سامانه اطلاعات جامع فعالیت‌های
اقتصادی
خصوصیات گیاهشناسی:
پنیرک گل ریز با نام محلی توله یا تولکه یکی از گیاهان خوراکی خودروی و متعلق به خانواده ختمی یا malvaceae می باشد. پنیرک گل ریز گیاهی یک ساله، به ارتفاع ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر، سبز تیره، سبز روشن، بدون کرک یا کرک پوش باکرکهای ساده ستاره ای می باشد. برگ های این گیاه بزرگ دمبرگ دار، ساده تا قلبی شکل و دارای حاشیه دندانه ای است و به طور متناوب بر روی ساقه های استوانه ای قرار گرفته اند. گل های آن کوچک تر از نوع پنیرک معمولی است. و رنگ آن معمولا سفید تا صورتی و در نمونه خشک شده آن کمی متمایل به بنفش است.
اندامهای مورد استفاده:
از برگ، ساقه های جوان و میوه این گیاه بصورت خام و پخته شده (بورانی، شوربا و دلمه) می توان استفاده کرد.
ترکیبات شیمیایی موثر:
ترکیبات شیمیایی موثر موجود در گیاه توله عبارتند از: ترکیبات پلی ساکاریدها، مواد موسیلاژی (بیشتر از ۱۰ درصد)، آنتوسیان ها و آنتوسیانین ها می باشد.
خواص درمانی و دارویی:
- درمان سرفه: گیاه توله یا پنیرک گل ریز یک خلط آور طبیعی است و به دلیل داشتن موسیلاژ (لیزاب)، برای درمان سرفه بسیار مناسب می باشد. دمنوش برگ این گیاه برای زکام، آنژین، التهاب لوزه، برونشیت، التهاب گلو و گرفتگی صدا بسیار مفید است.
- درمان بیماری های مجاری ادراری و تناسلی: استفاده از گل و برگ این گیاه به رفع مشکلاتی نظیر سوزش مجاری ادراری و عفونت مثانه، کمک می کند. همچنین، در درمان بسیاری از بیماری های کلیوی، مثانه و عفونت های دستگاه تناسلی موثر واقع می شود. علاوه بر این، دمنوش گل توله مقوی رحم بوده و برای التهاب دستگاه تناسلی زنان و ورم پروستات سودمند است.
- رفع اختلالات گوارشی: دمنوش برگ و گل توله، به عنوان یک مسهل و ملین، یبوست را از بین می برد. همچنین، دمنوش گل آن به درمان اسهال، التهاب روده، زخم معده، سوء هاضمه، التهاب معده و دل پیچه کمک می کند. علاوه بر این، استعمال خارجی از جوشانده آن نیز برای بواسیر و شقاق مقعد موثر واقع می شود.
- تقویت کبد:گیاه توله به دلیل داشتن خاصیت ادرار آوری، سبب دفع مواد زائد و سموم از بدن می شود و به پاکسازی کبد و تقویت آن کمک می کند. استفاده از این گیاه برای درمان زردی (یرقان) نیز موثر واقع می شود.
- رفع مشکلات پوستی: استعمال خارجی از این گیاه برای درمان آفتاب سوختگی، جوش ها و زخم های پوستی بسیار سودمند است. ترکیب این گیاه با روغن های گیاهی به نرمی و لطافت پوست کمک می کند. استفاده از ضماد برگ و ریشه پنیرک گل ریز برای سر باز کردن دمل یا کورک نیز موثر است.
- کلاهک پنیرک برای کیسه صفرا بسیار مناسب است.
- پودر پنیرک در ترکیب با روغن های گیاهی و همچنین، روغن پنیرک یک ضد درد قوی می باشند.
- کمپرس گرم پنیرک برای تورم پلک چشم مفید است.
- بخور این گیاه، درد گوش را کاهش می دهد.
- مالش پنیرک و یا غرغره دمنوش آن، زخم ها و تاول های دهان را از بین می برد.
نکته: مصرف خام گل پنیرک سبب بروز اسهال، دل درد و ورم معده می شود، لذا از مصرف خام گل و همچنین، استفاده بی رویه از سایر اندام های این گیاه، اجتناب کنید.
