خصوصیات گیاهشناسی: علف هفت بند که به بندواش نیز معروف است گیاهی است یک ساله از تیره علف هفت بند، مقاوم و دارای ساقه خوابیده باریک و منشعب، به طول ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر که مقاومت آن به اندازه ای است که اگر در محل های عبور و مرور، پیوسته لگدمال شود، باز هم به مرحله گل دادن می رسد و از بین نمی رود.برگ های آن کوچک، باریک، نوک تیز و استیپول آن دارای ظاهری نازک و سفید رنگ است. گل های ریز و کوچک آن که فاقد بو و نوش است، به رنگ صورتی مایل به سبز جلوه می کند. زنبور عسل به علت کوچک بودن گل و فاقد بودن آن ها از نوش، به سمت این گیاه جلب نمی شود. دوران گل دهی : خرداد تا شهریور زمان برداشت سرشاخه های برگدار : خرداد تا شهریور قسمت های مورد استفاده: کلیه اندام های آن فرآورده های علف هفت بند: در آلمان، فراورده های مختلفی از آن، تحت نام های متفاوت در اختیار مردم قرار داده می شد مانند آن که برگ آن به عنوان داروی واقعی درمان سل، برونشیت و آسم به مردم عرضه می گردید. اخیرا از این گیاه در صنایع آرایشی و بهداشتی و در صنعت عطر سازی هم استفاده می شود. ترکیبات شیمیایی: در اعضای مختلف این گیاه، ترکیباتی نظیر مواد رزینی، موم، مواد قندی، موسیلاژ، اسید اکسالیک، اسانس به مقدار کم، سیلیس، گلوکوتان نوئیدهای اکسی متیل آنتراكينون (Gl. oxymé thylanthraquinone) به حالت آزاد یا ترکیب یافت می شود. خواص دارویی و درمانی: از نظر طب قدیم ایران طبیعت علف هف بند گرم و خشک است. - علف هفت بند اثر قابض قوی، مدر و التیام دهنده دارد. - جوشانده آن جهت رفع اسهال و دیسانتری به کار می رود و حتی در اسهال هایی که با مصرف داروهای قابض دیگر، نتیجه گرفته نمی شود، از آن غالبا نتایج مثبت به دست می آید. - عده ای از پزشکان قدیم آن را در رفع ورم روده بزرگ، حتی در مواردی که با خونروی نیز همراه باشد و هم چنین در رفع ترشحات مهبلی موثر ذکر نموده اند. - اثر آن در رفع خون دماغ، لااقل موثر است. در طب عوام هنوز هم، مخلوط شیره این گیاه را در عسل یا شراب، جهت رفع اخلاط خونی و درمان آن موثر می دانند و حتی یکی از دانشمندان به نام Kneipp، جوشانده علف هفت بند را در رفع خونروی های رحمی موثر ذکر نموده است. - علف هفت بند تب را پایین می آورد. - برای برطرف کردن اگزما بکار می رود. - گیاه هفت بند سنگ کلیه و مثانه را خارج می سازد. - برای رفع دردهای معده مفید است. - در معالجه میگرن موثر است. - درد سیاتیک و درد کمر را برطرف می کند. - نفخ را برطرف کرده و هضم غذا را تسهیل می کند. - تاول و سوختگی را با کمپرس این گیاه معالجه کنید. - برای تسکین دردهای نقرس و روماتیسم از کمپرس این گیاه استفاده کنید. - برای درمان زخم های چرکی، پودر این گیاه را روی زخم ها بریزید. نقاط رشد و پراکنش: در غالب محيط ها نیز مانند چمن زارها، کنار جاده ها، بین تخته سنگ ها، حاشیه گودال ها، اماکن سایه دار، زمین های بایر، مزارع و غیره بدان برخورد می شود. در جهان: این گیاه در غالب نواحی اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا