شرح
برای ساخته شدن یک بازی مراحلی مانند ایده پردازی اولیه، طراحی شخصیت‌ها، ایجاد حرکت، دنیای بازی، کدگذاری، آزمایش ،بازاریابی و سپس عرضه سپری می‌شود.
ماه‌ها برنامه‌ريزي و آماده‌سازي، نوشتن داستن بازي، شخصيت پردازي، استفاده از فناوري‌هاي پيشرفته و قدرت بالاي كامپيوتري از جمله عوامل مهم براي ساخت يك بازي است.
در ایران بیشتر استدیو های بازی ساز بر روی بازی های موبایلی فعالیت میکنند و بازی های دیگر پلتفرم ها pc , کنسول‌ها, تبلت و وب بسیار کم تولید میگردند. به همین منظور در این سامانه فعلا فقط بر اساس سبک های بازی ها، فعالیت های اقتصادی را شرح میدهیم به امید روزی که برای هر یک از این پلتفرم ها شرکت ها و استدیو های سازنده ایرانی چندین سبک بازی عرضه کنند.
استراتژی سبکی است که در آن فکر کردن و انتخاب طرح و نقشه‌ی درست برای دستیابی به پیروزی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف اصلی در بازی‌های این سبک اتخاذ استراتژی مناسب جهت غلبه بر چالش‌های تعیین شده است.
در بازی های استراتژی (Strategy) بازیکن‌ها باید با برنامه‌ریزی مجموعه‌ای از حرکات و حمله به یک یا چند دشمن، تعداد سربازان و نیروهای آنها را کاهش دهند تا در نهایت بر آنها غلبه کنند. دستیابی به پیروزی در این بازی‌ها از طریق طرح‌ریزی دقیق و بی‌نقص ممکن می‌شود و عناصر شانسی نقش کم‌رنگ‌تری را ایفا میکنند.
در بیشتر بازی‌های استراتژی، بازیکن از نمای بالا کار را دنبال می‌کند و کنترل غیرمستقیمی روی واحدهای تحت فرمانش دارد. اکثر بازی‌های این سبک دارای ویژگی‌های جنگی و مبارزه‌ای هستند و گیم‌پلی آنها ترکیبی از چالش‌های استراتژیک و تاکتیکی است. همچنین ممکن است مهارت‌های بازیکن در بخش اکتشاف و مدیریت اقتصادی نیز در بازی‌های استراتژی مورد ارزیابی قرار گیرد.
اگرچه بسیاری از بازی‌های اکشن دارای ویژگی‌های استراتژی هستند، اما به ندرت می‌توان این بازی‌ها را در سبک استراتژی طبقه‌بندی کرد. بازی‌های این سبک وسعت زیادی دارند و چالش‌های فیزیکی کمی را شامل می‌شوند. در مقایسه با سبک‌هایی مانند اکشن یا ماجراجویی که در آنها یک شخصیت با تعداد زیادی از دشمنان مبارزه می‌کند، در بازی‌های استراتژی معمولا تعداد نیروهای دو طرف یک جنگ، با هم برابر است؛ جناح‌های مختلف در یک جنگ دارای منابع و قدرت‌های مشابهی هستند و نقاط قوت و ضعف آنها به خوبی متعادل شده است.
بازی‌های استراتژی نباید با سبک شبیه‌سازِ ساخت‌وساز و مدیریت اشتباه گرفته شوند. در سبک شبیه‌ساز معمولا به جنگیدن توجهی نمی‌شود و اگر هم درگیری در بازی‌های این سبک وجود داشته باشد غیرمستقیم و کاملا سطحی است. همچنین ژانر استراتژی را می‌توان با نقش‌آفرینی مقایسه کرد، چون در بازی‌های استراتژی نیز بازیکن هدایت واحدهایی را به عهده می‌گیرد که ویژگی‌ها و خصوصیات مختلف آنها به وسیله‌ی اعداد و ارقام تعیین می‌شود. با این حال، تعداد شخصیت‌ها در بازی‌های نقش‌آفرینی کمتر است، اما استراتژی‌ها واحدهای پرتعدادی را شامل می‌شوند. در ادامه به ویژگی‌های مختلف بازی‌های استراتژی می‌پردازیم .
