خصوصیات گیاهشناسی: اسپلنیوم ادیانتوم-نیگروم (نام علمی: Asplenium adiantum-nigrum) نام یک گونه از تیره سپرزدارویان است. گیاهیست خودرو از خانواده Polypodiaceae، چند ساله و همیشه سبز که تا ارتفاع ۵۰ سانتی متر رشد می کند. این گیاه محیطهایی با سایه کامل یا نیمه سایه ، خاک مرطوب و سبک شنی یا متوسط لومی را می پسندد. اندام های مورد استفاده: برگ و ریزوم خواص دارویی و درمانی: - افزایش اشتها، تحریک هضم با اعمال بر غشای مخاطی دهان، افزایش جریان صفرا، تحریک ترمیم دیوار روده، تنظیم ترشح انسولین و گلوکز - خلط آور - ضد بارداری - قاعده آور - مدر، ادرارآور - مسهل محرک روده (نسبتا ملایم) فرآورده ها: در محصولات مو کاربرد دارد. نقاط رشد و پراکنش: استان گلستان: بندر گز، کردکوی، پارک ملی گلستان، گرگان. منابع: سایت شبکه گیاهی ایران (www.netplant.ir) سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org) فصلنامه علمي-پژوهشي تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران- گیاهان دارویی استان گلستان

خصوصیات گیاهشناسی: سپرزداروی گیسو (نام علمی: Asplenium trichomanes) نام یک گونه از سرده سپرزدارو است. گیاهیست خودرو، چندساله و همیشه سبز از خانواده Polypodiaceae که تا ارتفاع ۴۰ سانتی متر رشد می کند. این گیاه برای رشد به نور زیادی احتیاج ندارد و در محیطهایی با سایه کامل یا نیمه سایه می روید و خاکهای سبک شنی و متوسط لومی را می پسندد. سپرزدارو در خاکهای مرطوب رشد می کند و نسبت به خشکی مقاوم نیست. اندام مورد استفاده: برگ خاصیت دارویی و درمانی: - خلط آور - قائده آور - مسهل نسبتاً ملایم محرک روده - نرم کننده بافت های تحریک شده نقاط رشد و پراکنش: استان گلستان: بندر گز، گرگان، پارک ملی گلستان، علی آباد، کردکوی منابع: سایت شبکه گیاهی ایران (www.netplant.ir) فصلنامة علمي-پژوهشي تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران- گیاهان دارویی استان گلستان سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org)

Aster tripolium یا آستر دریایی Sea Aster گیاهی یک ساله یا چند ساله با عمر کوتاه و بومی شمال اروپا است که قد آن بین ۲۰ تا ۶۰ سانتی متر رشد می کند. گلهایی بنفش رنگ از اواسط الی اواخر تابستان بر روی آن شکوفا می شوند و گلدهی در طی پاییز نیز ادامه دارد. نیازهای محیطی و شرایط نگهداری گل آستر در طول فصل رشد، زمانی که خاک نیمه خشک شده است برای آبیاری گیاه مناسب می باشد. رطوبت خاک باید در حد متوسط باشد، اگر بیش از اندازه باشد ممکن است سبب تضعیف ساقه ها و در نهایت پوسیده شدن آن ها شود که این امر منجر به پژمردگی و مرگ گیاه می شود. یکی از عواملی که می تواند سبب چروکیدگی و پوسیده شدن برگ ها شود خشکی گیاه است. نور مستقیم و کامل آفتاب برای گل آستر مناسب است، منظور از دریافت نور کامل، دریافت حداقل بین ۶ تا ۸ ساعت نور آفتاب است. نور کم محیط باعث می شود که این گیاه نتواند به