سامانه اطلاعات جامع فعالیت‌های
اقتصادی
این درختچه در رامیان به مای مرز، در نور و کجور به ریس و در سوادکوه به لمبير موسوم میباشد.
خصوصیات گیاهشناسی:
مای مرز ، درختچه ای کوچک از تیره سرو، به ارتفاع ۱ تا ۲ متر و دارای شاخه های متعدد نامنظم با ظاهر کلی هرمی شکل است. برگ های دائمی، ریز، متقابل، فشرده به هم، و واقع در دو سطح عمود بریکدیگر دارد به طوری که مجموعاً، واقع در چهار ردیف طولی به نظر می رسند. گل های آن یک پایه (در برخی کتب دو پایه ذکر شده) و مجتمع به صورت ۲ نوع شاتون می باشند. شاتون های نر آن کوچک، بیضوی و پوشیده از فلس های فراهم ولی شاتون های ماده، کروی و دارای ۳ فلس محدب است.برگ های کوچک گیاه در ناحیه پشت، دارای غده ترشحی بزرگ اولئورزین دار می باشند. این غده ها در فرم اول، بزرگ تر از فرم دوم (ftamariscifolia) هستند. بوی آن ها تربانتینی و ناپسند و طعم آن ها گس و تلخ است.
میوه مای مرز ظاهری شبیه میوه های سته و حالت آویخته بر روی دمگل دارد. بزرگی آن به اندازه یک فندق ولی دارای حالت آب دار و به رنگ آبی نسبتاً تیره است. شکل ظاهری نمونه های مختلف این درختچه با یک دیگر متفاوت است و چنین تصور می رود که این اختلاف بر اثر تغییراتی باشد که پرورش مداوم آن و یا انتقال گیاه به مناطق مختلف، در شکل ظاهری برگ و حتی دستگاه های تولید مثل آن به وجود می آورد. نمونه های مختلف الشكل این درختچه را در دو فرم متمایز زیر جای می دهند:
۱. f. cupressifolia، که ساقه ضخیم دارد و برگ های آن کاملاً به ساقه نمی چسبند. درختچه های دارای این صفات سابقا به Sabine male موسوم بوده اند.
۲. f. tamariscifolia، که برگ هایی چسبیده بر روی ساقه داشته، ارتفاع درختچه نسبتا کوچک تر است (Sabine femelle).
از دیگر موارد پایدار نبودن اختصاصات گیاه شناسی این درختچه آن است که گاهی بر روی یک شاخه آن، صفات توام هر دو فرم مذکور مشاهده می شود.
اندامهای مورد استفاده:
سرشاخه های آن که شکل تقریبا استوانه ای داشته، در حالت تازه قابل انعطاف و پوشیده از برگ های سبز می باشند و غالباً مجموعه گل و گاهی میوه را نیز همراه دارند.
ترکیبات شیمیایی:
سرشاخه های گیاه مای مرز که قسمت مورد استفاده آن است دارای اسانسی به نام اسانس سابين (Essence de Sabine) می باشد که مقدار آن معادل ۲ تا ۴ درصد در برگ و به مقادیر زیادتر در میوه است به علاوه موادی نظیر قند، کمی تانن، رزین و ساوی نین (Savinine) نیز در آن ها یافت می گردد.
خواص دارویی و درمانی:
*سابین حاصل از گیاه مای مرز دارای اثر تحریک کننده پوست و مخاط های بدن است و اگر بر روی آن ها اثر داده شود، ایجاد ناراحتی و تاول شدید و حتی زخم می نماید.
- در مصارف داخلی، دم کرده و یا اسانس آن به مقدار زیاد، ایجاد تحریکات شدید در معده و روده، همراه با احتقان شدید دستگاه هضم و تناسلی می نمایند و اگر زیادتر مصرف گردند، عوارضی نظیر قی و اسهال به وجود آورده، موجبات مرگ را فراهم می سازند.
- اثر سقط جنین آن مشکوک به نظر می رسد اما بررسی های Rohrig نشان داد که با مصرف آن، انقباضات شدید رحمی ایجاد می شود. دارای اثر قاعده آور است و باید در نهایت احتیاط و دقت به کار رود زیرا از داروهای خطرناک می باشد.
