شرح
برای ساخته شدن یک بازی مراحلی مانند ایده پردازی اولیه، طراحی شخصیت‌ها، ایجاد حرکت، دنیای بازی، کدگذاری، آزمایش ،بازاریابی و سپس عرضه سپری می‌شود.
ماه‌ها برنامه‌ريزي و آماده‌سازي، نوشتن داستن بازي، شخصيت پردازي، استفاده از فناوري‌هاي پيشرفته و قدرت بالاي كامپيوتري از جمله عوامل مهم براي ساخت يك بازي است.
در ایران بیشتر استدیو های بازی ساز بر روی بازی های موبایلی فعالیت میکنند و بازی های دیگر پلتفرم ها pc , کنسول‌ها, تبلت و وب بسیار کم تولید میگردند. به همین منظور در این سامانه فعلا فقط بر اساس سبک های بازی ها، فعالیت های اقتصادی را شرح میدهیم به امید روزی که برای هر یک از این پلتفرم ها شرکت ها و استدیو های سازنده ایرانی چندین سبک بازی عرضه کنند.
سبک تیراندازی یکی از پرطرفدارترین سبک‌ها در بین بازی‌های ویدئویی است. بازی‌های این سبک سرعت واکنش بازیکن‌ها را می‌سنجند و دقت آنها در تیراندازی به اهداف مختلف را به چالش می‌کشند.
بازی های تیراندازی در واقع زیرمجموعه‌ی ژانر اکشن هستند، اما به دلیل گستردگی و اهمیت سبک تیراندازی، آن را به صورت جداگانه معرفی می‌کنیم. ژانر تیراندازی در درجه‌ی اول بر روی مبارزات با استفاده از سلاح‌های شلیکی مانند تفنگ و موشک تمرکز دارد. هدف اصلی بازیکنان در بازی‌های این سبک، شلیک کردن به دشمنان و پشت سر گذاشتن مراحل بازی بدون کشته شدن شخصیت اصلی است. ژانر تیراندازی گونه‌های بسیار متنوعی دارد که در ادامه به طور مفصل به آنها خواهیم پرداخت، اما قبل از آن بهتر است با ویژگی‌هایی که باعث ایجاد تفاوت در بازی‌های تیراندازی می‌شوند آشنا شویم.
خصوصیات مهم در دسته‌بندی بازی‌های تیراندازی:
۱.زاویه‌ی دید
یکی از ویژگی‌هایی که باعث به وجود آمدن زیرسبک‌های متعدد در ژانر تیراندازی شده است، زاویه‌ی دید یا همان دوربین بازی است. اگر اتفاقات بازی را از پشت چشمان شخصیت اصلی ببینیم، یعنی در حال انجام یک تیراندازی اول‌شخص هستیم. در تیراندازی سوم‌شخص، دوربین بازی با فاصله‌ی کم پشت سر شخصیت اصلی قرار می‌گیرد و او را دنبال می‌کند. بعضی از بازی‌های تیراندازی دو‌بعدی هم هستند که دوربین ثابت یا اسکرولی دارند و صحنه‌های بازی را از بالا و یا از پهلو به نمایش می‌گذارند. به طور کلی زاویه دید در بازی‌های تیراندازی می‌تواند تعیین کننده‌ی زیرسبک آن بازی باشد..
۲.واقع‌گرایی
بعضی بازی‌های تیراندازی هستند که تاکید زیادی روی واقع‌گرایی دارند. این واقع‌گرایی می‌تواند در طراحی گرافیکی یا جلوه‌های صوتی بازی نمود پیدا کند و یا شاهد تاثیر آن به طور مستقیم روی گیم‌پلی بازی باشیم؛ مثلا در بازی‌های تیراندازی تاکتیکی، شبیه‌سازی دقیق اسلحه‌ها و همچنین آسیب دیدن طبیعی شخصیت‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. به جز بازی‌های تاکتیکی، امروزه شاهد درجات مختلف واقع‌گرایی در سایر بازی‌های تیراندازی نیز هستیم؛ البته بعضی از بازی‌ها هم دقیقا عکسِ واقعیت را ترجیح می‌دهند و روندی فانتزی را در پیش می‌گیرند..