خوبی گلدهی کند، یکی دیگر از عوارض نور کم بروز بیماری های قارچی در گیاه است بخصوص لکه های برگی و سفیدک های پودری. نور بیش از اندازه به آن آسیب خاصی وارد نمی کند اما اگر تابستان های خیلی گرم در منطقه رشد گیاه وجود داشت، بهتر است عصرها گیاه در سایه قرار داشته باشد، این مسئله باعث رشد و شادابی گیاه خواهد شد. گل آستر چندان نسبت به نوع خاک حساس نیست اما خاک باید زهکشی خوبی داشته باشد که آب در پای گل ماندگار نشود زیرا این مسئله باعث بروز بیماری های قارچی و نابودی گیاه خواهد شد. هنگام آماده سازی باغچه برای کاشتن گل آستر از مخلوط خاک باغچه، خاک برگ، و کود بسیار پوسیده گاوی را مهیا کنید. هر بهار یک لایه خاک برگ با ضخامت ۵ سانتی متر، به اطراف ساقه اصلی گیاه اضافه کنید. تکثیر گل آستر راه تکثیر این گیاه کاشت بذر است، بذرها از روی گیاه مادری تهیه می شوند. معمولا برای اینکه جوانه زنی بذرها افزایش پیدا کند آن ها را در پاکت کاغذی و در مکانی خشک و در یخچال (با دمای چهار یا پنج درجه سانتی گراد) به مدت ۴ تا ۶ هفته نگهداری می کنند. برای کاشتن بذرها از مخلوط خاک برگ و کوکوپیت و یا خاک برگ خالی می توان استفاده کرد. پیش از آن که خاک برگ را استفاده کنید باید آن را الک کنید تا بافتی یکنواخت پیدا کند. برای جوانه زنی بذرها، عمق کاشت باید ۲ سانتی متر و دما بین ۱۸ تا ۲۱ درجه باشد. بهتر است برای این که بذرها جا به جا نشوند برای آبیاری در روزهای اول از روش غبار پاشی استفاده کنید. هرس: اواخر خرداد ماه و ابتدای تیر زمان مناسبی برای هرس این گل است، می توان ساقه های گل را تا یک سوم ارتفاع کوتاه نمود و دو سوم از ارتفاع را باقی نهاد تا رشد ساقه های جانبی بیشتر شود و گیاه گلدهی بیشتری کند. اگر این کار اشتباها اواخر تیر ماه انجام شود می تواند سبب کم شدن گلدهی گیاه شود. قطع گل های پژمرده در زمان گلدهی، طول دوره گلدهی را افزایش خواهد داد. آفات و بیماری‌های گل آستر سفیدک پوری، بیماری زنگ، لکه برگی (قارچ)، شانکر، بیماری هایی هستند که این گیاه را تهدید می کنند. این بیماری ها در اثر شرایط نامطلوب نگهداری به وجود می آیند به ویژه نور و آبیاری در بروز و عدم بروز بیماری ها بسیار موثر هستند. از جمله آفات این گیاه می توان شته ها، انواع کنه ها و نماتدهای گیاهی را نام برد. خواص دارویی و درمانی: چند قرن است که از asters برای درمان استفاده می شود. - به ویژه در چین ، کره و ژاپن از این گیاه برای بیماری های قلب ، کلیه ها و ریه ها استفاده می شود. - گلبرگ ها برای بهبود گردش خون ، جلوگیری از سرگیجه و ضعف ، به عنوان ماده تقویت کننده استخوان و جلوگیری از مشکلات عصبی به سالادها اضافه می شوند. - به افراد سالخورده توصیه می شود که تنتورهای الکلی را از استرها به عنوان مقوی عمومی و ضد درد استخوان استفاده کنند. - پیش از این ، قبل از زایمان ، به زن تزریق گلبرگ های سیارک و عسل را توصیه می کردند. آنها می گویند این داروی درمانگران تبتی همیشه زایمان را تسهیل کرده و از خونریزی جلوگیری می کند. - برای درمان برونشیت ، متخصصان طب سنتی اغلب از تزریق آب برگ یا گل گیاه استفاده می کنند. - با جوشانده ریشه های سیارک می توانید سرفه خشک را نیز برطرف کنید. منابع: سایت رام گل (www.ramgol.com) سایت www.jardineriaon.com سایت آسان طب (https://mag.asanteb.com/) سایت https://fa.healthy-food-near-me.com/