می روید. در ایران: در اطراف تهران: محمودیه در ۱۲۵۰ متری، کرج، قلهک، گرگان: بندرگز. گیلان: تنکابن. آذربایجان: تبریز، خوی. همدان: کوه گردو. اصفهان: لالون. بختیاری: دره بازوفت. خوزستان: مسیر کارون. بلوچستان: زاهدان در ۱۳۰۰ متری. خراسان: شوکت آباد در نزدیکی بیرجند در ارتفاعات ۱۴۰۰ متری، بین بیرجند و تربت حیدریه. قزوین، سمنان – دامغان و جندق می روید. منابع: سایت آیدانا (https://aydana.com/?p=۱۰۵۳۶) سایت داروشفا طرقبه (http://daroushafa.com) سایت پارسی طب (https://fa.parsiteb.com)

غازیاغی به زبان ترکی یعنی پای غاز . نوعی از آن در کوههای لرستان میروید و به «پای زاغان» معروف است. شایان ذکر است که به آن غازپا نیز گفته می شود و در کردستان به آن پاغازه می گویند. این گیاه دو ساله و خودرو بوده و تا کنون اهلی نشده است . از تیره اسفناجیان بوده ، دارای برگهای مثلثی سر نیزه ای با دو گوشه در پایین می باشد . ساقه خوشه هایش بی برگ و درشت و حاوی دانه های قهوه ای براق است . ارتفاع آن به ۲۰ الی ۳۰ سانتیمتر میرسد . اندام خوراکی آن برگ گیاه است . این گیاه در حاشیه مزارع و باغات شمال اراک - سنجان به صورت خودرو دیده می شود. منابع: سایت دکتر ساینا

فراسیون یک گیاه چند ساله از خانواده نعناع است که به صورت وحشی و زراعی رشد می کند.گیاه فراسیون با نامهای دیگر افنان سر، شنار، فراسیون ابیض، گندنای کوهی، صوف‌الارض، علقما، فراسیم، شویر، حشیشه الکلب و شافار گیاهی است علفی، پر برگ، پوشیده از کرک‌های پنبه‌ای به رنگ خاکستری که ارتفاع آن به ۳۰ تا ۸۰ سانتی متر می‌رسد. قسمت مورد استفاده: برگ و سرشاخه‌های گلدار آن است که بوی قوی و نسبتا مطبوع دارند، ولی پس از خشک شدن فاقد بو می‌شوند. طعم آن‌ها تند و تلخ است. کلیه قسمت‌های گیاه و همچنین شیره تازه آن به مصارف درمانی می رسند. خواص دارویی فراسیون: از نظر طب سنتی و قدیم ایران گیاه فراسیون دارای طبیعت و طبع گرم و خشک است. – تنظیم کننده کارکرد معده است. – بی اشتهایی را درمان می‌کند. – آسم را درمان می‌کند. – برای کم خونی مفید می‌باشد. – درمان ناراحتی‌های قلبی است. – تسکین دهنده سرفه است. – تقویت کننده چشم و دندان‌ها است. – تصفیه کننده خون است. – گیاه فراسیون محرک گردش خون و گوارش می‌باشد. – از پیشرفت کبد چرب جلوگیری می‌کند. – عرق فراسیون قاعده آور است. – تنظیم کننده اختلالات زنانگی است. – نیروبخش می‌باشد. – عفونت ریه را خشک می‌کند. – برطرف کننده کیست تخمدان و پستان است. – صفرا آور است. – در تسکین تورم رحم موثر است. – سنگ کیسه صفرا را از بین می‌برد. – ترشحات بلغمی را از بدن بیرون می‌ریزد. – ضد نزله مغزی – گیاه فراسیون تسهیل کننده زایمان - عرق فراسیون با کاهش سطح قند خون در ارتباط است. همچنین این گیاه به متعادل سازی سطح قند خون کمک می کند که برای افراد مبتلا به دیابت که به نوسانات قند خون دارند، موثر است. پراکندگی در ایران: در دامنه‌های کوهستانی استان‌های گیلان، مازندران، البرز، تهران، آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، کردستان، ایلام، خراسان، کرمان، یزد و سمنان. اطلاعات بیشتر درباره خواص بی نظیر و فرآورده های گیاه فراسیون را در بخش "اطلاعات فنی- دانش و فناوری" می توانید مشاهده بفرمایید. منابع: سایت عطاری یاس (https://www.atariyas.ir) سایت نیک و نو (http://www.nikono.org) سایت نمناک (https://namnak.com)