۳.تعداد شخصیت‌ها
توجه به تعداد شخصیت‌ها هم در طبقه‌بندی بازی‌های تیراندازی اهمیت دارد. بازیکن‌ها در بسیاری از این بازی‌ها به تنهایی وارد میدان جنگ می‌شوند و فقط یک شخصیت را کنترل میکنند، اما بعضی از بازی‌های تیراندازی هستند که هدایت یک گروه چندنفره از سربازان را به بازیکن می‌سپارند. روند این بازی‌ها معمولا بدین گونه است که بازیکن یکی از شخصیت‌های گروه را مستقیما کنترل می‌کند و می‌تواند به سایر هم‌رزمانش که توسط هوش مصنوعی رهبری می‌شوند، دستوراتی را منتقل کند. البته باید بدانیم بازی‌هایی که در آنها بازیکن هیچ گونه کنترلی روی سایر شخصیت‌های گروه ندارد در این دسته جای نمی‌گیرند..
۴.بخش چندنفره
اگر یک بازی تیراندازی از بخش آنلاین پشتیبانی کند این قابلیت وجود دارد تا حالت‌های مختلفی برای بازی به صورت چندنفره طراحی شوند. بازیکن‌ها می‌توانند هر یک از این حالت‌ها را انتخاب کنند و در آن با سایر دوستان خود به صورت همکاری و یا رقابتی به بازی بپردازند. در بخش تیمی بازیکن‌ها به یکی از گروه‌ها (معمولا دو گروه در این حالت وجود دارد) می‌پیوندند و برای رسیدن به یک هدف مشخص، به همراه سایر اعضای تیم با گروه مقابل مبارزه میکنند. در حالت همکاری یا Co-op بازیکنان باید با کمک یکدیگر ماموریت‌های مختلفی را انجام دهند و دشمنانی را که توسط رایانه کنترل می‌شوند نابود کنند. در حالت‌های خاص مانند مسابقه‌ی مرگ (Deathmatch) نیز تمام بازیکن‌ها در مقابل هم قرار می‌گیرند و باید تا جایی که می‌توانند بازیکنان دیگر را از بین ببرند. این روزها وجود بخش چندنفره‌ی آنلاین به امری رایج و ضروری برای بازی‌های تیراندازی تبدیل شده است..
۵.حال و هوا
البته این مورد کمی فرعی‌تر از موارد قبلی است، اما به هر حال در دسته‌بندی بازی‌های تیراندازی به اتمسفر و حال و هوای آنها هم توجه می‌شود. برای مثال یک بازی ممکن است به جای اکشن روی مخفی‌کاری تمرکز داشته باشد؛ همچنین بعضی از بازی‌های تیراندازی هستند که المان‌های ترسناک در آنها به شکل غالب دیده می‌شود. با این وجود در تمام بازی‌های تیراندازی، جنگیدن با استفاده از سلاح‌های شلیکی بخش اصلی گیم‌پلی را تشکیل می‌دهد.
زیرسبک‌های ژانر تیراندازی:
۱.تیراندازی اول‌شخص
تیراندازی اول‌شخص (First-Person Shooter)، سبکی است که هدف اصلی در آن مبارزه با دشمنان با استفاده از سلاح‌های شلیکی مختلف است و اتفاقات بازی از نمای اول‌شخص، یعنی از نگاه قهرمان بازی دنبال می‌شوند. به جز زاویه‌ی دید، در دیگر ویژگی‌های اصلی گیم‌پلی، تفاوت چندانی بین بازی‌های اول‌شخص و سایر بازی‌های تیراندازی وجود ندارد. البته لازم است به این نکته هم اشاره کنیم که بعضی دیگر از زیرسبک‌های تیراندازی نیز از دوربین اول‌شخص برای روایت ماجرا استفاده میکنند که باید بین آنها و تیراندازی اول‌شخص تمایز قائل شویم.