نامهای دیگر: مینای دائم، آستر آلپ، آستر آلپی Alpine aster مینای دائم Aster alpinus گیاهی زینتی چندساله از جنس Aster در خانواده Compositae گیاهیست چند ساله بومی کوهستانهای قاره اروپا از جمله کوهستان آلپ است که حدود ۳۰-۱۵ سانتمتر رشد می کند و گلهای آن به رنگهای صورتی، سوسنی ، بنفش روشن و بنفش تیره ، آبی و سفید هستند و اواخر بهار یا اوایل تابستان الی اواسط تابستان شکوفا می‌شوند. برگ های این گیاه به رنگ سبز مایل به خاکستری در بهار و سبز متوسط ​​در تابستان می شود. دشت های این گیاه در تابستان به شکل فرش سبز رنگ گسترده و بسیار زیبا می شود. گل ها به صورت جداگانه بر روی ساقه های بالاتر دیده میشوند. مینای دائم رشد آرامی دارد. نیازمند نور آفتاب کامل و خاک رسی و ماسه ای با PH حدود ۶.۵ تا ۷.۵ میباشد. این گیاه تحمل هوای سرد را تا -۲۸ درجه سانتیگراد دارد. همچنین میتواند تا حدودی خشکی را تحمل کند. مینای دائم آب و هوای گرم و مرطوب را دوست ندارد. ممکن است کوتاه مدت بتواند تابستانهای بسیار گرم را تحمل کند. رشد و تکثیر: تکثیر مینای دائم توسط قلمه، تقسیم یا جدایی - قلمه در فصل تابستان صورت میگیرد. گل مینا از انواع گیاهان زیبا با قابلیت کاشت آسان در فضای آپارتمان است. بهترین زمان برای کاشت این گل، اوایل بهار بوده و مناسب ترین روش برای کاشت از طریق بذر گیاه است. قبل از کاشت، گلدان را از خاک سبک و غنی از بارورکننده های مناسب پر کنید و دانه ها را در عمق سه سانتیمتری خاک بکارید. حداقل فاصله میان دانه ها باید ۲۴ سانتیمتر باشد. گلدان ها را در معرض نور مستقیم خورشید قرار دهید. این گیاه برای رشد نیازمند قرار گرفتن و به مدت حداقل چهار ساعت در روز در برابر نور خورشید است. گلدان ها را دو تا سه بار در هفته، آبیاری کرده و قبل از هر بار آبیاری دقت کنید، خاک گلدان خشک باشد. برای زهکشی بهتر می توان، دو یا سه سوراخ در کف گلدان ها ایجاد کرد. خواص دارویی و درمانی: - این گیاه از ضعف معمولی تا بیماری های جدی مزمن مؤثر است. - این گیاه برای آنفولانزا ، ورم معده ، سل ، کولیت ، اسکروفولا ، درد استخوان ، درماتوز و سایر بیماری ها مفید تلقی می شود. - در ژاپن به عنوان ابزاری برای افزایش قدرت شناخته می شود. منابع: سایت www.jardineriaon.com سایت رام گل (www.ramgol.com) سیت نارگیل (https://nargil.ir/) سایت https://fa.healthy-food-near-me.com/

