زراعت گل محمدی

شرح

گل محمدی یا گل سرخ (نام علمی: Rosa damascena) نام نوعی گل رز است که از آن گلاب می‌گیرند. این گونه از رز مقاومت بالایی در مقابل کم‌آبی دارد و در شهرهای بزرگ نیز به خوبی رشد می‌کند. درختچه ای است خزاندار (Decideous) و بومی رشته کوه‌های ایران مرکزی و البرز. گل محمدی از دیرباز در ایران کشت می‌شده‌است ولی از آنجایی که عصاره و گلاب آن از دمشق به اروپا می‌رفته اروپاییان آن را رز دمشقی می‌نامیدند. گل محمدی از تیرهٔ رزاسه و قسمت قابل مصرف آن گل و غنچهٔ خشک یا تازهٔ آن است. پیشینهٔ پرورش گل محمدی مربوط به دوران هخامنشی و در استان فارس برمی گردد که در دوران صفویه به کوهپایه‌های کاشان برده شد و در سال‌های گذشته نیز در منطقهٔ لاله زار کرمان در کوه شاه نیز کشت شد و به دلیل شرایط مناسب آن منطقه کشت گل محمدی گسترش یافته‌است.
مزارع گل محمدی به صورت عمده در ۱۴ استان کشور وجود دارد که بیشترین سطح زیر کشت گل محمدی در کشور به ترتیب در استان‌های فارس، اصفهان، مرکزی، سمنان و کرمان و آذربایجان شرقی است.
بیشترین سطح زیر کشت در شهرستانهای کشور مربوط به شهر میمند در استان فارس است و پس از آن شهرستانهای کاشان در استان اصفهان و داراب در استان فارس بیشترین سطح زیر کشت گل محمدی را دارند.
بهترین و با کیفیت‌ترین گل محمدی در مزارع گل سرخ محمدی شهرستان کاشان در بخش‌های برزک، جوشقان قالی، نیاسر و قمصر، برداشت می‌شوند.
منبع: ویکی پدیا، دانشنامه آزاد