این گیاه با نام محلی تشنه داری گیاهی خودرو و چند ساله و از تیره گل میمون است. ترکیبات شیمیایی: گونه تشنه داری دارای ترکیبات غنی گلیکوزید ایریوئیدی(glycosides iridoid) به خصوص اکویین (aucubin) وکتالپول(catalpol) است.علاوه بر آن شاخه ها حاوی ترکیبات ثانویه دیگری از جمله فنولیک اسیدها، فالونوئیدها و ساپونین ها می باشند. خواص دارویی و درمانی: - مؤثر در درمان عفونت چشم و گوش - سوختگی پوستی و زخم های عفونی و درد - اختالالت گوارشی و التهاب - به طور سنتی برای درمان بیماری های آلرژی و روماتیسم و التهاب مزمن استفاده می شود. - در غرب کشور ایران به صورت سنتی و بومی از جوشانده و دم کرده گیاه گل میمونی برای درمان عفونت های سطحی و عمقی و داخلی استفاده می شود. - ترکیبات موجود در گل میمونی سازویی فعالیت های مختلف بیولوژیکی مانند اثرات ضدمیکروبی، ضدتوموری، تحریک و ترشح صفرا، همودینامیک حفاظتی کبد و اثرات ضد التهابی دارند. مناطق رشد و پراکنش: در استان ایلام، سیستان و بلوچستان، بوشهر و آبادان و مناطقی از استان خوزستان رشد می کند. فرآورده ها: جوشانده، خوراکی، بخور و ضماد منابع: مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام

نامهای دیگر: در شمال عبارتست از آرموت ( در ارسباران)، خرس آرموت (در طوالش)، آمبرو (در شفارود)، همرو ( در ارتفاعات منجیل و هرزویل)، امرود (در دیلمان کلارستاق، کجور)، گال اربو ( در رامسر، تنکابن و لاهیجان)، سوتی و هم تولک (در نور)، تلکا و تکلو (در مازندران)، خج، تلکا، گلابی جنگلی خصوصیات گیاهشناسی: درختی است به ارتفاع حدود ۵ متر و دارای شاخه های خار مانند، برگ آن تخم مرغی گرد با قاعده گرد و یا تقریباً قلبی و با انتهایی کند ولی انتهای برگهای جوان آن کمی کشیده بنظر می رسد. روی برگ صاف و براق است و پشت برگهای جوان و حاشیه آنرا تارهای عنکبوتی فرا گرفته است که رفته رفته صاف می گردد و دارای رنگ سبز روشن می باشد و طول پهنک ۴-۲ سانتی متر و طول دمبرگ تقریباً دو برابر آن است. این درخت را به صورت خودرو تک درخت آن در جنگل و کنار برخی زمینهای حاشیه جنگلها یافت می شود و میوه آن اواخر شهریور و اوایل پاییز می رسد که به صورت خام خوری استفاده می شود. از نهال جوان آن به عنوان پایه گلابی در پیوند ارقام خوب و باغی استفاده می شود. گل آذین(گل دهی) گلابی وحشی بیشتر رنگ سفید و مجتمع خوشه ای است و طول گل به سه سانتی متر می رسد.گلهایش سفید و داخل کاسبرگهای خرد و مثلثی آن پشمین و سرخ می باشد. میوه آن کوچک، گرد و یا کمی گلابی شکل است و بر روی پایکی به طول سه سانتی متر قرار دارد و قطر آن به ۵/۱ سانتی متر بالغ می گردد. رنگ آن سرخ تیره متمایل به سیاهی و برخی قهوه ای است. میوه گلابی انواع زودرس و دیر رس دارد که معمولاً زودرسها شیرین تر و خوشمزه تر و رگ میوه روشنتر است و در تابستان شهریور ماه می رسد و دیررسها که میوه ترش مزه ای و رنگ تیره تری دارند در مهر ماه می رسند .