نامهای دیگر: این گونه در شمال به سرخاب و جوکی سرخاب معروف است. خصوصیات گیاهشناسی: سرخاب کولی از خانواده Phytolaccaceae، گیاهی است علفی، چندساله، دارای ریشه ضخیم و ساق‌های منشعب، گوشتدار، به ارتفاع ۲ تا ۳ متر است. اندام هوائی آن رنگ سبز با لکه‌های به رنگ بنفش و قرمز است از این جهت غالباً به رنگ سبز مایل به قرمز جلوه می‌کند. برگ‌ها بیضوی دراز نوك تیز، عاری از دندانه، فاقد هرگونه تار و به طول ۱۰ تا ۴۰ سانتیمتر، گل‌ها کوچك، گلی رنگ و مجتمع به صورت خوشه‌های باریك، به درازای ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر و پس از آمیزش نیز هر یك میوه‌ها به صورت سته به رنگ بنفش و محتوی شیره قرمز رنگ، شبیه خوشه انگور تبدیل می‌شود. در داخل پوشش گل این گیاه، ۱۰ پرچم و یك مادگی منتهی به ۱۰ خامه جای دارد. بخش‌هاي مختلف اين گياه به شدت براي انسان و دام سمي است و به عنوان گياهي مزاحم براي كشاورزان تلقي مي‌شود. با اين وصف، بخش‌هايي از آن، استفاده دارويي يا غذايي دارند. کاشت سرخاب کولی: گیاه سرخاب کولی از جمله گیاهانی است که ما می‌توانیم همزمان مرحله گلدهی، ظهور میوه نارس، میوه رسیده و بذر آن را در یك بوته ببینیم. گلدهی این گیاه طوری است که ابتدا گل‌های نزدیك دمگل شکوفا می‌شوند و بعد گل‌های را گل‌آذین باز می‌شوند، رسیدن میوه نیز ابتدا مربوط به میوه‌های ابتدایی خوشه بعد به سمت میوه‌های رأسی خوشه می‌باشد. ازدیاد این گیاه از طریق بذر صورت می‌گیرد. بذر این گیاه به رنگ بنفش و وزن هزار دانه آن معادل ۵.۸۴۷ گرم است. در صورتی که بذر آن اواخر اسفند و اوایل فروردین کشت شود به راحتی جوانه خواهد زد. میزان بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین ۲۰۰ تا ۵۰۰ گرم می‌باشد. با توجه به رویشگاه طبیعی این گیاه که در مناطق مرطوب و آبگیر استان‌های شمالی می‌باشد، کشت آن در این مناطق توصیه می‌شود و یقینا در سایر مناطق کشور نیاز به آبیاری می‌باشد. رشد رویشی سرخاب کولی از فروردین ماه شروع و تا اواخر تابستان ادامه می‌یابد، گلدهی آن از خرداد آغاز و تا اواخر مهر ماه خاتمه می‌یابد. شروع تشکیل میوه نیز از اوایل تیر ماه شروع می‌شود و بعد از حدود یك ماه میوه‌ها شروع به رسیدن می‌کنند و سرانجام بعد از مهر بذرها قابل برداشت می‌شوند. اتمام مراحل فنولوژی که معمولا با خشك شدن گیاه همراه است بعد از آبان ماه شروع می‌شود. خواص داریی و درمانی: مؤثرترين قسمت اين گياه ريشه است، هر چند برگ و ميوه نيز مي‌توانند در توليد مواد مؤثر دارويي مورد بهره‌برداري قرار گيرند. - میوه آن دارای اثر مسهلی و اعضای مختلف آن مانند ریشه، اثر قی‌آور دارد. اگر قسمت‌های مختلف گیاه به مقادیر زیاد مصرف شود، ابتدا قی و اسهال ایجاد می‌کند سپس حرکات قلب تدریجا کند می‌شود. تجربه نشان داده است که با مصرف مقدار غیر درمانی آن، تحرك و حساسیت ایجاد می شود و فرد فلج می‌گردد. گرد ریشه گیاه به شدت عطسه‌آور است. - جهت جلوگیری از بزرگ شدن غده تیروئید برگ‌های سبز این گیاه را مانند سبزی خوردن می‌توان همراه غذا مصرف نمود. - برای جلوگیری