ویژگی‌های اصلی سبک استراتژی:
۱.واحدها و نبرد
نبرد در بازی‌های استراتژی بین گروه‌ها یا سربازانی اتفاق می‌افتد که به آنها «واحد» می‌گویند. این واحدها در ویژگی‌های مختلف مثل نحوه‌ی حرکت، سرعت، میزان سلامتی و قدرت با یکدیگر متفاوت هستند؛ حتی بعضی از آنها مانند ربات‌های کوچک ثابت هستند و قابلیت حرکت ندارند. واحدها معمولا برای حمله کردن به دشمن مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما ممکن برای اهداف دیگر مثل حمل‌ونقل یا عملیات‌های پیشاهنگی هم بکار گرفته شوند. اگر یک واحد نابود شود یا آسیب ببیند بازیکن‌ها نمی‌توانند از آن استفاده کنند، اما در اکثر بازی‌های استراتژی امکان ساخت واحدهای جدید در ساختمان‌ها یا کارخانه‌ها وجود دارد.
بازیکن‌ها برای فرمان دادن به واحدهای خود باید ابتدا آنها را انتخاب کنند (معمولا از طریق کلیک کردن روی آنها) و سپس از منوی مربوطه دستوراتی مانند حرکت، توقف، حمله، حفظ موقعیت و غیره را صادر نمایند. بعضی از واحدها دارای توانایی‌های ویژه هستند و مثلا می‌توانند نامرئی شوند؛ همچنین تعدادی از آنها قابلیت پرواز کردن یا شناور شدن روی آب را دارند و می‌توانند در مناطق صعب‌العبور به جابه‌جایی نیروهای دیگر کمک کنند. برخی از واحدها نیز می‌توانند وظیفه‌ی ساخت یا تعمیر سایر واحدها یا ساختمان‌ها را برعهده بگیرند.
۲.اقتصاد، منابع و ارتقاها
اقتصاد یکی از بخش‌های اصلی در بازی‌های استراتژی است که مواردی مانند ایجاد ساختمان‌ها، تامین رفاه مردم و مدیریت منابع را شامل می‌شود. به دلیل پیچیدگی این سیستم اکثر بازی‌های استراتژی از رابط کاربری پنجره‌ای استفاده میکنند که با موس و صفحه کلید هماهنگی خوبی دارد و بازیکن‌ها را برای دسترسی به بخش‌های مختلف با مشکل مواجه نمی‌کند. در بیشتر بازی‌های این سبک بازیکن‌ها می‌توانند منابع مختلف را جمع‌آوری کنند و از آنها برای ساخت واحدها و یا کارخانه‌هایی که واحدها در آنجا ساخته می‌شوند استفاده کنند. مقدار و نوع منابع در هر بازی متفاوت است؛ در برخی بازی‌ها منابع زیادی در سرتاسر نقشه پراکنده شده است، اما طراحان بازی‌های استراتژی همواره به این نکته توجه میکنند که مقدار و نوع این منابع به تعادل درجه‌ی سختی بازی آسیب نزند. معمولا در بازی‌های این سبک بازیکن‌ها می‌توانند منابع خود را برای انجام ارتقا یا آپگرید خرج کنند. برخی از این ارتقاها روی سیستم اقتصادی تاثیر می‌گذارند و برخی دیگر برای افزایش قدرت‌های یک واحد یا کلاس مورد استفاده قرار می‌گیرند. گاهی انجام یک ارتقا نیاز به ایجاد ساختمان جدید دارد و هر ساختمان می‌تواند امکان ساخت بناهای پیچیده‌تر را فراهم کند. بازی‌هایی که دارای بخش ارتقاهای گسترده‌ای هستند از مکانیزمی به نام «درختِ تکنولوژی» استفاده میکنند. در این سیستم بازیکن می‌تواند با انجام فرایندی به نام «تحقیق»، بخش‌های مختلف مثل واحدها، ساختمان‌ها و قدرت‌ها را ارتقا دهد.