گیاه Marrubium anisodan که آن را گندنای نیز می نامند، گیاهیست چندساله از خانواده Lamiaceae . این جنس حدود ۴۰ گونه دارد و بومی نواحی آسیا و اروپا است. گیاهی است علفی، پایا، برگ با اعضای هوایی پوشیده از کرک های پنبه ای به رنگ خاکستری سفید با ارتفاع ۸۰-۳۰ سانتی متر، برگ ها متقابل ساده و بیضوی بوده گل های آن که به وضع مجتمع در کناره برگ های قسمت انتهایی ساقه ظاهر می شود به رنگ سفید است . اندام مورد استفاده: برگ و سرشاخه گلدار خواص دارویی و درمانی: - از این گیاه به صورت عصاره یا پماد در طب سنتی برای افراد با فشار خون بالا، تشنج، نفخ شکم، سوء هاضمه و ناباروری زنان استفاده می شود. - مقوی معده،مدر، اشتها آور، نیرو دهنده، خلط آور و ضدعفونی کننده می باشد. نقاط رشد و پراکنش: استان قم: ونان –کرمجگان(۲۱۰۰)، پلنگ دره – یورودوسون(۱۸۰۰-۱۹۰۰)؛ استان گلستان: گرگان، پارک ملی گلستان منابع: سایت مرجع دانش (https://civilica.com/) سایت صدا و سیمای مرکز قم (http://qom.irib.ir/) فصلنامه علمی-پژوهشی تحقيقات گياهان دارويی و معطر ايران - استان گلستان

نامهای دیگر: رادیوم علف هرز، علف هرز سرطان، استبرق، خرده فرفیون ، علف زگیل ،Wartweed خصوصیات گیاهشناسی: گیاهیست از خانواده فرفیون (Euphorbiaceae)، یک ساله که تا ارتفاع ۱۰-۲۰ سانتی متر رشد می کند. ساقه آن اغلب از پایه است و شاخه بدون کرک دارد. حاوی لاتکس می باشد که بسیارسمی است. ریشه آن نازک است. گل ماده فاقد گلپوش، در مرکز یک پوشش غشایی مانند کاسه دارد، گل نر کوچک و (تشکیل شده توسط بالپوش )، شبیه یک گل سبز تک. پرچم های متعدد ، تخم مرغی شکل، شبیه به ساقه برگ. گل آذین ۳ شاخه، چتر مرکب مضاعف ۲ طرفه. غدد داسی شکل، رنگ روشن. برگهای آن متناوب، کوتاه،بیضوی و تیغه به طور گسترده، با تمام حاشیه، سبز تیره می باشد. میوه ها ۲ میلی متر، کپسولی، ۳-برش بالدار. زمان گلدهی: تیر تا مهرماه. خواص دارویی و درمانی : - این گیاه برای درمان آسم ، اختلالات کبدی ،نقرس، آب اوردن انساج، امراض سینه و سل مورد استفاده قرار می گیرد. - مدر: برگهای آن مدر است. - مسهل: ریشه آن اثر مهسلی دارد. - خلط آور و قی آور - جوشانده برگهای ان بصورت حمام برای رفع مشکلات پوستی بکار میرود. نقاط رشد و پراکنش: این گیاه اغلب در باغ ها، گل، باغ سبزی، انبوه مناطق زمین و زمین های بایر می روید. پراکندگی جهانی : با پراکندگی زیاد در اروپا، جزایر اژه، قبرس، سوریه، لبنان، فلسطین، سینا، مصر، عربستان، کویت، ترکیه، ایران، پاکستان، ترکمنستان، شمال افریقا ، معرفی شده به چین، ژاپن شمال و نواحی گرم و مرطوب آمریکا و اغلب نقاط جهان. پراکندگی جغرافیایی در ایران: پراکنده در نواحی بیابانی است و بصورت علف هرز در باغها و درکنار کانالهای آب رسانی در استانهای گرگان، مازندران، گیلان، بوشهر، خوزستان، فارس، کرمان، سیستان و بلوچستان می روید. منابع: سایت آی دارو (https://idaroo.net/) سایت www.faq.irpsc.com