از سفت شدن كبد و رفع آن از برگ‌های این گیاه استفاده می‌شود. - جهت درمان حالت صفراوی از سبزی این گیاه استفاده شود. - میوه این گیاه ضد یبوست می‌باشد ولی نباید در خوردن آن افراط كرد. - همچنین از برگهای جوان آن که محتوی ویتامین C می باشد بعنوان سبزی مصرف می شود - جهت درمان سودا مقدار نيم گرم از ريشه اين گياه با نظر پزشك استفاده شود. - جهت درمان دانه‌هاي جلدي مزمن حدود نيم گرم از ريشه اين گياه ابتدا چند آب جوشانده بیرون ریخته شود سپس استفاده گردد. اگر چنان‌چه بر اثر بی‌احتیاطی استفاده شد جهت رفع مسمومیت آن شیر بنوشند. - جهت جوش‌هاي چركين صورت از ريشه اين گياه به صورت پماد بمالند. - جهت درمان ريزش موي سر كه باعث پيداشدن لكه‌هاي كوچك عاري از مو مي‌گردد از پماد اين گياه استفاده كنند. - جهت درمان بواسير مقدار نيم گرم از ريشه اين گياه را به روش شماره يك تهيه و بنوشند و از پماد گرد ريشه اين گياه به محل بمالند. - جهت درمان خارش پوست با دمكرده ريشه اين گياه پوست را بشويند. - براي جلوگيري از ورم و سفت شدن پستان‌ها در اثر تراكم شير برگ‌هاي اين گياه را له كرده به صورت ضماد بگذارند. ضماد اين گياه براي سرطان پستان نیز مفيد است. نقاط رشد و پراکنش: در غالب نواحی مخصوصا مناطق گرم و معتدل بدان برخورد می‌شود. این گیاه معمولا در حاشیه مزارع و جاده‌ها، اماکن مرطوب و سایه‌دار مخصوصا نواحی متروك و محدوده آبادی‌ها می‌روید. در ایران این گیاه در استان‌های گیلان، مازندران، گلستان رویش دارد. منابع: سایت https://lib.salamkeshavarzco.ir/ سایت بیتوته (www.beytoote.com) سایت گیاهجو (https://giahjoo.com/)

نامهای دیگر: نام‌های محلی آن در مازندران و گرگان «سور، سوردار، سرخدار، سرخه‌دار و سخدار» است. در علی‌آباد کتول «سوختال» در رودسر و آستارا «سیردار» و در سیاهکل و دیلمان «نئوج یا نیوج» نامیده می‌شود. خصوصیات گیاهشناسی: سُرخدار یا زرنب نام گونه‌ای درخت سوزنی‌برگ است از تیره سرخداریان (taxaceae) است. سرخدار درختی است سوزنی برگ، سایه پسند و دارای پوست فلس‌دار. چوب درون آن به رنگ قرمز شاه بلوطی و برگ‌های آن دائمی و همیشه سبز است که در قسمت پایینی درخشان و براق است و نیاز به خاک مرطوب دارد. بلندی درخت به ۹ تا ۳۰ متر و قطر آن به ۳ متر می‌رسد. رشد آن بسیار کند و رویش ارتفاعی آن سالانه ۱۰ سانتیمتر است. این درخت ۲۰ تا ۵۰ سال نیاز دارد تا به ارتفاع نهائی خود برسد. طول برگ ها به ۳-۲ سانتیمتر و عرض آن به ۳-۲ میلیمتر می رسد. گل های گیاه عاری از کاسه و جام می باشند و به دو صورت نر و ماده، واقع بر روی دو پایه جداگانه ظاهر می شوند. گل نر آن ۱۲-۴ پرچم فشرده و گل ماده آن که شبیه به یک جوانه کوچک است منحصراً یک تخمک برهنه واقع در درون محفظه ای به صورت پیاله دارد که تدریحاً گوشت دار و قرمز رنگ شده، منظره یک میوه بسته را که در قسمت انتهایی باز است پیدا می کند. به طور طبیعی جست هایی از اطراف ریشه آن بیرون می