گیاه آدمک یا چله داغ یکی از گیاهان علفی و چندساله است که تا ارتفاع حدود ۱۵ تا ۴۰ سانتیمتر نیز رشد می کند. این گیاه دارای برگ های مرکب شانه ای و گل های زرد رنگ بوده که تمامی سطح گیاه اعم از گل ها، برگ ها و ساقه ها پوشیده از کرک های سفید و انبوه می باشد. شرایط محیط رشد: این گیاه تقریباً در تمام نواحی آسیای مرکزی دیده می شود. گیاه خودروی چله داغ بیشتر در خاک های سنگین، زمین های شیب دار و دارای قلوه سنگ و نواحی صخره ای رشد می کند. این گیاه از سطح زمین تا ارتفاعات مشخص در کوه ها می روید. خواص درمانی و کاربردهای صنعتی: - در تاجیکستان از این گیاه برای کاهش فشار خون استفاده می شود. - در نواحی آسیای مرکزی از دمکرده و عصاره اندام های هوایی این گیاه برای درمان بیماری های معده و شکمی و نیز به عنوان بند آورنده ی خون در دوران پس از زایمان استفاده می شود. - عصاره ی این گیاه به همراه شیر در درمان عفونت های تنفسی مانند آسم و یرقان کاربرد دارد. - از ریشه این گیاه به صورت ضماد با دنبه گوسفند جهت درمان و التیام دردهای روماتیسمی و نیز نرم نمودن عضلات نواحی که شیئی در آن فرو رفته جهت در آوردن شی و یا جا اندازی استخوان های جا به جا شده و در رفته به کار می رود و حتی در شهرستان دماوند برای نرم کردن و تحلیل خار پاشنه پا و حتی تسکین درد آن به کار می رود . منابع: سایت نارگیل (nargil.ir)

آنقوزه یا آنغوزه گیاهی است.علفی چندساله، ریشهٔ آن کمی ضخیم و گوشتی، برگ‌های آن بسیار بریده و غباری، ساقه آن مجوف و گوشتی و بلندی آن تا ۲ متر می‌باشد.گل‌های آن به رنگ زرد و به گروه چتر مانند در انتهای ساقه ظاهر می‌شود. آنقوزه در چند سال اولیه سن خود ساقهٔ قابل رویتی ندارد و برگ‌های آن گسترده روی زمین است که در مراتع به نام «کماه» و «انگزاکماه» می‌شناسند. میوهٔ آنقوزه دارای دو تخم به رنگ قهوه ایی تیره و سیاه، بیضی کمی پهن و بسیار بدبو می‌باشد. با تیغ زدن یا قطع ریشه یا قسمت پایین ساقه و یقهٔ گیاه در اواخر بهار، شیرهٔ بسیار متعفنی در طول تابستان خارج می‌شود که در مجاورت هوا به تدریج سفت می‌شود که همان آنغوزه است. آنقوزه در اراضی بائر و خشک و آهکی مناطق گرم آسیا می‌روید. بومی استپ‌های ایران و افغانستان است.در ایران؛ در کوهسرخ خراسان رضوی در روستای دهمیان، بلوچستان و نواحی مختلف جنوب ایران، مانند کرمان، راور، دشت مرغاب، آباده، نائین و جندق می‌روید. مشخصات آنغوزه آنغوزه شیره گیاهی است که از تیغ زدن ریشه یا پایین ساقه یا قطع ساقهٔ گیاهان مولد آنغوزه از ناحیهٔ یقه گیاه خارج می‌شود و در طول تابستان به دست می‌آید و به دو صورت در بازار عرضه می‌شود. یک نوع را که آنغوزه اشکی گویند بسیار تمیز؛ بدون خاک و خاشاک و مرغوب است رنگ خارجی آن زرد مایل به قرمز یا قهوه‌ای و صاف و شفاف است. از نظر ابعاد در حد فندق یا کمی بزرگتر یا کوچکتر یا در ابعاد نخود است رنگ مقطع آن سفید است که در مجاورت هوا به سرعت اکسیده شده و تیره می‌شود؛ و نوع دیگر که در بازار عرضه می‌شود توده‌ای گفته می‌شود که با بی دقتی جمع‌آوری شده و مخلوط با خاک و خاشاک و برگ است و نامرغوب می‌باشد طعم آنغوزه گس در بعضی گونه‌ها تلخ و بویی شبیه بوی سیر، متعفن و خیلی تند دارد. منابع سایت ویکی پدیا

آویشن آناتولی گیاهیست بوته ای و چند ساله که ازدیگرگیاهان دارویی خانواده نعناعیان می باشد. محل رشد و پراکنش: در اکثر مناطق کوهستانی به خصوص سفید قلعه و هفتاد خانی و همچنین درمناطق مختلفی ازکشورازجمله دماوند،البرزوسراسردره رودخانه کرج گسترش دارد. منابع: سایت مرجع دانش: مقالات مربوط به بررسی سه گونه ی آویشن دنایی (Thymus daenensis) ، آویشن آناتولی (Thymus fallax) و آوشین باغی ( Thymus vulgaris) * اطلاعات بیشتری درباره این گیاه در منابع اطلاعاتی یافت نشد. در صورت داشتن اطلاعات بیشتر با شماره ۰۹۱۰۰۰۴۶۸۱۴ تماس حاصل فرمایید.