- سابين اثر بندآورنده خون دارد.
- در استعمال خارج به مصارف رفع بیماری های جلدی، زگیل و برجستگی های کوچک سطح پوست می رسد.
- این گیاه به ندرت به استعمال درونی می رسد اما از آن در ساخت پماد و مرهم برای درمان آبله و تاول استفاده می گردد.
- در اسانس سابین دارای اثر ضد رماتیسم است.
- برگ ها در تهیه ی حشره کش ها مورد استفاده قرار می گیرند.
- سابین در دام پزشکی نیز مصرف دارد.
نقاط رشد و پراکنش:
جنگل های نواحی شمالی ایران، گرگان: كوه شاهوار، نزدیک حاجی لنگ در ارتفاعات ۲۴۰۰-۲۶۰۰ متری، شاه کوه، مازندران: نور، کجور در ۳۳۰۰ متری، هراز، مغرب عمارت در ۲۲۰۰ متری.
منابع:
سایت آیدانا (https://aydana.com)
سایت نگاه (www.negahmedia.ir)
نام های دیگر: چای جنگلی، علف چای، هوفاریقون
خصوصیات گیاهشناسی:
مَتامَتی یا گل راعیِ درختچه‌ای، گیاهیست علفی، پایا، ندرتاً درختچه به ارتفاع ۳_۱۲۰ سانتیمتر که ۳۰ گونه در جهان و ۱۷ گونه در طبیعت ایران دارد. چون سرشاخه های گلدار و برگذار گیاه بصورت دم کرده و با خواص چای معمولی است، به این اسامی معرف شده اند. برگها ساده، بدون دمبرگ با آرایش متقابل است. گلهامنظم، دوجنسی برنگ زرد طلائی. هر گل دارای پنج کاسبرگ سبز، پنج گلبرگ زرد طلائی جدا از هم، تعداد زیادی پرچم،مادگی سه برچه ای سه خانه ای با تخمدان آزاد است. فصل گلدهی تابستان است. میوه خشک از نوع کپسول سه شکافی است. در مکان های باز و آفتابگیر رویش دارند. تکثیر با بذر، ریزم و تقسیم بوته امکان پذیر است.
ترکیبات شیمیایی:
اندام گیاه حاوی ترکیبات مختلف نظیر تانن، یک فلاونوئید بنام هایپریسین و گلوکوزیدهائی از قبیل هایپرین، روتین و ویتامین های گروه B است .
خواص دارویی و درمانی:
بصورت دم کرده یا جوشانده مصرف می شود.
- مسکن و مسهل صفرا است.
- اثرات ضد تورمی بر روی معده و روده، کبد، کیسه صفرا و کلیه دارد.
- در درمان بیماری ها و عفونت های تناسلی بویژه در زنان بسیار مفید است.
- جوشانده و صاف شده آن در استعمال خارجی بعنوان دهان شویه و شستشوی چشم استفاده می شود. - خیسانده سرشاخه های گیاه با روغن زیتون یا آفتابگردان علیه انواع سوختگی از جمله آفتاب سوختگی و بواسیر بکار میرود.
- از آن برای درمان زخم یا آماس استفاده کنند
نقاط رشد و پراگنش:
متامتی از گیاهان بومی ایران است که کنار جوی آب می‌روید.
پراکندگی جهانی: غرب و جنوب اروپا ، شمال اناتولی، قفقاز، شمال سوریه ، شمال ایران و ترکمنستان.
پراکندگی جغرافیایی درایران: این گونه درختچه اصولا در نواحی جنگلی استانهای گرگان، مازندران و گیلان می روید. در بعضی از مناطق معتدله و معتدله سرد نیز به عنوان گیاه زینتی کاشته می شود.
منابع:
سایت پژوهشکده گیاهان دارویی (http://www.imp.ac.ir)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org)
سایت زنجیره تأمین بهشت (https://qzparadise.ir)
نامهای دیگر: گیاه مرهمی یا سانیکولا اروپایی با نام های دیگری نظیر گیاه شفابخش، پوپلمه اروپایی، چوپلمه و سینکوله نیز شناخته می شود.
