده ها نام دیگر.
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی از خانواده کاسنی، پوشیده از کرک های سفید رنگ و دارای ساقه کم و بیش بال دار با کناره خاردار است. بوته گلگاری تا ۱۰۰ سانت و ۱۲۰ سانتی متر بلند میشود؛ ساقه آن توخالی و پر از کرک خاردار است .این بوته گلهای زیادی میکند که تا ۲۰ یا ۳۰ عدد نیز مشاهده شده است. گلهای ان از بنفش روشن تا بنفش تیره است؛ دانه ها و قسمت گوشتی ان برنگ سبز روشن است که از ان ترشی درست میکنند و بصورت خام هم خورده میشود . حالت گلها دو نمونه است ؛ اوزیها انرا دخترانه و پسرانه میخوانند .گلی که در وسط ان کمتر رشد کرده دختر و گلی که همه سطح ان یک اندازه است پسر می نامند.
البته نباید گلگاری را با گل خار مریم اشتباه گرفت در بعضی جاها دیده شده گل گاری را همان گل خار مریم نوشته اند در صورتی که درست نیست. نام علمی خار مریم Silybum marianum است و در ایران آن را بنام مارتیغال هم می شناسند. گل خار مریم با خود گلگاری که با نام علمی Onopordon leptolepis می شناسیم شباهت های زیادی دارد؛ مانند گل بنفشی که دور آن را خار گرفته یا شکل بوته ای آن که شبیه گل خار مریم است اما خود گلگاری نیست. گلهای خار مریم بنفش تیره است و خارهای دور آن پهن تر و مثل برگ می مانند.
تنها در مورد گونه acanthium به استفاده خوراکی مغز ساقه و دارا بودن برخی خواص در کتاب گیاهان دارویی دکتر مظفریان اشاره شده است.
خواص گلگاری
درباره خاصیت و فواید گلگاری هر چه جستجو کردیم کمتر یافتیم و تحقیقات زیادی در باره آن نشده است هر چند در بعضی از نوشته ها که در باره گل خار مریم ذکر شده این تشابهات به خواص گلگاری هم سرایت داده اند. حتی به دلیل شباهت با گیاه خار مریم توسط گروهی برداشت و عرقگیری شده و به فروش می رسد. در صورتی که هنوز خواصی برای آن ثبت نشده است. اما آنچه در طب سنتی و تحقیقات محلی به دست آمد این بود که افراد بر اساس تجربیات خود یا گفته های افراد قدیمی و محلی بر این باور هستند که گلگاری برای سم زدایی از کبد و کیسه صفرا مفید است و عرق آن طبعی خنک دارد و خوشه های خشک شده بنفش آن را می جوشانند و آن نیز طبعی خنک دارد اما دانه های آن گرم است.
جدا از این در نوشته های اینجا و آنجا که دلالت علمی بر آن مشهود نیست گلگاری را ضد سرطان ؛ ضد یرقان و برای پایین اوردن فشار خون و کلسترول نیز مفید ارزیابی کرده اند و معتقد هستند که وجود سیلی مارین در دانه های گیاه که خاصیتی انتی اکسیدانی و ضد التهابی دارد اثر بخشی انرا در درمان بعضی از بیماریها مفید واقع شده است . این ادعا ها تا زمانی که تحقیقات علمی بر روی ان صورت نگرفته باشد و مورد تایید پزشکان و داروشناس ها قرار نگرفته باشد چندان اعتماد برانگیز نیست با همه اینها نمی شود از تجربه سالیان درازی که مردم منطقه در استفاده از گل گاری داشته اند نادیده گرفت .
نقاط رشد و پراکنش:
این گیاه در حاشیه زمینهای رها شده یا زراعی یا حاشیه جاده ها می روید.
در جهان: در کشور روسیه در ازبکستان در تاجیکستان و کشورهای اسیای میانه در افغانستان در لیبی و الجزایر و… چند کشور دیگر این گیاه می روید.
در ایران: در نواحی مختلف خراسان، کرج، ری، اطراف تهران، نواحی غربی ایران، بلوچستان و مسجد سلیمان می روید.
به طور کلی تمرکز رویش گلگاری در ناحیه رویشی ایرانی – تورانی است که قسمت اعظم فلات مركزي ايران را در برگرفته ؛ اين ناحيه بر اساس شرايط توپوگرافي و ارتفاع به دو منطقه كوهستاني با آب و هواي سرد و منطقه جلگه‌اي با آب و هواي بياباني و گرم و خشك تقسيم مي‌شود.برای همین است که گلگاری هم در مناطقی چون اوز و لارستان خشک و گرم تا کوار و مرودشت و ارسنجان تا نزدیک قله های دماوند یافت می شود.
منابع:
سایت آیدانا (https://aydana.com/)
صفحه اینستاگرامی ramiar_majidi
سایت اوزامروز (http://awazemrooz.ir/)
* جهت کسب اطلاعات بیشتر و علمی تر پیشنهاد می شود مقاله موجود در قسمت "منابع علمی - برداشت گیاهان دارویی در اقلیمهای سرد، بارانی و گرم و خشک" مطالعه شود.