میوه نارس آن معمولاً گس است و بعد از برداشت که چند روز بماند کاملاً رسیده و خوشمزه می گردد . خواص دارویی و درمانی: میوه این نوع درخت خواص قابض ، تب بر و آرام بخش است. چوب درخت نیز محکم و بادوام می باشد. نقاط رشد و پراکنش: درخت تلکا در جنگلهای شمال ایران از ارسباران و آستارا تا گرگان پراکنده است و از جلگه های ساحلی دریا تا ارتفاعات زیاد به بالا می رود چنانکه در جنگلهای نور تا ۲۰۰۰ و در دره چالوس تا ۲۴۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا دیده می شود. منابع: سایت نمناک (https://namnak.com/) سایت رشد (http://daneshnameh.roshd.ir/)

نامهای دیگر: گلرنگ وحشی - زعفران بیابانی - تیغ گرگی مشخصات ظاهری گلرنگ مقدس، تیغ گرگی: گیاه علفی یکساله با ساقه ای به ارتفاع ۲۰_۹۰ سانتیمتر، قهوه ای شونده یا به رنگ زرد گاهی، با کرکهای بلند و جدای تنک یا متراکم. برگها به طول ۲۵_۶۰ میلیمتر، به عرض ۸_۱۵ میلیمتر، با کرکهای پرزمانند غده دار، و کم بیش بلند و جدا ، سبز یا خاکستری، تخم مرغی یا مستطیلی_ سر نیزه ای، شانه ای بریده_ خاردار. گریبان(کپه و برگه ها) به طول ۲۵ _۳۰ میلیمتر ، تخم مرغی، برگه های بیرونی برگ مانند، از درونی ها ۱/۵_۲ برابر بلندتر، راست_گسترده تا تقریبا خمیده، میانی ها باریک شونده و کامل، درونی ها غشایی ، سر نیزه ای باریک، کامل گلها زرد کدر، میوه کافشه ای ضخیم چهار گوشه فرفره ای در بالا منقوط، کاکل های زرد کدر، کاهک های خارجی بسیار کوتاه، نوک چال دار، میانی ها نوک تیز و تا سه برابر طول کافشه، درونی ترها بسیار کوتاهتر. شرایط تکثیر: بذرهاى اين گياه در پائيز و يا اوايل زمستان جوانه زده و گياه فصل زمستان را به شکل روزت سپرى مى‌کند. دورهٔ گلدهى اين گياه از تير تا آبان‌ماه بوده و بذرهاى رسيده در همان سال اول قادر به جوانه‌زنى هستند؛ اما، معمولاً فقط حدود بيست درصد آنها در سال اول جوانه زده و بيش از پنجاه درصد آنها در سال دوم جوانه خواهند زد. تحقيقات نشان داده است که بذرهاى اين گياه در صورتى‌که مورد حملهٔ باکترى‌ها و يا قارچ‌هاى خاکزى قرار نگيرند مى‌توانند تا هشت سال قدرت حيات خود را حفظ کنند. تکثير و پراکنش اين گياه توسط بذر است. پاپوس‌هاى آن عامل مهمى براى انتقال بذر توسط باد نيستند. ولى باعث چسبيدن بذرها به لباس، وسايل، پشم گوسفندان و يا ساير حيوانات مى‌شوند و موجبات انتقال آن را فراهم مى‌سازند. علاوه بر اين دورهٔ رسيدگى بذرهاى اين گياه هم‌زمان با رسيدگى بذر غلات است و بنابراين هنگام برداشت ضمن آلوده‌سازى محصول، راه ديگرى براى پراکنش آن محسوب مى‌شود. خواص دارویی و درمانی: - دارای اثر معرق. - تب بر و ضد کرم . - میوه گلرنگ دارای پروتئین و حدود ۶۰٪ روغن است که اگر به طریقه فشار سرد به دست آید روغن خوبی برای تغذیه‌است . - این روغن حدود ۷٪ اسیدهای چرب اشباع شده ، ۲۰٪اسید اولئیک ، ۶۵ ٪ اسید لینولئیک و ۵٪ اسید لینولنیک دارد . - این روغن دارای چربی های اشباع نشده فراوان است. - کسانی که چربی خون بالایی دارند در آشپزی از این روغن استفاده می‌کنند. نقاط