آويشـن كـرك آلـود به تیره نعناعیان تعلق دارد.این گیاه در منــاطق پرشیب و به ویژه شیب های رو به جنـوب از تـراكم بيشـتري برخـوردار است. این گونه اغلب در مناطق باز دامنـه كوههـا و در خاكهاي با بافت متوسط تا نيمه سنگين غير شـور و اسیدیته (PH) قلیایی مخصوصاً در نقاطی که درصـد كربن متوسط تا سنگين است و نیز میزان پتاسیم قابل جذب متوسـط بـه بالاسـت، رويـش دارد. خواص درمانی و دارویی: گونه هاي مختلف آویشن به عنوان مطبوع کننده، طعم دهنده، ضـدسـرفه، خلـط آور، ضدنفخ، ضدميكروب، ضدقارچ، ضداسپاسم، دهانشويه و در فرآورده هاي دهاني مورد استفاده قـرار مـيگيرنـد. در مطالعــات انســاني تــأثير مثبــت آن در شــب ادراري كودكان گزارش شـده اسـت. پراکنش جغرافیایی: از نظر دامنه پـراكنش درشمال غرب ، نواحي مركزي و غربي ایران و شمال عراق پراكنش دارد. منابع: پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (https://www.sid.ir/)

گیاه آویشن با نام محلی آزبوه یکی از گیاهان خوراکی متعلق به خانواده نعناع می باشد. آویشن گیاهی پایا وچند ساله که شبیه پونه کوهی است،با بوته های کوچک در بن چوبی، غالباً چمنی متراکم، بن بسیار ضخیم، دارای ساقه های پرپشت ، بسیار منشعب، با انشعاباتی به طول شش تا ۱۲ سانتیمتر، کرکدار با کرکهای در طول و برگدار می باشد. برگ این گیاه در شاخه های گلدار تا زیرگل آذین در حدود چهار تا شش زوج، تماما هم قد، به ابعاد ۵/۱ تا هفت در ۹ تا ۱۳ میلیمتر با دمبگرهایی به طول یک تا دو میلی متر با تیغه یا پهنگی کم و بیش تخم مرغی در قاعده مقطع یا کنجی، در رأس مدور، پوشیده از کرکهایی به شکل متفاوت یا فاقد کرک، با تعدادی غده های بدون پایه متمایل به سرخ، با دمبرگ های مشخص، رگه های جانبی سه زوج، خمیده و کمانی، در حاشیه در هم و رأس بهم آمده هستند. گل این گیاه به رنگ صورتی، صورتی متمایل به سفید، براکته های غیر رنگی، سبز و علفی، بطول یک تا ۵/۱ میلیمتر، کاس بطول چهار تا پنج سانتیمتر با لوله ای استوانه ای یا کم و بیش استکانی، لبهای همسان، بالایی برابر و هم قد با بخش لوله ای، با دندانه های پایینی تقریبا هم قد بالایی، بطول ۰/۸ تا ۲/۱ میلیمتر، میخک مانند، مژکدار، فاقد کرک و بطول شش تا هفت میلیمتر است. خواص آویشن کوهی: - درمان نفخ معده: یکی از خواص آویشن کوهی اثربخشی آن در درمان نفخ معده است. این گیاه حاوی ترکیباتی با طبع تلخ و خنک است که به دستگاه گوارش در هضم بهتر مواد غذایی کمک می‌کند. - درمان بوی بد بدن - درمان بوی بد دهان - درمان سینوزیت - درمان سرفه - درمان ضعف و بی حالی: آویشن سرشار از اسید‌های آمینه بوده و در درمان ضعف و بی حالی موثر است. همچنین این گیاه با دارا بودن مقادیر بالایی آهن می‌تواند درمان مناسب و مکملی برای کم خونی فقر آهن باشد. - درمان روماتیسم - درمان مشکلات مربوط به مو - کنترل سطوح فشار خون - بهبود تراکم استخوانی - درمان مشکلات پوستی - درمان زخم پای ورزشکار محل رشد و پراکنش: آویشن را در آذربایجان غربی و شرقی، اردبیل، اراک و نواحی و مناطق البرز می توان یافت و در استان کرمانشاه نیز در سرپل ذهاب، کرند غرب، کوه شاهو و طاقبستان قابل برداشت است.همچنین در مناطق وسیعی از مازندران، گیلان، آذربایجان، کردستان و تهران می‌روید. منابع: سایت ایسنا (https://www.isna.ir/news/kermanshah-۴۸۶۸/) سایت اول فارس (https://www.avalfars.ir/) فصلنامه علمی پژوهشی گیاهان دارویی (http://jmp.ir/) سایت دکتر ساینا (https://www.drsaina.com/)