۲.تیراندازی سوم‌شخص
تیراندازی سوم‌شخص (Third-Person Shooter) یکی دیگر از زیرسبک‌های ژانر تیراندازی است که زاویه‌ی دوربین در آن به گونه‌ای طراحی شده که شخصیت اصلی در صحنه‌های بازی قابل مشاهده است. بازی‌های تیراندازی سوم‌شخص در سال‌های اخیر طرفداران زیادی روی کنسول‌های خانگی پیدا کرده‌اند. گیم‌پلی بازی‌های این ژانر ترکیبی است از مکانیزم‌های تیراندازی در بازی‌های اول‌شخص، پریدن و حل معماها شبیه آنچه در بازی‌های پلتفرمر می‌بینیم و همچنین سیستم مبارزات تن به تن که بیشتر در سبک بیتم آپ شاهد آن هستیم. به دلیل سخت بودن هدف‌گیری در بازی‌های تیراندازی سوم‌شخص، معمولا از سیستم نشانه‌روی کمکی در آنها استفاده می‌شود تا بازیکن‌ها بتوانند به راحتی و با نگه داشتن یک دکمه، روی دشمنان متمرکز شوند و آنها را مورد هدف قرار دهند. همچنین در تعدادی از بازی‌های این سبک، در هنگام نشانه‌روی، دوربین به حالت اول‌شخص تغییر میابد تا شلیک کردن با دقت بیشتری انجام شود. دو سبک تیراندازی اول‌شخص و سوم‌شخص شباهت‌های زیادی به یکدیگر دارند، اما تفاوت‌های چشمگیری نیز میان آنها دیده می‌شود؛ اولین و بزرگترین تفاوت این دو سبک مربوط به زاویه‌ی دید آنها است؛ در بازی‌های تیراندازی اول‌شخص بازیکن‌ها می‌توانند بدون هیچ گونه مزاحمتی و به راحتی صحنه‌های بازی را مشاهده کنند، اما در بازی‌های سوم‌شخص، دوربین پشت سر و یا روی شانه‌ی شخصیت اصلی قرار گرفته است و این مسئله باعث می‌شود تا بخشی از صفحه به وسیله‌ی بدن او پوشانده شود و از دید بازیکن پنهان بماند. با این حال تیراندازی‌های سوم‌شخص با نشان دادن ظاهر و حرکات قهرمان بازی، این امکان را در اختیار سازندگان می‌گذارند تا روی شخصیت‌پردازی او با جزییات بیشتری کار کنند. در مقابل بازی‌های اول‌شخص کاری میکنند تا بازیکن بیشتر جذب دنیای بازی شود و خود را در وسط اتفاقات بازی تصور کند.
۳.شوتم آپ
سبک شوتم آپ (Shoot 'em Up) که به آن اِشماپ (Shmup) نیز گفته می‌شود یکی از زیرسبک‌های قدیمی ژانر تیراندازی است. در بازی‌های این سبک بازیکن‌ها باید به تنهایی (و معمولا با هدایت یک هواپیما یا سفینه‌ی فضایی) با دشمنان زیادی مقابله کنند و ضمن تیراندازی کردن به آنها، خود را از مسیر حملات‌شان کنار بکشند. بازی‌های شوتم آپ معمولا از نمای پهلو و یا بالا به پایین دنبال می‌شوند. از آنجا که تعداد دشمنان در بازی‌های این سبک بسیار زیاد است، سرعت عمل و حافظه‌ی بازیکن‌ها در به خاطر سپردن نحوه‌ی حمله‌ی آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. در بیشتر بازی‌های شوتم آپ محدودیت مهمات وجود ندارد و بازیکن‌ها می‌توانند به طور بی‌وقفه تیراندازی کنند. وجود غول‌آخرهای متعدد در بازی‌های این سبک باعث می‌شود تا گیم‌پلی آنها از یکنواختی خارج گردد؛ ضمن اینکه سلاح‌های مختلف و قدرت‌های ویژه به تنوع روند مراحل کمک میکنند.