رشد و پراکنش: گلرنگ وحشى مناطق گرم و نيمه خشک با حاصلخيزى پائين و بارندگى سالانه ۳۰۰ تا ۶۰۰ ميلى‌متر را ترجيح مى‌دهد. اين علف هرز را مى‌توان در مزارع غلات، حاشيهٔ جاده‌ها، چراگاه‌ها و مراتع فقير مشاهده نکرد. در جهان: عراق، ایران،افغانستان، ترکمنستان، پاکستان، آسیای مرکزی. در ایران: گرگان: اطراف گرگان _ مازندران : دره چالوس، دشت بی نظیر._ اذربایجان: خلخال؛ مغان؛ اهر به کلیبر._ کرمانشاه:صحنه؛ تهران:جاجرود؛ رودهن؛ سیمین دشت. منابع: سایت https://faq.irpsc.com/ مجله ویستا (https://vista.ir/) سایت https://bomadaran.tebyan.net/

خصوصیات گیاهشناسی: برگ های این گیاه در هنگام خرد شدن و له شدن بوی سیر می دهند به همین دلیل به علف سیر یا سیرک معروفند. گندنایی گیاهی دوساله و گلدار از خانواده شب بویان است. گندنایی خودگشن است و گل آذین آن شامل گل های نر و ماده می باشد. گرده افشانی گل ها توسط زنبورها، مگس ها انجام می شود. این گیاه در برابر سرمازدگی مقاوم نیست. تکثیر این گیاه با بذر انجام می شود. میوه آن یک غلاف کشیده چهارطرفه است که به رنگ سبز است و در انتها به رنگ قهوه ای خاکستری در می آید. داخل آن دو ردیف دانه بذر سیاه براق قرار دارد که با باز شدن شکاف غلاف در اواسط تابستان آزاد می شوند. یک گیاه می تواند صدها بذر تولید کند که به اندازه چندین متر از گیاه اصلی پراکنده می شود. خواص دارویی و درمانی: این گیاه برطرف کننده انسداد مجاری ادراری، بهبود دهنده زخم، ضد آسم، ضد آسکوربوت، ضد کرم و انگل، عطسه آور، محرک ترشح مخاط بینی و محرک تعریق می باشد. مناطق رشد و پراکنش: این گیاه بومی اروپا، آسیای غربی و مرکزی و شمال غربی آفریقا، از مراکش ،شبه‌جزیره ایبری و جزایر بریتانیا، شمال و اسکاندیناوی شمالی، و شرق تا پاکستان شمالی و چین غربی(سین‌کیانگ) است. منابع: سایت نارگیل (https://nargil.ir/) سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/) دپارتمان پژوهشی گلخانه ملک (https://malekgreenhouse.ir/)

گوجه وحشی از تیره گل سرخ درختچه ای به ارتفاع ۲ تا ۳ متر و دارای شاخه های متعدد و خارهای فراوان است. از اختصاصات آن این است که گل های سفید و فراوان آن، قبل از بهار، زمانی که هنوز برگ در گیاه به وجود نیامده ظاهر می شود و این خود نه تنها منظره زیبا به گیاه می بخشد بلکه تعداد پایه های آن را در یک دامنه کم درخت به وضع جالبی جلوه می دهد. برگ های آن بیضوی، نوک تیز با دندانه ریز و منظم و منتهی به دمبرگ نسبتاٌ دراز است. میوه اش مدور و به قطر تقریبی یک تا ۱.