خصوصیات گیاهشناسی: ارس یا سرو کوهی یک درخت کوتاه تا متوسط قد می باشد که به طور خودرو و وحشی در بعضی از بخش های اروپا و آمریکای شمالی و آسیا می روید. اُرس درختچه ای است با برگ های سوزنی شکل که این برگ ها در دستجات ۳ یا ۴ تایی قرار گرفته اند. این گیاه دوپا بوده. گل های نر بر روی یک پایه و گل های ماده بر روی پایه دیگر ظاهر می شوند. مخروط ماده آن که می توان آن را میوه تلقی کرد به رنگ آبی متمایل به سیاه می باشد. ترکیبات شیمیایی: در میوه‌های سرو کوهی به مقدار جزئی پیرو اکسالیک اسید و چند اسید دیگر و کمی قند و در حدود ۰٫۸–۱٫۲ درصد اسانس یافت می‌شود. گونه های مختلف و خواص آن ها: گونه‌های این جنس قادرند سرمای شدید و خشکی هوا را به خوبی تحمل نمایند.بعلت استحکام و دوام قابل توجه خود در صنایع مختلفی کاربرد دارد. اما مهمترین ویژگی این گونه ها به لحاظ مصارف صنعتی و دارویی اسیدهای چرب و آمینواسیدهای ضروری است که در اکثر اندامهای هوایی این گیاهان موجود می باشد. - گونه زیبا (J.excelsa: دارای روغن effential oill می باشد که قابل استفاده در صنایع آرایشی مثل عطر و در پزشکی در تولید روغن و پماد کاربرد دارد و میوه این گیاه در تولید انواع خوش بو کننده ها و طعم دهنده های غذا و شیرینی استفاده می شود. - گونه پیرو (communis J): ساقه آن واجد نوعی روغن سفید می باشد که واجد قند است به همراه روغنهای ضروری که در صنایع دارو سازی و تولید اقسام نوشابه ها از آن استفاده می گردد. جوشانده میوه این درخت در استفاده موضعی دارویی بسیار مفید برای جمله روماتیسم، نقرس، درد کمر و بطور کلی برای بیماریهای دوره نقاهت مفید می باشد. - گونه مای مرز (J.sabina): ساقه های کوچک گیاه دارای ۲ تا۵ وگاهی ۱۷ درصد روغن سابینوز هستند؛مه برای درمان برخی بیماریهای زنان با اثرات قوی استفاده میشود. میوه این گیاه نیز مدر ، تحریک کننده و دارای ۵/۱ درصد روغن ضروریست که خاصیت تقویتی دارد. - گونه J.oxycadus: از چوب درخت نوعی روغن به نام روغن کاد استخراج می شود؛ روغن کاد نوعی قطران مایع است که کاربرد های متعددی در پزشکی و افزودنی های غذایی دارد. - گونه ویرجینیانا (J.virginiana): ماده بسیار مهمی به نام پودوفیلوتوکسین (Podophyllotoxine) به فرمول C۲۲H۲۲O۸ وجود دارد که بصورت بلورهای سوزنی شکل با نقطه ذوب ۱۱۴- ۱۱۸ و محلول در حلال های الکلی می باشد این ماده حیاتی اثر تحریک کننده بر روی پوست داشته میزان مصرف کشنده آن روی موش ۹۰ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن حیوان است؛ که در این شرایط ۵۰ درصد جانوران تحت آزمایش به مرحله مرگ می رسند. اما اثر القایی