۳.نقشه‌ی بازی و اکتشاف
اولین بازی‌های سبک استراتژی دارای نمای دید بالا به پایین بودند، اما بازی‌های اخیر این ژانر دوربین ایزومتریک دارند. به طور کلی نمای از بالا در بازی‌های استراتژی به بازیکن کمک می‌کند تا محدوده‌ی وسیع‌تری از دنیای بازی را ببیند و تصمیمات موثرتری بگیرد. جستجو و اکتشاف در بیشتر بازی‌های این سبک یک اصل مهم است. معمولا تا زمانی که واحدهای بازیکن وارد یک منطقه‌ی جدید نشده‌اند آن منطقه تاریک است و حرکت نیروهای دشمن در آن قابل مشاهده نیست. حتی در بعضی از بازی‌ها پس از خروج واحدهای بازیکن از یک ناحیه، آنجا به تدریج تاریک و غیرقابل رویت می‌شود. این سیستم به سازندگان بازی امکان می‌دهد تا بتوانند حملات غیرمنتظره از سوی دشمنان را طراحی کنند.
۴.همزمان و نوبتی
بازی‌های استراتژی به طور کلی به دو نوع همزمان و نوبتی تقسیم می‌شوند. معمولا استراتژی‌های نوبتی به دلیل وجود وقفه‌های پی‌درپی در گیم‌پلی‌شان، زمان بیشتری برای انجام محاسبات تاکتیکی دارند و به همین دلیل از هوش مصنوعی بالاتری بهره می‌برند. از سوی دیگر هوش مصنوعی در بازی‌های همزمان این قابلیت را دارد تا چندین واحد را به مراتب سریع‌تر از انسان مدیریت کند. بازی‌های استراتژی همزمان، اکشن بیشتری دارند، اما بازی‌های نوبتی روی طرح‌ها و استراتژی‌های پیچیده‌تر تمرکز میکنند. شاید بتوان گفت که امروزه محبوبیت استراتژی‌های همزمان بیشتر از بازی‌های نوبتی است. طرفداران بازی‌های همزمان از وقفه‌ها و زمان‌های تلف شده در عناوین نوبتی ایراد می‌گیرند و از سوی دیگر، چالش‌ها و واقع‌گرایی موجود در استراتژی‌های همزمان را مورد ستایش قرار می‌دهند. در مقابل، هواداران استراتژی نوبتی اعتقاد دارند که امکان طراحی نقشه‌های پیچیده و پرجزییات در بازی‌های این سبک وجود دارد، ولی در بازی‌های همزمان تا موقعی که به واحدها دستوری داده نشود آنها رفتار مناسب و مفیدی نشان نمی‌دهند. همچنین بعضی از منتقدان سبک استراتژی همزمان بیان میکنند که در این سبک، استراتژی واقعی، جایگزین گیم‌پلی ساده همراه با کلیک کردن‌های پی‌درپی شده است. در مجموع می‌توان برای هر یک از دو گونه‌ی همزمان و نوبتی نکات مثبت و برترهایی را نسبت به دیگری برشمرد.
زیرسبک‌های ژانر استراتژی:
۱.استراتژی همزمان
استراتژی همزمان (Real-Time Strategy) یکی از زیرسبک‌های ژانر استراتژی است که گیم‌پلی آن در هنگام اتخاذ تاکتیک‌ها و اجرای نقشه‌ها دچار وقفه نمی‌شود. هدف اصلی در بازی‌های استراتژی همزمان، استقرار یا جابه‌جایی واحدها و ساختمان‌ها جهت محافظت از یک منطقه و یا نابود کردن و تصرف تجهیزات دشمن است. روند بازی‌های این سبک به گونه‌ای است که به بازیکن‌ها اجازه می‌دهد تا با جمع‌آوری منابع مورد نیاز، به ساخت واحدها و ساختمان‌های بیشتر بپردازند.