۵ سانتی متر می باشد. از مشخصات این درختچه که بهترین وسیله تشخیص آن از سایر گونه هاست یکی آن است که شاخه های متعدد و کم ارتفاع آن، تیغ های نسبتا زیاد دارد و دیگر آن که میوه و گل آن از درخت گوجه معمولی کوچک تر است. عمر طبیعی آن، به طوری که در نواحی مختلف بررسی گردیده است ۴۰ سال و یا بیشتر از آن است. گل های فراوان این درختچه با آن که نوش فراوان تولید می کند اما مورد توجه زنبور عسل قرار نمی گیرد زیرا زمان شکفتن آن (شکفتن قبل از بهار)، مناسب برای استفاده زنبور عسل نمی باشد. قسمت مورد استفاده: پوست، ساقه، برگ، گل و میوه گیاه است. ترکیبات شیمیایی گوجه وحشی: پوست این درختچه از تیره گل سرخ دارای ۳ درصد تانن است ولی فاقد آمیگدالین یا لوروسرازين، حتی در برگ، جوانه و گل می باشد. در گل های آن کمی اسید سیانیدریک، کوئرستین و کمفرول (Campfeol) وجود دارد ولی هیچ نوع ساپونین در آن یافت نمی شود. میوه آن دارای تانن، فلوبافن (phlobaphene)، قندهای مختلف، اسید مالیک، پکتین، شمع ، نوعی ماده رنگی قرمز به نام پرونی سیانین (Prunicyanine) و مغز درون هسته آن، دارای یک ماده چرب، آمیگدالین وامولسین است. از تقطیر آن، می توان اسید سیانیدریک به دست آورد. خواص دارویی و درمانی: - پوست درختچه گوجه وحشی ، گل و میوه آن قابض است. - ضمنا پوست شاخه های مخصوص پوست ریشه آن، اثر تب بر ملایم دارد. - گل های آن مدر، ملین و تصفیه کننده خون است. - از برگ آن نوعی تیزان تصفیه کننده خون و دم کرده ای شبیه چای تهیه می کنند. - از بین اعضای مختلف این درختچه، گل و میوه آن بیش از قسمت های دیگر به مصارف درمانی می رسند. پوست ساقه و برگ آن، اثر ضد دیابت، رفع آسم و تسکین دهنده ناراحتی های آن دارند. - پزشکان قديم را عقیده بر این بود که پوست ساقه این درختچه در طبابت های خانوادگی همواره باید در دسترس باشد زیرا نه تنها ماده داروی بی زبانی است بلکه اعمال معده را نیز ضمن بروز اثر درمانی خود، تقویت می نماید. - مصرف جوشانده گل های آن در گرفتگی غیرارادی ماهیچه های معده، شکم روش، سرفه، آب آوردن انساج، سنگ کلیه، قولنج های کبدی، ترشحات مهبلی، پیداس دانه در پوست بدن اطفال و غیره توصیه شده است. - جوشانده ۲۵ در هزار میوه رسیده و با شیره آن در رفع دیسانتری، تحریکات مجاری ادرار و در استعمال خارج به صورت غرغره و حمام دهان جهت رفع درد گلو و ورم لثه به کار می رود و اگر این جوشانده از راه بینی به بالا کشیده شود، در رفع رعاف (خون آمدن از بینی) موثر واقع می گردد. فراورده ها: - از میوه رسیده آن نوعی ليکور دارویی با قرار دادن میوه پخته در عرق، و شیرین کردن آن با قند و معطر ساختن محلول با دارچین تهیه می نمایند. - از مخلوط گل های درخت گوجه وحشی ، شقایق، پنیرک، ریشه جنتیانا، ختمی، شیرین بیان، شین دان، میوه انیس و Oenanthe phellandrium (به مقدار کم)، به عنوان تصفیه کننده خون استفاده به عمل می آورند. نقاط رشد و پراکنش: در دامنه کوهستان ها، جنگل های کم درخت، حاشیه پرچین ها و اماکن نظیر آن می روید. گوجه وحشی در جنگل های گیلان، نواحی مختلف البرز، عمارلو (راه بین چرم کش و بیورزن). مازندران: پل زنگوله. آذربایجان: کوه قره داغ، ارسباران، حسن بگلو. بندرگز می روید. منابع: سایت آیدانا (https://aydana.com/)