خصوصیات گیاهشناسی: گیاهیست یکساله، بی کرک یا کرکی پراکنده. ریشه نازک، عمودی. ساقه ها کم ، به ارتفاع ۵_۲۰ سانتیمتر، نازک، خزنده، چندین بار بحالت دوشاخه ای از قاعده منشعب. برگها به اندازه یک سوم تا یک دوم میان گره های بخوبی رشد کرده، با دمبرگی به طول ۱_۱/۵ میلیمتر ، قویا نامتقارن، گاهی درقاعده گوه ای کوتاه، واژ تخم مرغی تا دایره ای_ مستطیلی ، به طول ۳_۹ میلیمتر، به عرض ۲_۶ میلیمتر، با راس گرد شده یا حتی کم فرو رفته، کم وبیش کنگره ای _ دندانه اره ای یا بندرت تقریبا کامل. گشواره ها درفشی، به طول ۰/۵_۱ میلیمتر، معمولا در قاعده دندانه دار. گل اذین سیتیوم به طول ۰/۸ _ ۱/۳ میلیمتر، به قطر حدود ۱ میلیمتر، در سطح خارجی بی کرک، در سطح داخلی کرکدار، با لوبهای کوچک؛ غدد شهدی در جهت عرضی خطی فشرده، در پایین با زایده های سفید تقریبا مساوی، کامل یا سه لوبه کوتاه هم عرض یا دوبار پهن تر از غدد شهدی؛ خامه ها به طول ۰/۵ میلیمتر، دوشاخه؛ شیزوکارپ تخم مرغی _ سربریده، به طول ۱/۵ _ ۲ میلیمتر، به عرض ۲_۲/۵ میلیمتر، سه شیاری، بی کرک با فندقجه های شیار دار کند. دانه ها تخم مرغی، به طول ۱_۱/۳ میلیمتر، سه وجهی ، ابتدا مایل به قرمز، سرانجام خاکستری مایل به قهوه ای، با رگه های کند، با چهره ای در جهت عرضی نامنظم چروکیده، در قاعده متورم، محدب بدون زایده. خواص دارویی و درمانی: اطبای قدیم مصرف آن را جهت گزش عقرب و درمان جرب، کچلی، زگیل، بیماریهای چشم و سلفیس توصیه می کردند. نقاط رشد و پراکنش: در جهان: جنوب اروپا (پرتغال، اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی، رومانی، بلغارستان، یونان، کریمه، غرب روسیه) ، قبرس، جزایر اژه، سوریه ، لبنان، فلسطین، عربستان، مصر، ترکیه ، قفقاز، ایران، غرب پاکستان، افغانستان، اسیای مرکزی و شمال افریقا (مراکش و الجزایر). در ایران: این گونه اصولاً در دامنه های کوهستانی و دره ها، جنگلهای بلوط، تاکستانها و چمن زار ها به صورت علف هرز در اراضی زراعی و باغها، در کنار جاده ها و دشتها، اغلب در تپه های شنی، در کنار جویبار ها و کانالهای آبرسانی در استانهای گرگان، مازندران، گیلان، اذربایجان غربی و شرقی، لرستان، چهار محال بختیاری، اصفهان، فارس، سیستان و بلوچستان، خراسان و تهران می روید. منابع: سایت www.faq.irpsc.com

قدومه در ایران از جمله در بلندی‌های بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌روید. گیاهی است یک ساله به بلندی ۱۰–۵ سانتی‌متر، شاخه‌های آن از قسمت پایینی گیاه منشعب شده و انشعابات به صورت افراشته و بسیار شکننده هستند. برگ آن کشیده، قاشقی، دارای نوک کند و دندانه‌های کوتاه در نصفه بالایی برگ است. دمبرگ پوشیده از کرک‌ها و پرزهای ستاره‌ای شکل است. میوه خورجینک تخم مرغی پهنا نوکدار، بدون