نقاط رشد و پراکنش:
پنیرک گل ریز را می توان در مهران، اهواز، فارس، بوشهر، هرمزگان یافت و در استان کرمانشاه در پاوه، نوسود، ریجاب، سرپل ذهاب و گیلانغرب می توان آن را برداشت نمود. همچنین در مناطق جنوبی ایران از جمله خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر، فارس، شوشتر و اندیمشک به صورت علفی خودرو در مزارع پنبه، چغندر قند و سبزی و صیفی می‌روید.
منابع:
خبرگزاری ایسنا - استان کرمانشاه (www.isna.ir)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
سایت ایرناب (http://comprarbaclofensinreceta.com/)
گیاه پنیرک (Malva neglec) در استان خوزستان با نام توله و در فرهنگ عربی این استان خبازی شناخته می شود که به خاطر ارزش غذایی یا دارویی توسط افراد محلی از مزارع کشاورزی و رویشگاه های طبیعی جمع آوری گردیده و مصرف می گردد.
این گیاه در ایران رویش ندارد و گونهٔ نزدیک به آن به نام M.neglecta مورد استفاده قرار می‌گیرد. گونهٔ موجود در ایران، به بلندی گونه اول نیست و به حالت تقریباً خوابیده‌است و حداکثر تا ۴۰ سانتیمتر مرتفع میشود. برگ‌ها دارای حالت دایره‌ای و دندانه دار و گلها، بنفش رنگ و کوچک هستند.
قسمت مورد استفاده پنیرک در ایران:
دانه، برگ، سرشاخه گلدار
خواص دارویی و درمانی:
تصفیه کننده خون، درمان کننده سرفه های مزمن، خلط آور و درمان کننده گلودرد و تقویت کننده دستگاه گوارشی و درمان کننده اسهال.
محل رویش گیاه در ایران:
نواحی البرز، اطراف تهران، شمال ایران، آذربایجان، آستارا، اصفهان، نواحی مرکزی ایران، خراسان، دامغان، سمنان، بهبهان، جنوب ایران، کرمان، بلوچستان و سایر نقاط می‌باشند.
منابع:
سایت اسپامگ (https://spamag.ir/)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
پونه آبی با نام های دیگر نعنای آبی، پونه جویباری و سوسنمبر یک گیاه پایا و گل دار است که به خانواده نعناییان(Lamiaceae) تعلق دارد. پونه آبی گیاهی دارویی با ساقه های زیرزمینی ریشه مانند (ریزوم) است و تا ارتفاع ۹۰ سانتی متر رشد می کند. ساقه ها به رنگ سبز یا ارغوانی و در برش عرضی مربعی شکل هستند و بسته به گونه گیاه پرزدار یا بدون پرز هستند. ریزوم ها به صورت افشان رشد می کنند و دارای گوشته و ریشه های لیفی هستند. گل های نعنای آبی کوچک، متراکم، تخم مرغی شکل، ارغوانی یا مایل به صورتی تا یاسی رنگ و لوله ای هستند و گل آذین های انتهایی نیم کره ای را تشکیل می دهند. فصل گل دهی آن اواسط تا اواخر تابستان است. حشرات گوناگونی روی پونه های آبی می نشینند و گرده افشانی می کنند. با این حال، این گیاه از طریق ریزوم های زیرزمینی نیز تکثیر می شود. همه بخش های گیاه دارای عطر نعنایی متفاوتی هستند.
به طور معمول خاکی که اندکی اسیدی تا آهکی است مورد پسند پونه آبی است (در زمین آهکی نرم رشد می کند).
خواص درمانی و دارویی:
- از این گیاه برای درمان اسپاسم معده
- تقویت معده
- ضددرد
- باز کننده عروق
- خنک کننده
- محرک
- قابض
- صفرا آور
- برای حل کردن سنگ های مثانه و کلیه استفاده می شود.
- خواص دیگر این گیاه عبارت است ازضدنفخ، مفید برای سیاه سرفه و آسم، رفع سرما خوردگی و دردهای رماتیسمی، نقرس، اشتهاآور، رفع سوءهاضمه، مؤثر در تنظیم ضربان قلب، رفع اسهال و ناهنجاری گوارشی و کبدی، برطرف کننده بوی بددهان، ضد میکروب و کرم کش.
محل رشد و پراکنش:
بومی اروپا، شمال غرب آفریقا و جنوب غرب آسیا است و در بیشتر نواحی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا پراکندگی دارد. گیاهی است که به آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا و برخی از جزایر اقیانوس اطلس وارد شده است. در ایران نیز در استان های مازندران، گیلان، گلستان به وفور یافت می شود.