خصوصیات گیاهشناسی: گیاهی چند ساله به ارتفاع ۳۰ تا ۱۲۰ سانتی متر و بدون انشعاب است که به صورت افراشته و به ندرت خزنده یا خوابیده می روید. گوش موش گیاهی است دارای ساقه ای کمی قرمز رنگ که به نام های اذن الفار معروف است. در قاعده چوبی و در قسمت‌های فوقانی اغلب دارای کرک‌های پراکنده است. برگ‌ها تخم مرغی شکل کشیده تا بیضوی یا نیزه ای با نوک تیز و به طول ۳ تا ۱۵ سانتی متر و به رنگ سبز تا سبز تیره هستند. گل‌ها به صورت آذین دسته ای و به صورت گل‌های نر و ماده ظاهر می شوند. میوه فندقه، بیضوی به طول تا یک و نیم میلی متر و به رنگ قهوه ای تیره و براق است. اواخر زمستان تا اواخر بهار گل می دهد. ترکیبات شیمیایی: از نظر ترکیبات شیمیایی گیاه دارای مقدار زیادی لعاب و مقداری نیترات پتاسیم است که خاصیت مدر به آن می‌دهد. خواص دارویی و درمانی: - گیاه گوش موش با طعم کمی شور، ملین و مدر است. - خوردن دم‌کرده ۲۰ گرم گیاه خشک در یک لیتر آب جوش آن با کمی قند به صورت شربت برای ضد عفونی مجاری ادرار و ازدیاد ترشح ادرار مفید است، به همین دلیل در برخی از انواع استسقا نیز مؤثر است. - در استعمال خارج از له‌شده گیاه برای تسکین درد و ناراحتی بواسیر استفاده می‌شود. نقاط رشد و پراکنش: در بیشتر نقاط کوهستانی ایران در دره‌ها و تنگه‌ها تا ارتفاع ۲۷۰۰ متری می روید. در اطراف تهران، ری، فرح‌زاد، جاجرود، اراضی سنگی ریگزار کرج و در آذربایجان و در دیلمان، چهریق و در سواحل بحر خزر، در مرکز در کوه صفه اصفهان، در غرب در کوه رزوند اراک، در جنوب اطراف دریاچه مهارلو نزدیک شیراز و در دشت ارژن، در کرمان در اراضی خشک طاغ‌علی و در آخر در بلوچستان دیده می‌شود. منابع: سایت روزنامه اطلاعات (www.ettelaat.com) سایت کاخ آسمان (http://kakheaseman.ir/) سایت ویکی ووک (http://wikiwook.ir/)

گوشوارک درختچه ای است از جنس «اوونیموس » که در اغلب جنگلهای شمال و ارسباران موجود است و چهار گونه ٔ آن را در ایران نام برده اند: ۱- اوونیموس اروپئا: دارای چوبی است سخت و فشره و زغال آن در نقاشی به کار می رود. ۲- اوونیموس لاتیفولیا: آن را در شیرگاه گوشوارک ، در نور سیاتوسکا، در طوالش سردار و در کتول السبی (ال اسبی ) می خوانند. ۳- اوونیموس ولوتینا یا گوشوارک مخملی: این گونه را در کلاردشت سفیدال ، در زیارت گرگان سیاه شن ، در نور گوشوارک و در کتول گوش حلقه علف می خوانند. ۴- اوونیموس وروکوزا: این گونه در ارسباران دیده شده است. گوشوارک مخملی (اوونیموس ولوتینا) درختچه ای است درشت که ارتفاع آن تا ۳ متر می رسد و شاخه های جوان آن دارای زاویه قائمه می باشند. شاخه های مسن این درخت به رنگ خاکستری روشن هستند. اندامهای مورد استفاده گوشوارک مخملی: پوست،میوه،برگ و دانه پراکنش گیاه گوشوارک مخملی در استان گلستان: کردکوی، علی آباد، رامیان، پارک ملی گلستان منابع: سایت https://transcendance.be/ سایت آبادیس (https://abadis.ir/) فصلنامه علمي-پژوهشي تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران- استان گلستان *درباره خواص این گیاه مطلبی در منابع تحقیقاتی یافت نشد. لطفاً در صورت داشتن اطلاعات بیشتر با شماره ۰۹۱۰۰۰۴۶۸۱۴ تماس حاصل فرمایید.