خارشتر درختچه ای بیابانی و چند ساله است که از یک سیستم ریزوم عظیم سرچشمه می گیرد که ممکن است در زیر زمین بیش از ۶ فوت مساحت داشته باشد.
خارشتر گیاهی است از خانواده بقولات که سازگاری خوبی با شرایط آب و هوایی مناطق خشک دارد. به دلیل پروتئین قابل هضم بالا، همچنین امکان بهره برداری ترنجبین از ساقه های آن و سازگاری با شرایط سخت زیست محیطی به عنوان یکی از گونه های مهم مرتعی و دارویی محسوب میشود. تکثیر این گونه در طبیعت توسط بذر و ریزوم انجام میشود، ولی بذر آن برای جوانه زنی دارای مشکل است.
خصوصیات گیاهشناسی:
در روی سطح زمین گیاهی بسیار شاخه ای بوده و حدوداً به ۴ پا می رسد. ارتفاع این گیاه به ۲۰ تا ۱۲۰ سانتی متر می رسد. خارشتر دارای طنابک های طویل در طول شاخه ها است. گلهای این درختچه به رنگ صورتی تیره و صورتی روشن است، برگ های این درختچه بیضی شکل به طول ۱۰ تا ۱۵ و عرض ۳ تا ۵ میلی متر هستند. میوه های گیاه به رنگ قهوه ای مایل به قرمز و در غلافی کوچک شبیه به حبوبات هستند.
خواص داروی و درمانی:
- ضد تب
- ادرار آور
- ملین
- اثرات آفرودزیازیک
مناطق رشد و پراکنش:
منشاء رشد آن عمدتاً به منطقه ی مدیترانه بر می گردد. بعدها در استرالیا، آسیا، جنوب آفریقا و غرب ایالات متحده معرفی و شناخته شد.
منابع:
سایت کااچ پرو (https://khpro.org/khpro-magazine/)
سایت مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور (https://ijrfpbgr.areeo.ac.ir)
گياهى علفى ، يک‌ساله یا دوساله، پائيزه، ايستا، به ارتفاع ۲۰ تا ۵۰ سانتى‌متر که توسط بذر تکثير مى‌يابد. ساقه آن باريک، منشعب و کرک‌دار و برگ‌ها به رنگ سبز روشن، متناوب، داراى لوب‌هاى باريک و کرک‌هاى شعاعى است. برگ‌هاى پائينى دوبار شانه‌اى يا شانه بخش با برگچه‌هاى خطى تا سرنيزه‌اى شکل است. اين گياه شباهت زيادى با جنس خاکشير تلخ(Sisymbrium) داشته و مهمترين تفاوت آن در شکل برگ‌ها است.
- اندام‌هاى زايشى:
گل‌آذين این گياه در بخش‌هاى انتهایى آن قرار دارد، گلها به رنگ زرد و گلبرگ‌ها هم‌اندازه کاسبرگ‌ها هستند. ميوه خاکشير خورجين، خطى باريک، داراى کمى انحناء، به طول ۵/۱ تا ۴ سانتى‌متر و عرض يک ميلى‌متر است. در هر ميوه دو رديف دانه وجود دارد.
بذر اين گياه رنگ قرمز تيره، مستطيلى يا تخم‌مرغى باريک تا بيضى شکل، کوچک، به اندازهٔ يک ميلى‌متر که يک طرف آن شياردار است. تعداد بذر توليد شده در يک بوته ممکن است به يک‌صد هزار عدد برسد.
موسم گلدهى اين گياه ارديبهشت تا خردادماه بوده و دانه‌ها در تيرماه مى‌رسند و در مرداد و شهريور ماه جمع‌آوري مي‌شوند.
- كاربرد درماني: التيام دهنده زخم و جراحات است. جوشانده گياه در رفع اسهال‌هاي ساده، ترشحات زنانگي و بعنوان مدر در آب آوردن نسوج مصرف مي‌شود. دانه آن بعنوان تب بر، دفع كرم، رفع التهاب و سنگ كليه، خنكي، ملين، مخلوط در آب سرد استفاده مي‌شود. مصرف آن در دوران بارداري مفيد مي‌باشد (۴). بعلاوه بعنوان اشتهاآور، باز كننده گرفتگي صدا و صاف كننده خون مصرف مي‌شود
- محل رشد و پراکنش: اين علف هرز بومى آسيا و شمال آفريقا است و گسترش جهانى دارد. خاکشير عمدتاً در حاشيه جاده‌ها، زمين‌هاى باير، مراتع، باغ‌ها، زمين‌هاى زراعى و به‌خصوص در مزارع غلات زياد يافت مى‌شود.
خاکشیر در شهرهایی چون تهران و اطراف كرج، گرمسار، دماوند، پلور، قزوين، زردبند، تبريز، فيروزكوه، سنندج، همدان، بختياري، دورود، بين اصفهان و يزد، كرمان، خاش، شيراز و جهرم پراكندگي دارد.