کرک دارای بال و کرکدار در حالت رسیدن قرمز رنگ پوشش میوه پهن و نامساوی است. دانه‌ها بخش دارویی گیاه را تشکیل می‌دهند. دانه‌ها گرد، پهن و خاکستری هستند. دارای پوشش نازک لیزابی (موسیلاژی) هستند که در کناره‌های دانه به صورت بال کوتاه و سفیدرنگ مشهود است. در زمان رسیدن کامل میوه که پوسته آن به رنگ زرد دیده می‌شود جمع‌آوری می‌شود. اکثر دانه‌های این جنس حاوی ترکیبات گلوکز اینولاتی هستند. انتشار عمومی این‌گونه در کشورهای مصر، عربستان، فلسطین، ایران، پاکستان و عراق است. از قدومه عمدتاً به عنوان نرم‌کننده سینه، برطرف‌کننده سرفه و ملین استفاده می‌شود. در طب گذشته از قدومه به عنوان خلط‌آور و ضدالتهاب استفاده می‌کرده‌اند. دانه‌های قدومه حتماً می‌بایست با آب کافی مصرف شوند. در افراد مبتلا به انسداد روده نبایستی به کار رود. در ظروف در بسته و در محلی خشک و به دور از رطوبت باید نگهداری شود. آنچه تحت نام قدومه در بازار دارویی ایران ارائه می‌شود عبارت است از: قدومه شیرازی و قدومه شهری. در مصرف مقادیر زیاد ممکن است به‌طور موقتی باعث نفخ و بزرگی شکم شود و حتی خطر انسداد روده هم وجود دارد. منبع: سایت ویکی پدیا دسایت دکتر ساینا (www.drsaina.com)

قلیا یا سالیکورنیا یک جنس از گیاهان یکساله خانواده اسفناجیان می باشد که به صورت گیاه علفی با ساقه های آبدار و گوشتی ظاهر میشود و به طور طبیعی در سواحل دریا، نمک زارها، باتلاق‌ها و حاشیه مرداب‌های شور اروپا، جنوب آسیا، شمال آمریکا و جنوب آفریقا رشد و تکامل یافته است. این گیاه با نام‌های تجاری (Sea Beans) یا لوبیای دریایی، (Glasswort، Pickleweed) یا علف هرز ترشی و (Marsh Samphire) یا رازیانه آبی مرداب در دنیا شناخته می‌شود. ارتفاع این گیاه کمتر از ۵۰ سانتیمتر است. ساقه‌ها بند بند و آبدار، برگ‌ها کوچک و به شکل فلس‌های تحلیل رفته می‌باشند به نحوی که در نگاه نخست گیاه بدون برگ به نظر می‌رسد . گل‌ها هرمافرودیت بوده که در فاصله‌های بندهای ساقه ایجاد می‌شوند . گرده افشانی توسط باد انجام می‌شود. میوه‌ها کوچک و آبدار و به‌شکل یک بذر منفرد می‌باشند که همراه با کامل شدن مراحل رشد میوه، گیاه از سبز به قرمز تغیر رنگ می‌دهد.سیر رشد رویشی از فروردین ماه تا پائیز است. خواص: - تحقیقات انجام شده نشان می دهد که این گیاه توانایی بالایی درتولید دانه های سرشار از روغن دارد. عملکرد دانه این گیاه مناسب بوده و دانه این گیاه حاوی ۲۸ % روغن می باشد که این گیاه را به عنوان گزینه مناسبی برای تولید دانه های روغنی مطرح می سازد. - این گیاه نه تنها به خاطر مزه شور آن بلکه به خاطر ارزش غذایی بالا در بخش مواد معدنی و ویتامین‌های آنتی اکسیدانی مانند ویتامین C و بتا کاروتن به صورت تازه مصرف می‌شود. - بخش هوایی سالیکورنیا نه تنها منبع خوبی از مواد معدنی است بلکه سرشار ازپروتئین‌ها و ویتامین‌ها است. -ارزش دارویی سالیکورنیا: سالیکونیا دارای ارزش داروئی بوده وضد اسکوربوت قوی است و بعنوان تصفیه خون و تسهیل کننده عمل هضم بکار می رود. از آنجا که دارای