گیاه سٌعد کوفی (Cyperus): بیخ یا به اصطلاح فنی غدۀ زیر زمینی گیاهی است که گونه های مختلف آن را به فارسی به طور کلی « جگن » یا «اویارسلام» می نامند. غدّه یا ریشۀ متورم آن را که در بعضی گونه ها معطر و خوشبو و در برخی گونه ها شیرین و خوردنی است و مصرف دارویی دارد در کتب طب سنتی با نامهای « سُعد» و « سُعد کوفی»،« صباح الخیر»، « مشک زمین » و « حب الزلم» و نوعی از آن نیز « سعد هندی» نامبرده می شود . در آذربایجان آن را « تپلاق» یا « توبولاق» و در تنکابن مازندران « استکور» می نامند. جنس گیاه که به لاتین Cyperus گفته می شود از ریشۀ یونانی آن گرفته شده است و گیاهی است از خانوادۀ جگنها Cyperaceae که متجاوز از یکصد گونه دارد. در اینجا گونه ای از آن با نام علمی .Cyperus longus L را بررسی می کنیم: خصوصیات گونه .Cyperus longus L: گونه ای با غده های معطر است. دارای ساقه ی زیرزمینی خزنده و ساقه ی هوایی مثلثی شکل (سه گوش) است. ارتفاع آن ۴۰ تا ۱۰۰ سانتی متر است. سعد که از ریشه گیاه C.longus به دست می آید غده ای است به شکل و اندازۀ بادام یا زیتون و یا کمی بزرگتر ، پوست آن سیاه و داخل آن سفید و معطر است. خواص د ارویی و درمانی: سعد معطر حاصله از گونۀ C.longus دارای طعم کمی تلخ و معطر است و دراسپانیا به عنوان محرک و مقوی معده و قاعده آور خورده می شود. نقاط رشد و پراکنش: این گونه در ایران در اطراف تهران، لرستان: در بیشه و اشتران کوه و خرم آباد، شیراز، کازرون و بلوچستان دیده می‌شود. این گیاه در هند نیز انتشار دارد. منابع: سایت آیدانا (https://aydana.com/) سایت پارسی طب (https://fa.parsiteb.com/)

نام های دیگر: گيلاس (آستارا)، آلوكك (کجور، رامیان، زیارت گرگان)، هلي كك (نور، کجور)، هلي كالان (گلندرود)، سياه هلي (مازندران)، هلار (شیرگاه)، الي كاك (کتول و زرین گل)، گيله بند (طوالش)، هلدانه (رامسر و شهسوار). خصوصیات گیاهشناسی: درخت گیلاس وحشی از تیره گل سرخ که در واقع نوعی آلبالوی وحشی است. ارتفاع گیلاس وحشی به بيش از ۲۰ متر و قطر تنه ي آن به بيش از ۵۰ سانتيمتر مي رسد كه به صورت نوارهاي قطري شكل از دور قابل تشخيص است. پوست آن کم و بیش تیره رنگ است. انشعابات جوان آن صاف و سبز و سپس قهوه ای سرخ براق می شود. برگ هایش تخم مرغی کشیده، بیضی یا واژ تخم مرغی کشیده با نوک کشیده تیز و قاعدگی گوه ای یا گرد و با حاشیه دندانه ای اره ای ساده یا مضاعف و نامنظم می باشد. پشت برگ های جوان گاهی متمایل به قهوه ای و کم و بیش کرک دار است که بعد از مدتی صاف می شود و یا کرک ها فقط در طول رگبرگ ها باقی می ماند و رنگ آن سبز می شود. طول و عرض برگ ۸ و ۱۶ سانتیمتر و طول