خصوصیات گیاهشناسی:
سانیکولا اروپایی یا مرهمی گیاهی است، چند ساله، علفی و از خانواده چتریان (Apiaceae) که ارتفاع آن از ۲۰ سانتی متر شروع شده و در مناطق جنگلی به ۶۰ سانتی متر می رسد. برگ های گیاه مرهمی شفاف، دندانه دار و گل های آن کوچک، سفید یا صورتی رنگ با گل آذین متراکم می باشند. گلدهی این گیاه از ماه اردیبهشت تا تیر ماه به طول می انجامد. باردهی در ماه های خرداد و تیر اتفاق می افتد و برداشت برگ ها از ماه اردیبهشت تا تیر، اندکی قبل از گلدهی انجام می شود، در حالی که برداشت ریشه در طول تابستان انجام می شود. در آب و هوای شمالی و معتدل، رسیدن گل و بذر تا شهریور ادامه دارد.
ترکیبات شیمیایی موثر:
گیاه پوپلمه دارای ترکیبات شیمیایی مانند تانن ها، رزین، سلولز، املاح معدنی، انواع ویتامین ها، اسانس های روغنی، موسیلاژ، لعاب و یک نوع ساپونین می باشد. برگ و گل این گیاه خاصیت دارویی و درمانی دارد، البته از ریشه و بذر آن نیز در طب سنتی استفاده می شود.
خواص درمانی و دارویی:
- این گیاه دارای طبع گرم است و خاصیت قابض، ملین، ضد خونریزی و برانگیختگی دارد.
- به عنوان چای گیاهی برای درمان خونریزی دستگاه گوارش، ناراحتی های معده، قولنج، سرفه، خونریزی بینی، ورم مثانه و سیستم ادراری، دردهای رحمی، ورم روده، اسهال و اسهال خونی توصیه می شود. همچنین، برای درمان زخم و آسیب دیدگی ها، التهابات و بثورات پوستی استفاده می شود.
- غرغره جوشانده این گیاه برای التهاب های دهان، بیماری های لثه و گلودرد مفید است.
- همچنین از آن به صورت ضماد در درمان بواسیر و شقاق مقعد استفاده می شود.
- در برخی از کشورها از جمله اتریش از گیاه سانیکولا به صورت خوراکی (چای گیاهی) یا به صورت خارجی (ضماد) برای درمان عفونت ها و مشکلات پوستی مختلف و همچنین در برابر اختلالات دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش تجویز می شود.
- از عصاره برگی های گیاه مرهمی در اروپا برای بهبود زخم ها و پاکسازی پوست استفاده می شود و دارای خواص ضد ویروسی است.
- معمولا در صنعت پزشکی فرانسه از این گیاه برای درمان اسهال، زخم ها و آسیب های کلیوی، سوزاک، درد روده و موارد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.
نقاط رشد و پراکنش:
این گیاه معمولا در مناطق جنگلی مرطوب و معتدل آسیا و اروپا رشد می کند .
در جهان: این گیاه در مناطق جنگلی با آب و هوای معتدل و مرطوب آسیایی و اروپایی خصوصا در جنگل های راش می رویند و در جنگل های سرتاسر اروپا گسترده است.
در ایران: گیاه پوپلمه اروپایی در نواحی شمالی ایران و نقاطی نظیر بندر گز، مازندران (رامسر و شهسوار)، گیلان، سواحل دریای خزر، جنوب غربی رشت و منطقه حفاظت شده ارسباران می روید.
منابع:
سایت عطارک (https://attarak.com/)
مریم گلی ارغوانی گونه ای است پایا، جزء یکی از۱۷ گونه گیاهی خانواده مریم گلی بومی ایران است که دارای ساقه هایی چوبی، برگ هایی بیضی شکل و گلهایی زنگوله مانند به رنگ آبی مایل به بنفش است که موسم گلدهی آن اردیبهشت تا خرداد می باشد.
خواص دارویی و درمانی:
- مریم گلی در طب سنتی برای درمان اختلالات دستگاه گوارش مانند نفخ و اسهال به کار می رود.