زیستگاه:پونه آبی در مکانهای مرطوب و در حاشیه های کم عمق نهرها، رودخانه ها، آبگیرها، جویبارها، چمن زارهای مرطوب، مرداب ها و زمین های آبگیری می روید. در صورتی که در خود آب رشد کند، از سطح آب بیرون می آید.
منابع:
سایت روزنامه اطلاعات (https://www.ettelaat.com)
عکس از سایت آی دارو (https://idaroo.net)
نام های دیگر :
پونه، فودنه، پودنه، فودنج یا فود . در زبان ترکی به آن یارپیز (yarpiz) گفته میشود. فرهنگستان زبان فارسی این گیاه را «خالواش» و «نعنا خالواش» نامیده است.
خصوصیات گیاهشناسی:
از گیاهان خانواده نعنائیان است. گیاهی است از سرده نعنا و تیره لب گلی‌ها و له شده برگ‌های آن عطر نعنا دارد. گونه‌ای نعنا به شکل خوابیده یا خیزان با ساقه‌های متعدد و پوشیده از کرک‌های متراکم و گسترده؛ پهنک برگ‌ها تخم‌مرغی، به طول ۵ تا ۲۰ میلی‌متر و حاشیهٔ صاف یا کم و بیش دندانه‌دار است و گل‌آذین آن دارای چرخه‌های کروی و گلهای غالباً بنفش و به‌ندرت سفید است که با فاصله از یکدیگر و پرشمار در محور برگ‌ها و در طول ساقه قرار گرفته‌اند.
ترکیبات شیمیایی:
روغن پونه (اسانس غلیظ پونه) حاوی ۸۰ تا ۹۲ درصد سیکلو هگزانون پولگون است. پولگون همان مولکولی است که عطر و طعم نعناعی را ایجاد میکند و در افرادی که آن را مصرف می‌کنند باعث ایجاد انواع بیماری‌ها میشود. بررسی‌های دیگری نشان میدهد که اسانس روغنی موجود در فودنج جبلی در حدود ۵۰ درصد شامل تیمول است به علاوه ترکیب اسانس روغنی فرار آن دارای دی ال- پینن دی پنتن، لینالول، مقداری بی سیکلیک سسکیترپن و تری سیکلیک سسکی ترپن می‌باشد.
خواص دارویی و درمانی:
پونه جزو داروهای مورد استفاده در طب سنتی، قاعده آور، سقط کننده جنین، و جزو گیاهان دارویی است، اما برای کبد سمی است و باعث مرگ برخی از افراد شده‌است.
اسانس آن در صنعت عطر‌سازی کاربرد دارد.
- هرچند روغن پونه بسیار سمی است، اما مصرف این گیاه به صورت تازه و خشک متداول است.
- مصرف داروئی آن بیشتر برای خاصیت آرامبخشی و رفع سوءهاضمه و روان‌کننده عادت ماهانه، و گاهی برای تسریع سقط جنین بوده‌است.
- همچنین کاهش نفخ معده را نیز، از خواص آن ذکر می‌کنند.
- دم کرده برگ و گل آن در دل‌درد∗ و آنفلوانزا مؤثر است.
منبع:
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی بوته ای به طول ۱۵ تا ۵۰ سانتی متر با کرک های پراکنده بلند و کوتاه است. ساقه‌ها اغلب از قاعده منشعب شده اند.
برگ ها تخم مرغی شکل کشیده تا خطی قاشقی به طول ۱۵ تا ۸۰ میلی متر و بدون دمبرگ هستند.
گل ها آذین و به تعداد یک تا هفت عدد به صورت کپه ای و فشرده در انتها و به ندرت در کناره شاخه ها می رویند.
گل ها در تابستان ظاهر می شوند.
خواص دارویی گیاه پیچک:
- مصرف عصاره برگ پیچک، با افزایش میزان دریافت اکسیژن در ریه، در برطرف کردن آسم موثر است.
- خاصیت ضد التهابی دارد و برای درمان برونشیت مزمن مفید است.
- سرفه را تسکین می بخشد.
- چین و چروک صورت را از بین می برد.
- درد روماتیسم و التهاب استخوان و مفصل را برطرف می کند.
- برای از بین بردن زگیل به کار برده می شود.