بازی‌های استراتژی همزمان رابط کاربری پیچیده‌ای دارند که معمولا با استفاده از موس هدایت می‌شود. در این بازی‌ها بخشی از صفحه، محیط‌های بازی و واحدها را نشان می‌دهد و در بخش دیگر رابط کاربری نمایش داده می‌شود که علاوه بر قسمت کنترل و ارسال دستورات، ممکن است شامل یک نقشه یا رادار کوچک نیز باشد. در اکثر بازی‌های این سبک بازیکن‌ها کار را از یک نقطه در نقشه‌ی بازی آغاز میکنند و به تدریج با ساخت واحدها و ساختمان‌های بیشتر، ارتش خود را قدرتمندتر می‌سازند. وجود سیستم درختِ تکنولوژی در بازی‌های این سبک باعث می‌شود تا بازیکن‌ها با ایجاد بعضی از ساختمان‌ها بتوانند واحدهای پیشرفته‌تر بسازند و از آنها برای دفاع از خود و یا حمله به دشمنان استفاده کنند. البته گاهی تعداد واحدهایی که بازیکن می‌تواند آنها را کنترل کند محدود و از پیش تعیین شده است و این موضوع به متعادل ماندن درجه‌ی سختی در بازی‌های این سبک کمک می‌کند.
۲.استراتژی نوبتی
استراتژی نوبتی (Turn-Based Strategy) سبکی است که در آن بازیکن‌ها حرکات خود را به صورت نوبتی و پس از توقف‌های کوتاه در جریان بازی انجام می‌دهند. در این سبک بازیکن‌ها فرصت دارند تا قبل از هر حرکت به تجزیه و تحلیل وضعیت بپردازند و سپس تصمیم بگیرند. اکثر بازی‌های استراتژی که برای پلتفرمی غیر از رایانه‌های شخصی منتشر می‌شوند نوبتی هستند و استراتژی‌های همزمان روی رایانه‌ها طرفدار بیشتری دارند. از میان مجموعه‌های بزرگ در سبک استراتژی نوبتی می‌توانیم Civilization و Heroes of Might and Magic و Total War را نام ببریم.
۳.تاکتیک‌های همزمان
زیرسبکِ تاکتیک‌های همزمان (Real-Time Tactics) تا حد زیادی مشابه استراتژی همزمان است، با این تفاوت که در آن خبری از مدیریت منابع یا ساخت واحدها نیست و تمرکز اصلی روی جنبه‌ی تاکتیکی مبارزات است. به طور خلاصه در استراتژی همزمان اهداف گسترده‌‌تری دنبال می‌شوند و در کنار بخش نظامی، مدیریت سیاسی و اقتصادی نیز مدنظر است، اما سبک تاکتیک‌های همزمان صرفا به پیروزی در یک نبرد توجه دارد.
زمینه پیدایش سبک تاکتیک‌های همزمان به وسیله‌ی بازی‌های رومیزی جنگی مثل شطرنج فراهم شد. بازی Cytron Masters (سال ۱۹۸۲) را می‌توان یکی از اولین‌ها در ژانر تاکتیک‌های همزمان نامید، ولی اوج محبوبیت این سبک به اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ برمی‌گردد. در سال ۱۹۹۵ بازی Warhammer: Shadow of the Horned Rat با گیم‌پلی همزمان و تمرکز روی نبردها منتشر شد. در این بازی امکان بزرگنمایی و چرخش نقشه به صورت سه‌بعدی نیز وجود داشت. بازی‌های Sid Meier's Gettysburg و Myth: The Fallen Lords و X-COM: Apocalypse در سال ۱۹۹۷ عرضه شدند و هر کدام ویژگی‌های تازه‌ای را برای ژانر تاکتیک‌های همزمان به ارمغان آوردند. یک سال پس از این بازی‌ها اولین شماره از سری محبوب Commandos هم به بازار آمد و مورد توجه علاقمندان این سبک واقع شد. از دیگر مجموعه‌های مطرح در این ژانر می‌توانیم Total War و Men of War را نام ببریم.