- به صورت غرغره در بهبود التهاب دهان و حلق و خونریزی لثه استفاده می‌شود.
- امروزه مریم گلی به عنوان آنتی باکتریال، ضد قارچ، ضد ویروس، ضد تعرق، پایین آورنده فشار خون، ضد التهاب، قابض، افزایش دهنده اشتها و مدر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- از پیکر رویشی این گیاه در تهیه قطره خوراکی و عصاره‌هایی جهت استفاده موضعی استفاده می‌شود.
- قطره خوراکی که از این گیاه تهیه می‌شود، در کاهش تعرق و گُرگرفتگی در دوران یائسگی مؤثر است.
- همچنین عصاره‌های موضعی به دست آمده، کمک به بهبود آکنه و تبخال می‌کنند.
محل پراکنش و انتشار در ایران:
بیشتر در نوحی البرز، تهران، قزوین، اراک، آذربایجان، شاهرود، خراسان، اشترانکوه و کرمانشاه انتشار دارد.
منابع:
سایت صدای و سیمای مرکز قم (http://qom.irib.ir)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org)
گیاه شناسی
مریم گلی کبیر، گیاهی است علفی، دو ساله و بندرت سه ساله و به دو فرم مختلف مشاهده می شود؛ یکی پیرامیدالیس که از رشد و نمو سریعی برخوردار است و دیگری هیرسوتا که پوشیده از کرک های ضخیم است.
ریشه اصلی این گیاه طویل و مستقیم و طول آن بین ۱۰۰ تا ۱۳۰ سانتی متر است که انشعاب های فراوانی دارد. ساقه، مستقیم، ضخیم، چهارگوش، پوشیده از کرک و ارتفاع آن متفوات و بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتی متر است. این گیاه دارای برگ های طوقه ای بزرگ با سطحی نا صاف و برجستگی دار است. پهنای ان ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر می باشد. برگ ها دمبرگ کوتاهی دارند. برگ های قسمت های تحتانی ساقه بزرگ هستند و به تدریج به طرف بالای ساقه کوچکتر می شوند. رنگ برگ ها نقره ای تیره است.
گل ها صورتی و بنفش یا سفید رنگ هستند که روس ساقه های گلدهنده که طول ان بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر است، بر روی چرخه هایی قرار می گیرند. هر چرخه، شامل ۳ تا ۶ گل می باشد. گل های این گیاه نیز شهد آورند.
میوه سه وجهی از نوع کپسول، تخم مرغی شکل، به طول ۲ تا ۳ میلی متر و رنگ آن قهوه ای است. وزن هزار دانه، ۴ تا ۵ گرم است.
مقدار اسانس گل ها متغیر است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه نظیر آب، نوع خاک و درجه حرارت بستگی دارد و بین ۰۴/۰ (چهار صدم) و ۲/۰ (دو دهم) درصد می باشد. برگ ها و ساقه های جوان نیز مقدار بسیار کمی اسانس دارند.
سرعت رشد این گیاه متوسط است. در سال اول رویش، فقط برگ های طوقه ای تشکیل می شوند. در سال دوم، پس از پشت سر گذاشتن دوره سرما، ساقه گل دهنده به وجود می آیند. معمولا اواخر بهار – اوایل تابستان (خرداد – تیر) اواین گل ها و در مدت ۲۵ تا ۲۷ روز همه گل ها ظاهر می شوند. چنانچه شرایط اقلیمی محل رویش گیاه مناسب باشد، پس از برداشت گل ها در اواسط پاییز (مهر ماه)، گیاهان مجددا به گل خواهند نشست که البته این گل ها مقدار کمتری از اسانس دارند. چنانچه گیاهان اوایل بهار کشت شوند، ممکن است در سال اول رویش به گل بشینند (به ندرت و به مقدار بسیار کم گل خواهند داد).
میوه ها یکسان و در یک زمان نمی رسند و پس از رسیدن به اطراف ریزش می کنند.