نقاط رشد و پراکنش:
این گــیاه در ارتفاعات و گردنه ها و دره ها و تنگه های کوهستانی مــرطوب و نیمه مرطوب می‌روید.
در ایران از ارتفاعات البرز و زاگرس و شمال غرب گزارش شده است.
منابع:
سایت روزنامه اطلاعات (www.ettelaat.com)
سایت بانک جامع گونه های گیاهی ایران (https://malekgreenhouse.ir)
سایت بیتوته (www.beytoote.com)
پیچک صحرایی از تیره پیچک صحرایی گیاهی علفی و دارای پراکندگی زیاد در مزارع، باغ ها و کنار جاده هاست. ساقه های منشعب آن که به طول ۰.۴ تا یک متر می رسد، حالت افتاده یا بالارونده دارد و دارای شیرابه ای شیری رنگ می باشند. برگ های آن بیضوی دراز و دارای ۲ لوب مشخص در قاعده پهنک است و بطوری کوچک بوده که هیچگاه کاسه گل را در بر نمی گیرد. گلها منظم، دارای پنج کاسبرگ، پنج گلبرگ پیوسته، پنج پرچم و دو برچه با دو تا چهار خانه که در هر خانه یک یا دو تخمک دیده می شود. گلهای این خانواده معمولاً شیپوری و قیفی و بر حسب فرم های متعددی که از گیاه وجود دارد، به رنگ های صورتی، سفید و یا مخلوطی از این دو رنگ است و در طول ساقه نیز به وضع منفرد یا به تعداد ۲تایی ظاهر می شود.
از مشخصات پیچک صحرایی این است که در سطح خارجی جام گل آن، گاهی لکه های ارغوانی دیده می شود. پس از آمیزش گل های آن، راس دمگل ها به سمت پایین خمیدگی حاصل می کند بطوری که میوه دارای حالت آویخته می شود.
پیچک صحرایی یکی از ده گیاه هرزه مهم و مسئله ساز دنیا می باشد و از گیاهان هرز خسارت زای باغات، مزارع گندم و محصولات تابستانه به شمار می آید. به طور کلی گیاه هرز اجباری است و به صورت وحشی یافت نمی شود. این گیاه چند ساله خزنده و بومی اروپا و غرب آسیا است و گسترش آن در مناطق گرمسیری و معتدل می باشد. تراکم بالای آن عملکرد محصول را ۵۰-۶۰ درصد کاهش می دهد. علاوه بر آن با پیچیدن به دور غلات دانه ریز سبب ایجاد مشکل در امر برداشت آنها می شود. پیچک به سرما و یخبندان مقاوم است ولی دمای ۸- تا ۱۰- درجه سانتیگراد ساقه های هوایی آن را از بین خواهد برد. پیچک صحرایی گاهی با پیچک هفت بند اشتباه می شود. اگر چه پیچک هفت بند یکساله و کوچکتر است و گل های آن سبز مایل به سفید می باشد ثابت شده که پیچک صحرایی روی ذرت و نیشکر اثر دگرآسیبی دارد.
زیستگاه:بیشتر در حاشیه جنگل ها و اماکن مرطوب می روید و گل های سفید ( بندرت گلی) و درشت آن پس از ظاهر شدن، منظره بسیار زیبا به این اماکن می دهد. در غالب نواحی اروپا، شمال و مغرب آسیا، شمال آفریقا و آمریکا نیز پراکندگی دارد بعلاوه پرورش می یابد.
محل مناسب رشد:خاک های سبک و آهک دار می پسندد- در مزراع غلات و صیفی جات دیده می شود.
تقریباً در تمام خاک ها رشد می کند مخصوصا در خاک های گرم و خشک و خاک هایی که لایه های زیرین رطوبت پذیر باشد.
خواص درمانی:
-صفرا بر : این خاصیت بیشتر پس از مصرف برگ، گل، دانه و مخصوصا ریشه آنها، ظاهر می گردد.
- التیام دهنده: از برگ آنها سابقا به عنوان التیام دهنده استفاده بعمل می آمده است. عصاره برگ C.arvensis اثر خونروی دارد.
-رفع زردی: پزشکان ایرانی و عرب، سابقا مخصوصا در قرون وسطی، از آن برای رفع زردی استفاده بعمل می آورده اند.
- درمان یبوست : دم کرده ریشه گیاه به واسطه داشتن مواد رزینی به عنوان یک مسهل عمل کرده و یبوست را بر طرف می نماید.