زند که در سوزنی برگان کمتر مشاهده می شود و ماده رزین نیز در چوب آن وجود ندارد. میوه نوع ماده آن به رنگ قرمز و نوع نر آن برنگ زرد که هر دو سمی است. بذر سرخدار توسط پرندگان از جمله قرقاول پخش می‌شود. سنجاب‌ها نیز به انتشار بذر سرخدار کمک می‌کنند. ترکیبات شیمیایی: برگ و ساقه ودانه این گیاه حاوی تاکسین است که یک آلکالویید بسیار سمی است که اثرات ضد میتوزی دارد ودر درمان شیمی درمانی استفاده می شود.ترکیبات دیگر این گیاه عبارتد از: پاکلی تازول، باکاتین، ۱۰- دی استیل با کاتین، ۱۰- دی استیل تاکزول، سفالومانین، برویفولیول و گلیکوزید های سیانوژنی خواص دارویی و درمانی: طبع گیاه سرخدر گرم و خشک می باشد. - میوه عاری از دانه: اثر نرم کننده، رفع سرفه و ملین دارد و برای رفع سرفه های مزمن، سیاه سرفه، دفع سنگ کلیه استفاده میشود. - مصرف فرآورده های این گیاه جهت رفع رماتیسم، زردی، بازشدن قاعدگی، نرمی استخوان، اسکوربوت، صرع و دیفتری توصیه شده است. - درمان سرطان های خون، ریه، سینه و رحم: وجود تاکزول در این گیاه بدون اینکه تاثیری بر روی سنتز DNA، RNA و پروتئین ها داشته باشد از عوامل بازدارنده تقسیم سلولی است که به همین علت در درمان سرطان های خون، ریه، سینه و رحم از آن استفاده شده است. عطسه آور: در صورتی که با آب مصرف شود عطسه آور است. درمان سردرد: روغن گل آن دارویی برای درمان سر درد می باشد.همچنین مقوی کبد و معده نیز می باشد. نقاط رشد و پراکنش: ارتفاعات استان گلستان و سپس شرق و غرب استان مازندران و شرق گیلان در دیلمان مهمترین ذخیره گاه‌های این گونه در ایران به حساب می‌آیند. این گونه در جنگل‌های شمال از بلندی‌های افرا تخته علی‌آباد کتول– پونه‌آرام گرگان، دامنه جنگل‌های قلعه میران رامیان، جنگل های مینودشت و جنگل نهارخوران گرگان تا جنگل‌های سوادکوه و در دره‌ها و پرتگاه‌های گیلان، مازندران و گرگان همراه با سایر گونه‌های جنگلی یافت می‌شود. منابع: سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/) سایت شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی (https://medplant.ir/ ) سایت نماگرد (https://namagard.com/ )

خصوصیات گیاهشناسی: گیاه سرخس انگوری از تیره ی سرخس ها و خانواده Ophioglossales می باشد و نام های دیگر آن لسان الغزال یا آهو زبان است. این گیاه قدیمی تر از بقیه تیره سرخس است همچنین آن را بواسطه پهنای برگهایش و نیز اندام های تولید مثل هاگ مانند می توان از دیگر انواع سرخسها تشخیص داد. گیاهی است ضخیم و گوشتی بدون کرک، سبز رنگ، چند ساله ارتفاع ۸ – ۲۰ سانتی متر است ساقه زیرزمینی( ریزوم) آن کوتاه، الیافت مانند و رشته رشته است که در اصطلاح گیاه شناسی به آن لیفی می گویند. برگ های سبز تیره بالاتر از سطح زمین هستند و بلندی هر برگ۶ تا ۱۰ سانتیمتر است. این گیاه دارای یک دمبرگ مشترک هستند که برگ عقیم به صورت مرکب و دارای ۴ تا ۶ برگچه و یک برگچه سه قسمتی در انتهای برگ است .