اندام مورد استفاده:
گلهای مریم گلی کبیر که قسمت مصرفی این گیاه می باشد به رنگ های صورتی، بنفش و سفید معمولاً ظاهر می شود، ساقه های گلدهنده مریم گلی کبیر گاهی به ۶۰ سانتی متر نیز می رسد.
خواص دارویی و درمانی:
اسانس این گیاه به عنوان ماده ای ضد عفونی کننده و همچنین ماده ای که سبب مداوای ناراحتی های مربوط به سیستم عصبی می شود، مورد استفاده قرار می گیرد.
نقاط رشد و پراکنش:
همه ساله، زمین های زراعی وسیعی در کشور های روسیه، بلغارستان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا و مجارستان، برای کشت این گیاه اختصاص می یابد.
منشا این گیاه را مناطق شنی و خشک قفقاز، ایران و سواحل اروپایی مدیترانه گزارش کرده اند.
منابع:
سایت شرکت گیاهان دارویی زرین گیاه (www.zarringiah.com)
سایت گلس گاردن (https://glassgardenshop.com/)
گیاهیست یکساله و خودرو به ارتفاع ۰.۵ متر. این گیاه در محیطهایی با آفتاب کامل رشد می کند و به خاکهای سبک (شنی)، متوسط (لوم) و خاکهایی با اسیدیته اسیدی، خنثی، قلیایی نیاز دارد. نوع گلهای آن نر و ماده است و به وسیله زنبورها گرده افشانی می کند. این گیاه به شوری و خشکی خاک مقاوم نیست.
اندامهای مورد استفاده:
برگ
خواص درمانی و دارویی:
- آروماتیک، معطر
- آنتی سپتیک، گندزدا
کاربردها:
ادویه، بذر، برگ
منابع:
سایت شبکه گیاهی ایران (www.netplant.ir)
مریم نخودی یا کلپوره گیاهی است معطر از تیره نعناعیان، علفی و چندساله به ارتفاع ۱۰- ۴۰ سانتی متر. این گیاه شاخه های فراوانی دارد و به علت پرزهای پنبه ای دارای ظاهری تقریباً سفید رنگ است. شاخه های گیاه کلپوره گرد و کرک دار است و اغلب به رنگ قرمز مایل به بنفش دیده می شود.برگ ها دراز و باریک هستند که روی دو سطح آنها از پرزهای سفید رنگ پوشیده شده است. گل ها کوچک و به رنگ های سفید تا صورتی می باشند.یا ممکن است گلهائی به رنگهای سفید، سفید مایل به زرد یا زرد و حتی ارغوانی داشته باشد. این حالت متغیر بودن نه تنها در رنگ گل بلکه در وضع ساقه گیاه که به صورت پرپشت و پرشاخه یا به حالت خوابیده درمی‌آید نیز دیده می‌شود. قسمت مورد استفاده گیاه شاخه های گلدار آن است. سرشاخه های گلدار گیاه اثر مقوی، نیرو دهنده و ضد تشنج دارد و اگر گرد آن وارد بینی شود مخاط بینی را تحریک کرده و ایجاد عطسه می نماید. زمان گل دادن آن به تناسب شرایط محیط زندگی بین خرداد و مرداد است.
خواص درمانی و دارویی:
- رفع سردرد
- ضعف عمل دستگاه تغذیه
- کمک به درمان بیماریهای دستگاه تناسلی ـ ادراری
- تأخیر یا عدم وقوع قاعدگی به علت ضعف
-در ضمن اثر ضد تشنج نیز دارد
- از این گیاه تلخ در بلوچستان، ایران و هندوستان برای رفع درد ناحیه قلب استفاده می شود
- بعلاوه تب بر است و از جوشاندۀ گیاه در آب و با خیساندن و یا دم کردۀ آن در آب در موارد سرماخوردگی مصرف می شود.
- در کرمان نیز برای رفع ناراحتی هاضمه و دل درد از آن استفاده می کنند.
- گیاه کلپوره فعالیت معده را تحریک و برای درمان خانگی اسهال مفید است. در طب سنتی از جوشانده کلپوره برای درمان اختلالات دستگاه گوارش و دل درد استفاده می شود.