دم برگ ۵ سانتیمتر می باشد و روی آن ۲-۱ غده بزرگ سرخ رنگ دیده می شود. زمان گل دهی فروردین ماه و گل آذین آن ۵-۲ گل سفید به قطر ۳-۵/۲ سانتیمتر و با پایک ۶-۳ سانتیمتری صاف و گریبانه درشت قلسی و برگشته دارد. شفت آن گرد و به قطر یک سانتیمتر کمی سرخ رنگ یا کمی سیاه و براق و با مزه ترش و شیرین بوده و هسته آن تخم مرغی یا گرد و صاف است. زمان رسیدن بذر آن خرداد ماه می باشد. مواد مؤثره: کاروتن مغز هسته آلبالوی وحشی و حتی گیلاس وحشی ، گلوکزید مولد اسید سیانیدریک دارند. خواص دارویی و درمانی: - دم گیلاس (دمگل)، طعمی قابض، تلخ و اثری مدر دارد. - دم کرده آن در طب عوام به عنوان مدر در بیماری های مختلف به کار می رود. - دم گیلاس و دم آلبالو در فرمول تعداد زیادی از فرمول های دارویی گیاهی که جهت درمان ناراحتی های کلیه و مجاری ادرار مانند ورم کلیه (ne phrite)، آلبومینوری، آب آوردن اعضای بدن، دفع رسوبات ادراری، سنگ کلیه و همچنین موارد مختلف دیگر تهیه می شود، وارد می گردد. - از روغن مغز هسته آن در طب عوام جهت رفع درد و ناراحتی های معده مخصوصا برای اطفال استفاده به عمل می آید ولی در هر حال چون دارای گلوکزید مولد اسید سیانیدریک است در استفاده از آن باید رعایت احتیاط به عمل آید. - له شده گیلاس وحشی رسیده اگر بر روی پوست صورت و گردن اثر داده شود باعث تجدید حیات سلول های بشره پوست و رفع پژمردگی آن ها می شود. به کار بردن آن، مخصوصا پس از پاک کردن آرایش صورت، توصیه می گردد. کاربرد: ریتیدوم آلوکک، که به طور حلقه از تنه جدا می شود در روستاهای شمال به جای شمع مصرف می کنند. پوست درخت را به شکل قالبی و شبیه ناودان از تنه جدا ساخته و به عنوان عایق یا ایزولاتور مصرف می کنند. نهال اين گونه به خاطر زيبايي و نقوش جالب با هدف توليذ چوب براي احياي عرصه هاي مخروبه ي جنگلي شمال كشور توليد مي گردد. چوب اين درخت از گرانترين چوب ها به شمار مي رود. مناطق رشد و پراکنش: رویشگاه ها: آلوکک، در جامعه راشستان به طور پراکنده دیده می شود. متأستفانه اين درخت در حال تهديد مي باشد. از اين رو ممنوع القطع است و به شدت حفاظت مي گردد. پراکنش جهانی: اروپا، آسیا، ایران. پراکنش جغرافیایی در ایران: در نواحی شمال ایران و منطقه البرز می روید. پراکندگی آن به صورتی است که تا ارتفاعات متجاوز از ۲۰۰۰ متری منطقه البرز، واقع در پل زنگوله و کجور بالا می رود.در اغلب جنگل های شمال از آستارا و طوالش و گیلان تا مازندران و گرگان انتشار دارد و تقریباً از میان بند شروع شده و تا ارتفاعات فوقانی جنگل بالا می رود. منابع: وبلاگ http://fattahghasemi.blogfa.com سایت آیدانا (https://aydana.com/?p=۴۳۰۵۲)