- التیام زخم ها: برگ های تازه این گیاه اگر بروی زخم ها قرار داده شود التیام دهنده زخم ها است.
محل رویش: در غالب نواحی ایران، اطراف تهران، مزارع کرج، رودبار (میش کش)، ایسپلی ییلاق، اراک، قلعه نو (تحت نام پیچک)، خوی، اردبیل. فارس، آبادان، قم. خراسان: کپه داغ، قوچان در ۱۵۰۰ متری، بین بیرجند و قاین در ۱۸۰۰ متری و نواحی مختلف دیگر پراکندگی دارد.
منابع:
سایت آیدانا (aydana.com)
وب سایت http://weediness.blogfa.com
سایت نارگیل (nargil.ir)
گیاهی بسیار معطر و یکساله از تیرۀ کاسنیان است که تا حدود ۵۰-۲۰ سانتی متر رشد می کند.
مواد مؤثره:
بیشترین ماده دارویی آن بورنیل استات، بورنئول و T- کادینول می باشد.
خواص دارویی و درمانی:
- عصاره ی d. graveolens فعالیت ضد سرطانی، ضد میکروبی و ضد التهابی دارد.
- در درمان بیماری های مزمن تنفسی مانند سرفه، سرماخوردگی، سینوزیت، التهاب حنجره و برونشیت موثر است.
- محافظ سیستم لنفاوی و کاهنده عفونت آکنه پوست است.
- اسانس این گیاه دارای اثر کاهنده مخاط می باشد.
نقاط رشد و پراکنش:
این گیاه بومی نواحی مدیترانه ای است.
منابع:
سایت www.virascience.com
سایت www.magiran.com
پیرگیاه یا -زلف پیر- یا توت مار یا ریش پیر همه نام های این گیاه در زبان فارسی هستند.
"پیرگیاه" یا "زلف پیر" گياهى علفی، يکساله، دوساله و يا به ندرت چندساله، ايستا و به ارتفاع ده تا شصت سانتیمتر است. ساقهٔ آن منشعب و يا منفرد، گوشتی، شياردار و کم و بيش کرکدار است. برگ ها به رنگ سبز روشن با رگبرگ هایی به طور جزیی متمايل به قرمز، متناوب، خطى و سينوسی، لوبدار و يا شانه اى شکافته، به طول ۵/۲ تا ۱۰ سانتیمتر و عرض ۳/۱ تا ۸/۳ سانتیمتر و با حاشيه اى که داراى دندانه هاى نوک تيز است و ممکن است همانند ساقه کرکدار و يا بدون کرک باشند. برگ ها در بخش هاى فوقانى گياه فاقد دمبرگ و در بخش هاى پایينى داراى دمبرگى کوتاه و کلفت هستند.
گل آذين کلاپرک، استوانه ای، به طول شش تا نه ميلیمتر و به تعداد زياد که کم و بيش به صورت دسته اى در کنار يکديگر قرار گرفته اند. هر گل آذين شامل پانزده تا بيست گل لوله اى زردرنگ با ظاهرى زبانه اى است. کاسه گل متمايل به سياه است.
هر گياه حدود هزار بذر توليد مى کند که بذرها به رنگ قهوه ای، باريک، مستطيلى شکل، به طول سه و قطر نيم ميلیمتر بوده و داراى شيارهاى طولى هستند. انتهای هر بذر به يک دسته پاپوس به طول پنج تا شش ميلیمتر متصل است.
بذرها در صورت قرار گرفتن در عمق يک و نيم تا دو سانتیمترى خاک جوانه زنى مناسبى خواهند داشت. موسم گلدهى اين گياه فروردین ماه است و بعد از خشک شدن گل ها بذر ها پراکنده میشوند .
بذر ها باریک و مانند زیره هستند البته با ظاهری کمی متفاوت و به رنگ قهوه ای.
این گیاه معمولاً در زمین های شنی با زهکشی مناسب و خاک های غنی رشد میکند .
اغلب در باغات و مزارع که شرایط فراهم است خوب رشد میکند .
خواص پیر گیاه :
- تمام قسمت های این گیاه دارای خواص داروئی و درمانی است .
- از جمله ریشه و برگ و ساقه و گلها را میتوان جهت مصارف درمانی بکار برد .