۴.تیراندازی تاکتیکی
تیراندازی تاکتیکی (Tactical Shooter) یکی از زیرسبک‌های ژانر تیراندازی است که دو گونه‌ی اول‌شخص و سوم‌شخص را شامل می‌شود. مهمترین رکن بازی‌های این سبک، شبیه‌سازی نبردهای واقعی است و در انجام آنها، استفاده از تاکتیک‌های مناسب بیش از سرعت عمل بالا اهمیت دارد. به بازی‌های تیراندازی تاکتیکی که به نبردهای نظامی می‌پردازند، شبیه‌سازی نظامی نیز گفته می‌شود. بارزترین ویژگی بازی‌های تیراندازی تاکتیکی واقع‌گرایی آنها است. در بازی‌های این سبک ممکن است بازیکن‌ها با برخورد یک گلوله کشته شوند؛ بنابراین باید احتیاط را در دستور کار خود قرار دهند. در تیراندازی‌های تاکتیکی، سلاح‌ها مطابق نمونه‌های واقعی شبیه‌سازی می‌شوند و قدرت‌ها و ارتقاها نسبت به سایر بازی‌های اکشن محدودتر هستند، به همین دلیل هیجان و قهرمان‌بازی که در بازی‌های تیراندازی دیگر وجود دارد را در این سبک کمتر می‌بینیم. بازی‌های این سبک در مقایسه با سایر عناوین ژانر اکشن آهسته‌تر دنبال می‌شوند. برخی از حرکات که در بازی‌های تیراندازی دیگر به طور معمول مورد استفاده قرار می‌گیرند، در تیراندازی‌های تاکتیکی کم‌رنگ‌تر هستند؛ برای مثال در بعضی از بازی‌های این سبک حتی امکان پرش کردن برای شخصیت اصلی نیز وجود ندارد. برخلاف آنچه از سبک تیراندازی سراغ داریم، در بازی‌های تاکتیکی دویدن و به گلوله بستن محیط کاملا بی‌معنی است و بازیکن‌ها باید برای پیشروی در مراحل، احتیاط و صبر بیشتری به خرج دهند. در بسیاری از بازی‌های این ژانر، چند هم‌تیمی که توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شوند، بازیکن را در طول مراحل همراهی میکنند. بازیکن‌ها می‌توانند با دادن دستورات مختلف به اعضای تیم، تاکتیک‌های متنوعی را برای نحوه‌ی مبارزه با دشمن انتخاب کند.
سایر زیرسبک‌ها
تیراندازیِ ریلی (Rail Shooter) یکی از زیرسبک‌های ژانر تیراندازی است که در آن، حرکت کردن در محیط بازی به طور مستقیم تحت کنترل بازیکن نیست و به صورت خودکار انجام می‌شود. معمولا بازی‌های تیراندازی ریلی دارای نمای دید اول‌شخص هستند و مکانیزم‌های گیم‌پلی آنها به شلیک کردن، استفاده از آیتم‌ها و چرخش زاویه‌ی دوربین محدود می‌شود. Star Fox و Resident Evil: The Umbrella Chronicles و Dead Space: Extraction از بازی‌های برجسته در سبک تیراندازی ریلی هستند. تیراندازی با تفنگ نوری (Light Gun Shooter) سبک دیگری است که ویژگی اصلی آن استفاده از یک کنترلر یا دسته به شکل تفنگ است. این دسته که به آن تفنگ نوری گفته می‌شود، قابلیت تشخیص محل دقیق هدف‌گیری روی نمایشگر را دارد.
نوشته شده توسط:
https://www.zoomg.ir
تصاویر