سلولهای پایه جنینی و یا به عبارت ساده تر شکل گیری سلول های نوساخته که در درمان تومرها و بافتهای سرطانی کاربرد غیر قابل انکار دارند شاهکار این ماده حیاتیست که در گونه J.virginiana یافت می شود. - گونه J. polycarpus: برگها واجد مواد معطر و اسید های چرب بسیار مهمی می باشند که در صورت استخراج از آن می تواند به عنوان ضد حساسیت استفاده شود. مردم محلی از میوه درخت این گیاه برای رفع اختلالات گوارشی، مسمومیت و دل درد در کودکان استفاده می نمایند. دیگر خواص دارویی: - به عنوان مدر : عرق گرفته شده از چوب و یا عصاره میوه این گیاه اثر پیشاب آور داشته از این رو در درمان خیز عمومی بدن و یا ناراحتی های کلیوی تجویز می گردد. - التیام زخم ها : استعمال عصاره چوب یا میوه گیاه به شکل خارجی در موضع باعث التیام زخم های دیر علاج می گردد. - درمان رماتیسم : جویدن میوه های گیاه و یا مصرف عرق گرفته شده از چوب آن در درمان رماتیسم مؤثر است. - همچنین از گیاه ارس برای درمان مشکلات گوارشی شامل درد دل، گاز معده (نفخ شکم)، سوزش معده، التهاب و کاهش اشتها به علاوه، درمان عفونت دستگاه گوارش و کرم های گوارشی استفاده می کنند. این گیاه برای درمان عفونت ادراری و سنگ کلیه و مثانه نیز استفاده می شود. - کاربردهای دیگر این گیاه عبارت است از درمان مارگزیدگی، دیابت و سرطان. نقاط رشد و پراکنش: این گیاه در مناطق کوهستانی و بیشتر در ارتفاعات بیش از ۲۵۰۰ متر می‌روید. این سرده که بومی ایران نیز است در دامنه جنوبی رشته کوه‌های البرز، از آذربایجان تا خراسان و به ویژه در شرق کشور (مناطق ارس سیستان و تخت مایان) و در ارتفاعات به طور گسترده یافت می‌شود. در سرتاسر نیمکرهٔ شمالی از شمالگان تا جنگل‌های بارانی آفریقا و از آمریکای شمالی و مرکزی تا خاورمیانه و شمال هیمالیا در ارتفاعات گوناگون رویش دارد. منابع: سایت دکتر ساینا (www.drsaina.com) سایت نسخه (www.noskhe.com) سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org)

خصوصیات گیاهشناسی: گیاه اسپرس از گیاهان علفی اورآسیایی است و از خانواده بقولات بوده و از قرن‌های پیش در اروپا و آسیا به عنوان علوفه کشت می‌شده و برای غذای دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این گیاه اگرچه به عنوان غذای دام شناخته می شود اما خواص دارویی زیادی به همراه دارد. این گیاه از تیره پروانه واران (Leguminosae) از نوعی تیره باقلائیان بوده، از قبیله Hedysareae، از جنس Onobrychis و دارای مقاومت چند ساله در ایران است. اسپرس گیاهی چند ساله است. این گیاه بدون تیغ بوده و ریشه‌های عمیقی به قطر یک متر تا پنج سانتی‌متر دارد. عمق ریشه این گیاه به چند متر می‌رسد و انشعابات بسیار زیادی دارد. ساقه اسپرس به صورت قائم و تو خالی با ارتفاع یک متر است. برگ‌های اسپرس به صورت شانه‌ای و دارای ۷ تا ۱۰ جفت برگچه‌ به شکل بیضی می‌روید. گل‌های اسپرس به صورت گل آذین خوشه‌ای و قائم به طول۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر است. روی هر شاخه حداقل ۱۰ گل صورتی یا سرخابی با