- تسکین دردهای قاعدگی از خواص کلپوره است.
- از ضماد گیاه دارویی کلپوره به عنوان آنتی بادی برای مقابله با نیش حشرات استفاده می شود.
- دم کرده سرشاخه های گل دار کلپوره اثر مقوی، نیرو دهنده و ضد تشنج دارد.
- درمان عرق کردن زیاد در هنگام شب از خواص گیاه دارویی کلپوره است.
- کلپوره برای تقویت اعصاب، تقویت لثه ها و دستگاه گوارش مفید است و مصرف آن به کاهش کلسترول و تری گلیسیرید خون کمک می کند.
- از کلپوره برای بهبود جوش های بدن نیز می توان استفاده کرد.
- مصرف کلپوره یا مریم نخودی همراه عسل برای التیام زخمهای مزمن مفید است.
- از جوشانده غلیظ این گیاه و ترکیب آن باکمی آب می توان به عنوان داروی راشیتیسم به ویژه در کودکان و داروی ضد روماتیسم استفاده کرد.
محل رشد و پراکنش:
این گیاه بیشتر در نواحی بایر، سواحل سنگلاخی و ماسه زارها یافت می شود. در کشور ما پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف شمال، جنوب، مغرب و مرکز ایران دارد.
این جنس در ایران ۱۲ گونه گیاه علفی چندساله و گاهی بوته‌ای دارد.
گونه‌های انحصاری آن در ایران عبارتند از:
مریم‌نخودی شیرازی Teucrium persicum
مریم‌نخودی فرنجمشکی Teucrium melissoides
مریم‌نخودی کوهسری Teucrium macrum
منابع:
سایت ساعد نیوز (https://saednews.com)
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/wiki)
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاهی است علفی پایا و به ارتفاع ۱۰ تا ۲۵ سانتی متر که در جنگل های نواحی مرکزی و جنوبی اروپا، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا من الجمله ایران می روید. برگ های متقابل، بیضوی، بی کرک، شفاف و به رنگ سبز تیره در سطح فوقانی پهنک ولی به رنگ سبز روشن در سطح تحتانی پهنک دارد. گل های قرمز، یا گلی رنگ (به ندرت سفید) آن در فاصله ماه های اردیبهشت تا مرداد ظاهر می شود، زیبایی خاص به گیاه می بخشد و این خود باعث گردیده که در بعضی نواحی اقدام به پرورش آن شود. میوه آن چهار فندقه ای، به رنگ قهوه ای و هر یک از قطعات آن دارای برجستگی هایی در ناحیه رأس است. از مشخصات این گیاه آن است که قاعده ساقه آن حالت چوبی شده دارد و به علاوه همیشه عاری از برگ به نظر می رسد.
زنبور عسل از قاعده جام آن نوش بسیار و فراوان با طعم مطبوع به دست می آورد.
قسمت مورد استفاده:
سر شاخه های گلدار آن است که بوی معطر ولی ضعیف و طعم تلخ و قابض دارد.
ترکیبات شیمیایی:
قسمت هوایی گیاه دارای اسانس، یک ماده رزینی به رنگ زرد مایل به قهوه ای به نام توکریورزین، یک ماده تلخ، تانن، یک ماده رنگی و اسکوتل لارین است.
خواص درمانی و دارویی:
- سر شاخه گلدار این گیاه به طور ملایم اثر نیرو دهنده، مقوی، مقوی معده، مدر، ضد خنازیر (به التهاب و تورم غدد لنفاوی زیر گردن گفته می شود)، تب بر، ضد کرم و ضد عفونی کننده دارد.
-مصرف آن در مواردی نظیر تب های مخاطی و حصبه بعد از مرحله تحریکات، بیماری های نقرسی که با ضعف قوای هاضمه همراه باشد، و به طور کلی بیماری های عفونی که در آن دارو های مقوی با اثر قوی نتوان به کار برد، اثرات مفید و قاطع ظاهر می کند.