- مواد موثره از جمله تانن و سالیسیلیک اسید و ویتامین ث در قسمت های مختلف این گیاه موجود است .
- پیر گیاه یا زلف پیر اغلب برای درمان مشکلات قاعدگی خانم ها استفاده میشود .
-این گیاه قاعده آور است و برای درمان تاخیر در قاعدگی مفید است . . . و به همین دلیل نیز در صورت شک به حاملگی نباید مصرف شود … چون ممکن است باعث سقط شود .
- همچنین درد عادت ماهیانه را در زنان کم میکند و از ناراحتی های قاعدگی میکاهد .
- همچنین علائم سندروم قبل از قاعدگی را نیز کاهش میدهد.
- گذاشتن ضماد این گیاه روی کورک موجب تخلیه چرک و درمان کورک میشود .
- همجنین خوردن دمنوش و گذاشتن ضماد آن روی بواسیر موجب کاهش درد بواسیر میشود .
- دمنوش ریشه پیرگیاه همچنین برای درمان نقرس و بالا بودن اسید اوریک خون درمان کننده است .
- ضمناً گذاشتن برگ له شده و تازه پیر گیاه روی زخم میتواند خونریزی را کاهش داده و بند بیاورد.
شرایط محیط رشد:
اين گیاه به عنوان علف هرز شناخته می شود که به ميزان قابل توجهى در سبزيجات، زمين هاى زراعی، قطعات آيش و تاکستان ها يافت شده و زمين هایی با بافت شنى لومى يا شنى با مواد غذایی فراوان را ترجيح مى دهد.
منابع:
سایت نارگیل
وبلاگ طب سنتی (http://tebsonaty-g.blog.ir)
گیاهی است علفی با عمر یک یا چند ساله و به ارتفاع ۳۰ تا ۱۰۰ سانتی متر، که دارای ریشه دوک مانند و نازک و ساقه افراشته، مدور، مقداری رگه دار، سبز رنگ با رگه های کمرنگ و پوشیده از موهای افراشته می باشد.
برگ های آن به صورت متناوب، مژه دار، نوک تیز و سرنیزه ای باریک بوده، و قاعده آن ها به صورت دمبرگی باریک می باشد.
گل های این گیاه بسیار کوچک و به رنگ سفید مایل به زرد بوده، که درون شبه گل آذین های مرکب انتهایی، بلند، منشعب و پانیکول مانند قرار دارند. گریبان چند ردیفه و کلاپرک حاوی گل های متعدد است. گلچه های شعاعی، زبانه ای، ماده، سفید یا قرمز فام بوده و گلچه های لوله ای نر – ماده هستند. پرچم ها به هم پیوسته می باشند.
میوه این گیاه به رنگ قهوه ای و دارای موهای کوتاه و خوابیده است.
از بخش های هوایی خشک شده و بخش های هوایی تازه گیاه گل دار برای مصارف دارویی استفاده می شود.
داروی حاصل از این گیاه شامل گیاه خودروی گل دار عاری از ریشه و دانه می باشد که در فصل تابستان جمع آوری شده، پس از دسته کردن تا هنگام خشک گردیدن در محلی مناسب آویخته می شود.
زمان گلدهی:
تیر تا شهریور ماه.
خواص درمانی : این گیاه برای درمان اسهال،دفع اسیدارویک ،دفع سنگ کلیه،بیماریهای کلیه و مثانه،قابض،محرک،التهاب و عفونت مثانه و خونریزی های داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.
( از گل های خشک شدهء آن دارو تهیه می شود.)
محل رویش گیاه پیر بهارک باغ:
این گیاه در راه آهن و کنار جاده ها،چاله های شن و ماسه، زمین های بایر، باغها می روید.
در اصل بومی آمریکا است و تا سراسر منطقه معتدل در نیمکره شمالی گسترش یافته است. این گیاه برای اولین بار دراروپا در پایان قرن ۱۹ مشاهده شد،پیر بهارکانادا درخاکهای شنی و فقیر رشد خوبی دارد، و جزء علفهای هرز بی ضرر طبقه بندی شده است.
در شمال آمریکا ازاین گیاه برای شکایت روماتیسمی ، نقرس و به ویژه برای خونریزی استفاده می شود.
منابع:
سایت سفیر سلامت (www.safiresalamat.com)
سایت آی دارو. دانشنامه گیاهان دارویی (idaroo.net)