رگه‌های کمی تیره روییده می‌شود. هر کدام از این گل آذین‌ها دارای ۵ گلبرگ و شامل ۲ بال، ناو و یک درفش است. در داخل دو گلبرگ ناو اندام نر و ماده وجود دارد. اگر کمی گلبرگ تحت فشار قرار گیرد این گلبرگ‌ها آزاد می‌شوند. میوه این گیاه به‌صورت غلافی و سطح خارجی آن مشبک و برجسته است. ترکیبات شیمیایی: در ترکیب گیاه آهک ، منیزیم و سیلیس گزارش شده است. خواص گیاه اسپرس برای انسان، دام و طبیعت: - خواص اسپرس برای انسان به طور اجمالی شامل این موارد می شود: رفع کننده نفخ معده، افزایش اشتها (عصاره گیاه همراه با سرکه اشتها آور است) و کمک به چاق شدن افراد لاغر، برطرف کردن زخم و لکه ایجاد شده در چشم، مفید برای رفع کم خونی و تسکین انواع قولنج. همچنین از عصاره گیاه برای بیماری زردی نیز استفاده می شود.مرهمی که از جوشاندن گیاه در روغن زیتون یا کنجد حاصل می شود به صورت ضماد برای دردهای روماتیسمی و درد کیسه بیضه موثر و مفید می باشد.مصرف دانه های گیاه برای افزایش نیروی جنسی کاربرد دارد. برخی این گیاه را نوعی یونجه می دانند چرا که بسیاری از خواص و ویژگی های اسپرس با گیاه یونجه مشابه است. با این حال خواصی هم برای اسپرس بیان می شود که در یونجه وجود ندارد. - عدم ایجاد نفخ در دام: به همین علت این گیاه برای ایجاد چراگاه مفید است. از گیاه اسپرس برای فراهم آوری چراگاه در اروپا استفاده می شود و باعث بهره وری بیشتر دامداری می شود. - مقاومت در مقابل آفات: در مقابل آفت‌هایی مانند سرخرطومی ساقه، برگ و ریشه یونجه مقاوم است. در بسیاری از نقاط دنیا از جمله آمریکا به علت حمله شدید این آفات در غرب آمریکا از گیاه اسپرس به عنوان یک گیاه مقاوم استفاده فراوانی می‌شود و یونجه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع مقاومت بالای اسپرس باعث شده حتی تولید عسل اسپری از عسل یونجه محتمل تر باشد. در کشورهایی مثل آمریکا عسل اسپرس بسیار پرطرفدار است. - تقویت کننده خاک: وجود ریشه‌های عمیق در این گیاه باعث شده لایه‌های نفوذناپذیر از بین رفته و به بهبود کیفیت فیزیکی و شیمیایی خاک کمک نماید. همچنین به دلیل داشتن غدد تثبیت ازت، خاک را بارور می‌کند. همچنین گیاه اسپرس به علت داشتن ریشه‌های عمیق و قدرت استقرار بالا، از فرسایش آبی و بادی خاک در شیب‌های تند جلوگیری می‌کند. - افزایش تولید عسل: گل‌های این گیاه برای زنبورها جذابیت داشته و آنها را به سمت خود می‌کشاند، که این امر باعث افزایش تولید عسل برای زنبورداران هر منطقه می شود. نقاط رشد و پراکنش: اسپرس به صورت خودرو در دشت ها و بیابان ها رشد می کند. مبدا اصلی گیاه اسپرس شرق مدیترانه و آسیای شرقی است. اسپرس زراعی در مناطقی مانند جنوب شرقی آسیا، سیبری و دامنه‌های قفقاز مشاهده شده است. در ایران البرز، شهرستانک، آذربایجان: ارومیه (رضاییه سابق).لرستان رشد می کند و در بعضی نواحی نیز پرورش می یابد. منابع: سایت عسلنا (www.asalna.ir) سایت پارس ناز (www.parsnaz.com) سایت آیدانا (https://aydana.com/)