منبع:
سایت مجله ویستا (vista.ir)
سایت آریا کلیک (http://aryaclick.com)
سایت ویکی پدیا
ختمی همدانی گیاهیست علفی و چندساله که میوه و گل آن مصرف دارویی دارد.
محل رشد و پراکنش:
حاشیه باغ ها و مزارع تا ارتفاعات ۱۷۳۰ تا ۱۸۶۰
منابع:
سایت https://www.sid.ir
* اطلاعات بیشتری درباره این گیاه در منابع اطلاعاتی یافت نشد. در صورت داشتن اطلاعات بیشتر با شماره ۰۹۱۰۰۰۴۶۸۱۴ تماس حاصل فرمایید.
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی است از سرده خُرفِه، یک‌ساله با برگ‌های ضخیم آبدار سبز و لزج و گلهای زرد یا سفید کوچک و تخم‌های سیاه ریز که خواص دارویی دارند.ساقه آن ضخیم و مفروش به‌روی زمین و مایل به سرخی و بسیار شکننده است.
خرفه پرپهن دو گونه دارد:
۱- نوع وحشی: پرپهن وحشی گیاهی است خزنده با ساقه‌های خوابیدهٔ قرمز رنگ و برگ‌های دایره‌ای گوشتی و گلهای کوچک زرد رنگ. پرپهن وحشی علف‌هرزی است آبدار که در شرایط گرم و خشک به خوبی رشد میکند و توسط بذر و نیز در صورت مرطوب بودن خاک توسط قطعات ساقه تکثیر می‌یابد.
پرپهن خاک‌های شل و غنی شنی را ترجیح می‌دهد، اما می‌تواند در دامنه گسترده‌ای از خاک‌ها و شرایط اقلیمی مختلف رشد کند. این گیاه آنقدر گوشتی است که می‌تواند پس از قطع شدن همچنان زنده بماند و حتی بذر تولید کند و به همین دلیل از بین بردن و کنترل آن بسیار دشوار است.
۲- نوع پرورشی: این نوع پرپهن ساقه‌های کلفت آبدار سرخ رنگی با بلندی ده الی چهل سانتیمتر دارد.تکثیر پرپهن از طریق کاشت بذر آن صورت می‌گیرد. بذر را مستقیماً در مزرعهٔ اصلی در ماه‌های اردیبهشت تا تیر ماه می‌کارند. خاک مزرعه باید غنی باشد و چون احتیاج به آب زیادی دارد، آبیاری آن باید مرتباً صورت گیرد.
*در ایران معمولاً پرپهن را می‌کارند.
مواد مؤثره:
برگ آن دارای ویتامین ث است.
پژوهش‌های جدید دانشمندان نشان داده‌است که در پرپهن اسید چرب اومگا ۳ وجود دارد، این همان چربی معروفی است که در روغن ماهی یافت میشود و عامل مؤثری در کاهش کلسترول و فشار خون است.
خواص دارویی و درمانی:
طبیعت پرپهن سرد و تر است.
- قابض و مدر است،
- مسکن صفراست و حرارت خون و کبد و معده را تسکین می‌دهد.
- پرپهن در رفع سر درد، تسکین عطش، قطع هر نوع خونریزی، خرد کردن سنگ مثانه، کاهش سرفه و سوزش مجرای ادرار و مثانه و روده‌ها و بواسیر مفید است.
- تخم پرپهن ضد کرم کدو است و عصارهٔ ساقه و برگ آن برای بیماری کبد و درد کلیه مفید است.
- برای اسهال و سوزاک و ترشحات سفید مهبل مفید است و برای بچه‌ها مسهل است.
- تصفیه کنندهٔ خون، تب بر و ضد سم است.
- در استعمال خارجی شیرهٔ گیاه یا له شده آن برای تحلیل ورم و تومور و التیام زخم‌های شدید سوختگی، بواسیر، بیماری‌های پوستی (چون خارش و جرب)، تحلیل آبسه، گزیدگی نیش حشرات، عقرب و مار گزیدگی مفید است.
موارد استفاده:
- تخم پرپهن را در شیرینی پزی برای تزیین نان برنجی و نان کشمشی و غیره بکار می‌برند.
- تخم پرپهن در ترشی نیز کاربرد دارد.
- استخراج روغن مصرفی خوراکی
مناطق رشد و پراکنش:
نوع وحشی‌اش نیز در مناطق شمالی ایران، در اطراف رشت، لاهیجان، تهران، تفرش و اراک به‌طور خودرو می‌روید و در استان‌های جنوبی از جمله استان بوشهر بعنوان یک سبزی بسیار پرکاربرد کاشته و با انواع غذاها از جمله نوعی ماهی حشینه شور آب‌نمک‌آوری شده یا ماهی نمک‌سود استفاده میشود.
منابع:
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
سایت پرینس دنتال (http://princedental.ir/)