- فرآورده های این گیاه چون دارای تانن به مقدار کافی می باشد، در رفع برونشیت های مزمن، نزله های مخاطی، اسهال های ساده و به علت دارا بودن اسانس و مواد موثر دیگر، در ضعف عمل دستگاه هضم و کبد مفید است و می توان از آنها در کم خونی دختران جوان و تاخیر وقوع قاعدگی ناشی از ضعف عمومی بدن، استفاده به عمل آورد.
- در استعمال خارج، چون اثر ضد عفونی کننده دارد آنرا بر روی زخم ها و اولسر ها اثر می دهند و محلول های آن را در موارد جریان دائم ترشحات از بینی، بالا می کشند و یا به حالت تازه و له شده و همچنین به صورت گرد از آن استفاده می نمایند.
روش تکثیر
این گیاه توسط بذر و قلمه گیری تکثیر می شود.درصورت کاشت بذر تا سبز شدن حدود ۳۰ روز زمان می برد اما به روش قلمه گیری گیاه راحت و سریع ریشه دار می شود.
شرایط خاک و نور: این گیاه برای رشد مطلوب به نور کامل نیاز دارد همچنین خاک با زهکش و PH خنثی تا کمی اسیدی برای آن مطلوب است و باعث رشد و افزایش مواد موثره آن می شود.
زمان برداشت: برداشت گیاه برای استفاده دارویی بعد از دوره گلدهی می باشد.
بیماری ها : این گیاه نسبت به بیماری و آفات مقاوم بوده و به ندرت مورد تهاجم قارچ و زنگ قرار می گیرد.
نقاط رشد و پراکنش:
این گیاه را می توان در نواحی شما ایران گرگان، فیروز کوه، سیاه بیشه در دره چالوس، آذربایجان، لرستان، خراسان در اطراف بجنورد و مرکز ایران شاهرود پیدا کرد.
منابع:
سایت شرکت گیاهان دارویی زرین گیاه (www.zarringiah.com)
سایت شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی (https://medplant.ir/)
خصوصیات گیاهشناسی:
گیاه علفی یکساله از زیرخانواده کاسنیان آستروئیده است، از قاعده منشعب، با شاخه های گسترده ، به ندرت بالا رونده یا تقریباً راست، به اندازه های متفاوت (رطوبت پسند و اغلب پایابی). برگها به طول ۳ _ ۱۲ به عرض ۷_ ۱۸ میلیمتر، پایینی ها با دمبرگی کوتاه، بالایی ها تقریبا همگی بدون دمبرگ، از نظر اندازه متنوع، با دندانه های اره ای تنک یا تقریبا کامل، با کرکهای مویریش مانند فشرده. دم کپه ۲_۳ برابر اندازه کپخ. برگه های بیرونی گریبان دو برابر اندازه گلها. گلهای زبانه ای سفید، به طول حدود ۶ میلیمتر. فندقه ها به طول ۲_۲/۵ میلیمتر، با کناره ای سفید، صاف یا غده دار.
خواص دارویی و درمانی:
- جوشانده گیاه برای معاجه زردی ، تب، عفونتهای ادراری، بزرگ شدگی کبد و طحال به کار می رود.
- از برگهای ان خمیر تهیه می شود و به همراه کمی فلفل و شیره چوب دو بار در روز برای مدت یک هفته برای معالجه یرقان داده می شود.
- جوشانده برگ آن برای درمان خونریزی رحم و ازدیا خون قاعدگی به کار میرود. خمیر برگ آن روی بریدگیها و زخمها به عنوان ضد عفونی کننده به کار میرود.
- خمیر برگ آن مخلوط با کافور در استعمال خارجی برای درمان اگزما و جذام به کار میرود،
- شیره برگ آن را با روغن نارگیل جوشانده و پس از سرد شدن برای درمان سردرد، درد بدن و تسریع کردن رشد مو به کار می رود.
نقاط رشد و پراکنش:
در جهان: اناتولی، ماورای قفقاز، تالش، ایران، نواحی گرم و مرطوب و شبه گرم و مرطوب آسیا.
در ایران: این گیاه در ایران عموما در بستر جریانهای ابی و نقاط مرطوب و در استان های گرگان، مازندران، گیلان، خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان می روید.
منابع:
سایت www.faq.irpsc.com
سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/)