خصوصیات گیاهشناسی: اقاقیا از تیره باقلاییان است که در دنیا حدود ۲۰ گونه گیاه درختی یا درختچه های خزان کننده دارد. درخت اقاقیا درختی است با گل و برگ های زیبا و معطر، طوری که فضا را عطرآگین می کند و در بهار به رنگ سبز خوشرنگی تبدیل می شود. از جمله درختان مقاوم به خشکی است که بلندی آن به ۱۰ تا ۲۷متر می رسد. جهت کنترل فرسایش خاک ، احیای اراضی و زیبا سازی فضای سبز کشت می شود که می تواند مشکل کمبود نیتروژن خاک را رفع کند. اقاقیا دارای ریشه های عمیق پراکنده با شاخه های خمیده و تاجی چتری شکل است. شاخه های جوان و یکساله قهوه ای مایل به قرمز براق و دارای گوشوارک های خاری شکل هستند که قهوه ای-قرمز شفاف می باشند. تنه این درخت پوستی به رنگ خاکستری تیره ، سفت ، سخت و ترک خورده دارد. پوست آن در شاخه های جوان صاف است ولی سریعا شکاف دار می شود و در سنین بالاتر شکاف ها و شیار های عمیقی در آن ایجاد می شود. برگ ها به شکل خوشه ای هستند که از ۹ تا ۱۹ برگچه بیضی یا تخم مرغی شکل تشکیل شده و طولی حداکثر ۴ تا ۵ سانتی متری دارد.برگچه ها صاف و بسیار نازک هستند که در سطح فوقانی سبز روشن و در سطح تحتانی مایل به خاکستری می باشند. برگ ها با باز و بسته شدن نسبت به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می دهند و در روز های گرم و خشک به سمت بالا و در روز های بارانی و مرطوب به سمت پایین خمیدگی پیدا می کنند.گل ها به صورت خوشه هایی به طول ۱۰ تا۲۵ سانتی متر از درخت آویزان هستند و به صورت هرمافرودیت می باشند.هر گل، نخودی مانند و بسیار خوشبو و به طول ۲ سانتی متر است.نیام ها به صورت خوشه های آویزان با حدود یک سانتی متر عرض و ۵ تا ۱۰سانتی متر طول است که به رنگ قهوه ای مایل به قرمز، براق یا کدر است. از سطح خارجی کلیوی شکل آنها ، رنگ قهوه ای تیره بذر ها معلوم می باشند. مواد مغذی موجود در اقاقیا: ۱. میزان مواد شیمیایی دردانه ها، ریشه ها، گل‌ها و تنه این گیاه بسیار متفاوت است. ۲. دانه های خشک شده گیاه سرشار از کلسیم، پروتئین، چربی، فیبر، فسفر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند. ۳. گل‌های گیاه دارای ترکیباتی است که بعد از هیدرولیز تبدیل به کورستین (ماده مؤثر موجود در پوسته پیاز) و شکر می شود. ۴. پوسته درخت دارای آلبومین، نیشکر، ترکیبات چربی، کولین، آلکالوئیدهای سمی، تانن، صمغ، نشاسته و رزین های غیرفعال است. ۵. روغنی که از دانه های آن استخراج می شود و اسانسی که از گل‌ها به دست می آید. دارای فیستین، کوئرستین، میریستین و … است. خواص دارویی و درمانی: - به سیستم گوارشی کمک می‌کند تا عملکرد بهتری داشته باشد و خطر ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. - درمان ترش کردن معده، سوزش سر دل و التهاب معده - شکوفه های اقاقیا مدر، نرم کننده و ضد اسپاسم می باشد. و از دمنوش یا عصاره این گیاه برای پاکسازی بدن می توان کمک گرفت. - درمان بیماری های کیسه صفرا - کاهش کلسترول خون - مصرف آدامس اقاقیا به دلیل برخورداری از فیبر در درمان چاقی موثر است. - اقاقیا حاوی ترکیبی است که در تسکین التهاب غشاء مخاط دهان موثر است. به همین دلیل است که در گذشته از این گیاه برای درمان زخم، زخم دهان و علائم سرماخوردگی استفاده می شد.