۴.تاکتیک‌های نوبتی
تاکتیک‌های نوبتی (Turn-Based Tactics) سبکی است که در آن استفاده از تاکتیک‌های نظامی به صورت نوبتی و به منظور پیروزی در نبردها بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد. در بازی‌های این سبک دستیابی به اهداف مختلف تنها از طریق جنگیدن امکان‌پذیر است. سبک تاکتیک‌های نوبتی شباهت‌های زیادی با تاکتیک‌های همزمان دارد، با این تفاوت که در این سبک به خاطر وقفه‌های زمانی که در گیم‌پلی رخ می‌دهند، امکان اجرای تاکتیک‌های پیچیده و واقع‌گرایانه‌تر وجود دارد. Jagged Alliance و X-COM جزء مجموعه‌های مطرح در ژانر تاکتیک‌های نوبتی هستند. بازی XCOM: Enemy Unknown یکی از نمونه‌های اخیر در این سبک است که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و امتیازات بالایی نیز کسب کرد.
۵. ۴X
یکی دیگر از زیرسبک‌های ژانر استراتژی با نام ۴X شناخته می‌شود. دلیل این نام‌گذاری وجود چهار ویژگی برجسته در بازی‌های این سبک است: جستجو و اکتشاف (EXplore)، توسعه دادن (EXpand)، بهره‌برداری (EXploit) و نابودی (EXterminate). این ویژگی‌ها در واقع چهار مرحله‌ی اصلی در بازی‌های این سبک هستند. در مرحله‌ی جستجو بازیکن‌ها برای کشف سرزمین‌های جدید، واحدهای خود را به نواحی اطراف می‌فرستند؛ پس از آن (مرحله‌ی توسعه) قلمرو خود را ایجاد میکنند و آن را گسترش می‌دهند؛ مرحله‌ی بهره‌برداری زمانی است که بازیکن‌ها از منابع موجود استفاده میکنند و در مرحله‌ی نابودی نیز به دشمنان خود حمله می‌نمایند. بازی‌های ژانر ۴X دارای گیم‌پلی عمیق و پیچیده هستند و در کنار بخش نظامی بر روی توسعه‌ی اقتصادی و فناوری تمرکز دارند. بازیکن‌ها در بازی‌های ۴X مدیریت یک امپراتوری بزرگ را به عهده می‌گیرند و باید آن را در ابعاد مختلف گسترش دهند، به همین دلیل زمان زیادی برای به پایان رساندن این بازی‌ها لازم است و این مسئله گاهی مورد انتقاد قرار می‌گیرد. معروف‌ترین مجموعه در این سبک Civilization است که اولین شماره‌ی آن در سال ۱۹۹۱ منتشر شد.
۶.دفاع از قلعه
دفاع از قلعه (Tower Defense) سبکی است که هدف اصلی در آن جلوگیری از رسیدن دشمنان به یک نقطه‌ی خاص از نقشه، با ساختن قلعه‌ها یا برج‌هایی است که به آنها شلیک میکنند. معمولا هر دشمن یا قلعه دارای ویژگی‌ها مخصوص به خود است. بازیکن‌ها با کشتن دشمنان امتیاز بدست می‌آورند و سپس می‌توانند این امتیازات را برای ارتقای برج‌ها و قدرتمندتر کردن آنها خرج کنند. نحوه‌ی انتخاب و مکان قرار دادن قلعه‌ها نکته‌ای است که بیش از همه در بازی‌های این سبک اهمیت دارد. اولین بازی که در آن المان‌های سبک دفاع از قلعه مورد استفاده قرار گرفت Rampart بود که در ۱۹۹۰ منتشر شد. حدود یک دهه بعد، بعضی از نقشه‌های StarCraft و Age of Empires II و Warcraft III با الگوگیری از Rampart ساخته شدند و مورد استقبال نیز قرار گرفتند. با محبوبیت سبک دفاع از قلعه سازندگان مستقل نیز برای ساخت بازی در این ژانر دست به کار شدند و با استفاده از برنامه‌ی فلش، دو بازی Flash Element TD و Desktop Tower Defense را در سال ۲۰۰۷ برای مرورگرهای اینترنت منتشر کردند. Desktop Tower Defense علاوه بر اینکه به شهرت زیادی دست پیدا کرد، در جشنواره بازی‌های مستقل نیز برنده‌ی یک جایزه شد. از نمونه‌های امروزی سبک دفاع از قلعه می‌توان به بازی زیبای Plants vs. Zombies و Ninjatown اشاره کرد.
نوشته شده توسط:
https://www.zoomg.ir
تصاویر