ویتامین A و C است. در طب سنتی در درمان بیماری های مزمن روده ای، کلیوی و هپاتیت مورد استفاده واقع می شود. بررسی ها نشان می هد که این گیاه به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی قابلیت افزایش ایمنی بدن و مبارزه با بیماری ها خصوصاً سرطان را دارند. - گونه‌های سالیکورنیا در طب سنتی برای درمان برونشیت، هپاتیت و اسهال کاربرد داشته و فعالیت آنتی‌کسیدانی، ضد التهابی و ضد دیابتی از خود نشان می‌دهند. رویشگاهها در ایران: رویشگاه‌های این گیاه در ایران شامل استان‌های فارس، سمنان،گرگان، خوزستان، بوشهر، هرمزگان، یزد، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اصفهان، قم و تهران است. بخشی از این گیاه در رودخانه زاینده رود، تالاب گاوخونی، استان فارس و حاشیه خلیج فارس می‌روید. منبع: سایت شرکت پاکان بدر اصفهان (http://www.pakanbazr.com) سایت ایسنا (www.isna.ir) سایت ویکی پدیا

گیاهی بوته ای و چند ساله از خانواده Capparidacea به شمار می آید. این گیاه در مناطق گرمسیری استوایی یا نیمه استوایی و مناطق خشک جهان گسترده بوده و تقریباً در همه جا پراکنده است. گیاه کور به عنوان یکی از گیاهان مهم دارویی محسوب شده و نیز توانایی بالایی جهت تثبیت شن و بیابان زدایی دارا می باشد. این گونه سالیان مدیدی است که در ایران در شمال غرب، غرب، مرکز و شرق کشور همچون گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، کردستان، کرمانشاه، ایلام، اصفهان، یزد، بختیاری، هرمزگان، خوزستان، کرمان، خراسان، سمنان، تهران، فارس و بوشهر می باشد. با توجه به ترکیبات ارزشمند بیوشیمیایی متعدد در این گیاه و شناخت آن به عنوان یک گیاه دارویی و خوراکی، سالانه بصورت یک محصول تجاری از کشورهای ترکیه، قبرس، یونان، مراکش، ایتالیا و ا سپانیا به آمریکا صادر می شود و بصورت چاشنی در سالادها و سس ها و همچنین بصورت ترشی و شوری استفاده می شود. گیاه کور یک گونه دائمی، خزان کننده و خاردار است که دارای ریشه های عمیق و گسترده می باشد که شاخه های آن اغلب به صورت آویزان و غیر منظم روی زمین گسترده می شود و به خوبی به محیط های نامساعد، گرم و خشک و شدت های بالای تابش سازگاری یافته است. برگ های آن ساده بیضوی به رنگ سبز روشن، گل ها درشت به رنگ سفید مایل به گلی، میوه ها گوشتدار، در ابتدا به رنگ سبز روشن است ولی تدریجاض مایل به قرمز می گردد. جوانه های گل، برگ های تازه، ریشه و میوه کور برای منظور های غذایی، دارویی و ... مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه در درمان دیابت، کاهش کلسترول و تری گلیسرید خون، جلوگیری از سرطان، تقویت سیستم ایمنی بدن، ضد فشار خون، خاصیت آنتی اکسیدان و درمان بیماری های قلبی و عروقی و درمان بیماری های غضروفی و مفاصل به کار می رود. منابع: سایت سیویلیکا: سلیمانی نوکابادی، سمانه و عبادتی اصفهانی، راضیه،۱۳۹۴،مروری بر گیاه کور .Capparis spinosa L،سومین همایش ملی گیاهان دارویی و کشاورزی پایدار،همدان،،،https://civilica.com/doc/۴۱۶۴۳۸ سایت پارس رابین (etarh.com)