امروزه نیز این گیاه در تولید بسیاری از داروهای مورد استفاده برای سرماخوردگی کاربرد دارد. - دمنوش اقاقیا باعث احساس آرامش در سیستم عصبی و رفع خستگی های ذهنی می شود. - سرکوب کننده تومور - درمان بیماری های چشمی - بهبود سوختگی - بهبود مشکلات تنفسی مثل آسم، سرفه، گلودرد و برونشیت - سم زدایی بدن و مبارزه با ویروس ها و باکتری ها مناطق رشد و پراکنش: در سنگال و صحرای غربی و مناطق استوایی آفریقا و همچنین در جنوب ایران می روید. اقاقیا بومی آمریکا می باشد.این درخت برای نخستین بار در سال ۱۶۰۳ میلادی وارد اروپا شد و به عنوان یک درخت جنگلی شناخته می شود. یکی از موفق ترین درختان وارداتی است که در بسیاری از نقاط جهان کاشته می شود . منابع: سایت بیتوته (https://www.beytoote.com/health/cure-herbaceous/acacia۴-healing۴-properties.html) وبلاگ نهالستان بهمن آبادی (http://iraniantree.com/)

خصوصیات گیاهشناسی: انجیر، انجیر خوراکی یا شال انجیر (نام علمی: Ficus Carica) گونه ای آسیایی از گیاهان گلدار خانواده انجیران است. این درخت بومی خاور میانه و آسیای غربی است.برگ درخت انجیر پنجه‌ای و دارای ۳ تا ۵ لوب می‌باشد. قسمتی که به اسم میوه انجیر معروف است و مورد تغذیه انسان قرار می‌گیرد در حقیقت میوه نیست بلکه زائده مجوفی است که گلهای انجیر به تعدادی زیاد در داخل آن قرار گرفته‌اند و مواد قندی در این زایده یا رسپتاکل جمع می‌شود. گلهای نر و گلهای ماده درخت انجیر از یکدیگر جدا ولی روی یک پایه یعنی در داخل رسپتاکل واقع شده‌اند و به عبارت دیگر درخت انجیر گیاهی است یک پایه. فراورده های انجیر: بهره‌گیری از خواص فراوان انجیر بیشتر از طریق مصرف انجیر خشک و پس از آن میوه تازه مرسوم می‌باشد. این در حالی است که میوه انجیر را به‌صورت فرآورده‌های مختلف نیز می‌توان مصرف کرد. اولین فراورده انجیر ، نوشیدنی آب انجیر می‌باشد. فرآورده‌های دیگر قابل ذکر شامل شربت انجیر (متفاوت با آب‌انجیر)، مسقطی انجیر، مربای انجیر و مارمالاد آن، ترشی، کمپوت، سوپ و پوره انجیر می‌باشند. علاوه بر موارد ذکر شده از انجیر می‌توان در تهیه شیرینی‌جات مختلف مانند شکلات، بیسکوئیت، کیک و کلوچه استفاده کرد. مصرف انجیر خشک همچنین به‌صورت مخلوط با دیگر میوه‌های خشکباری مرسوم می‌باشد. سرکه انجیر نیز دارای طعم شیرین و دلچسبی می‌باشد که برای انواع ترشی و سالاد استفاده می‌گردد. مناطق رشد و پراکنش: وطن اصلی درخت انجیر در دنیای قدیم یعنی اروپا- آسیا در نواحی مدیترانه و در ایران درخت انجیر به ویژه نوع خودرو یا کوهستانی آن که به انجیر کوهی نامور است بسیار قدیمی است. یکی از رویشگاه‌های انجیر خودرو یا کوهی قهستان و جنوب خراسان و منطقه زیبد است. درحال حاضر شهرستان استهبان استان فارس بزرگترین تولید کننده انجیر دیم در جهان می باشد که محصول آن از کیفیت و مرغوبیت خاصی برخوردار است. منابع: سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)