گیاه آهو زبان در خردادماه سبز و درمرداد خوشه‌ی هاگها ها ظاهر و مدت کمی بعد از آن پژمرده می شوند. برگه هاگ دار بلندتر از برگه عقیم است این برگ وظیفه تکثیر گیاه از طریق هاگ ها را بر عهده دارد. قسمت انتهایی آن به شکل خوشه در می آید. که شامل تورم های هاگدان است و طول آن ۴ تا ۵ سانتیمتر است. قسمت های مورد استفاده: کلیه اندام های گیاه. کابردها: به شکل دمنوش و ضماد در روغن. خواص درمانی و دارویی: - دیوانگی، صرع و راه رفتن در خواب و… -دمنوش آن برای تقویت معده، درمان اسهال خونی مفید است و نیروبخش می باشد. -ضماد آن مفید برای متوقف کردن خونریزی، درمان زخم ها و بریدگی ها است. همچنین برگ له شده آن در روغن برای جلوگیری از خونریزی موثر است. -مصرف دمنوش آن موثر در درمان سرطان،سل، اسهال و رفع التهاب چشم است. نقاط رشد و پراکنش: در جهان: این گیاه در مناطق مختلف اروپا و آمریکای جنوبی و شمالی استرالیا و آسیا به خصوص در هند انتشار دارد.هند از کشمیر تا ارتفاعات ۳۰۰۰ متری هیمالیا تا دامنه های قره قوروم در تبت غربی دیده می‌شود. در ایران: در خراسان بین نیشابور و مشهد می رویند و در استان گلستان نیز در پارک ملی گلستان دیده می شوند. منابع: سایت گیاهجو (https://giahjoo.com) سایت آیدانا (https://aydana.com) فصلنامه علمي-پژوهشي تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران- استان گلستان

سرخس پنجه ای با نام دیگر سرخس جنگلی جنسی از گیاهان است که دارای حدود ۲۸۰ گونه از سرخس بوده و بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان است. گیاهیست خودرو به ارتفاع ۱۵سانتی متر. در خاکهای سبک شنی و متوسط لومی و قلیایی رشد می کند و خاکهای زهکشی شده را می پسندد. این گیاه به خشکی و شوری مقاوم نیست و نیازمند آبیاری منظم و خوب (سیراب) و رطوبت خاک و هوا می باشد. دمای محیط رشد این گیاه معمولی و در زمستان نسبتاً سرد می باشد. سرخس پنجه ای به نور روشن تا متوسط نیاز دارد و باید در سایه نگهداری شود . برگها یک بار به طور شانه‌ای تقسیم شده‌اند تقسیمات باریک و دراز است و هاگینه‌ها در حاشیه تقسیمات برگ قرار می‌گیرند و به وسیله تا خوردگی برگ پوشیده می‌شوند. خواص دارویی و دارویی: - مدر، ادرار آور - ضد سرفه نقاط رشد و پراکنش: محل انتشار این گونه در شمال ایران در جنگلهای رشت و مازندران و حوالی ماهشهر است. منابع: سایت شبکه گیاهی ایران (www.netplant.ir) سایت پارسیان لب (https://persianlab.com)

سرخس دوپایه نام یک گونه از تیره پرسرخسیان است.گیاهیست چند ساله که برگ آن استفاده دارویی دارد. نقاط رشد و پراکنش: استان گلستان: بندر گز، کردکوی، گرگان، پارک ملی گلستان منابع: سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/) فصلنامة علمي-پژوهشي تحقيقات گياهان دارويي و معطر ايران * اطلاعات بیشتری درباره این گیاه در منابع اطلاعاتی یافت نشد. در صورت داشتن اطلاعات بیشتر با شماره ۰۹۱۰۰۰۴۶۸۱۴ تماس حاصل فرمایید.